علت بی نظمی دندان ها و مشکلات فکی

مانند بسیاری از بیماری ها و ناهنجاری های دیگر، مشکلات فکی و بی نظمی دندانی نیز ریشه در عوامل ارثی (ژنتیکی) و تاثیرات محیطی دارد. برخی عادات نادرست مانند مکیدن انگشت یا از دست رفتن زودهنگام دندان های شیری می توانند مشکلات ارتودنسی را در فرد ایجاد یا دست کم تشدید نمایند. البته مشکلاتی مثل بزرگ یا جلو بودن فک پایین بیشتر ریشه ارثی دارد. نوع درمانی که متخصص ارتودنسی پیشنهاد می کند به عوامل متعددی وابسته است از جمله نوع مشکل ارتودنسی، شدت بی نظمی دندانی یا ناهجاری فکی، سن بیمار، داشتن زمینه ژنتیکی مشکل فکی در خانواده، انتظارات بیمار، وضعیت عمومی سلامت فرد و ... .

انواع ارتودنسی

انواع ارتودنسی

درمان های ارتودنسی تنوع و گستردگی فراوانی دارند.

این تنوع ریشه در انواع بسیار گوناگون ناهنجاری های دندانی و فکی دارد.

بطور کلی انواع ارتودنسی شامل ارتودنسی ثابت و متحرک است، ولی این درمان ها نیز زیرشاخه های متعددی دارند.

انواع ارتودنسی متحرک (پلاک) :

١- پلاک ارتودنسی با سیم فلزی

٢-پلاک ارتودنسی شفاف بدون سیم  فلزی

پلاک های شفاف که اجزای فلزی ندارند، محدودیت بیشتری از نظر حرکت دادن دندانها دارند و غالبا به عنوان ارتودنسی نگهدارنده (پس از پایان ارتودنسی ثابت) بکار می رود.

همچنین برخی دستگاه های ارتودنسی متحرک یک تکه هستند در حالیکه برخی دیگر دو جزء جداگانه برای فک بالا و پایین دارند. این نوع اخیر باعث بهبود همکاری بیمار می شود زیرا تداخل کمتری در صحبت کردن بیمار دارد.

گاهی به دستگاه ارتودنسی متحرک، اجزای خارج دهانی نیز اضافه می شود. این موارد معمولا در کودکان دچار مشکلات فکی مانند جلو بودن فک بالا بکار می رود.

دستگاه ارتودنسی متحرک تاثیر محدودی در حرکت دندانها دارد بنابراین کاربرد عمده آن در کودکان (برای حرکات دندانی جزئی یا درمان مشکلات فکی) و یا درمان ارتودنسی نگهدارنده بزرگسالان است.

با توجه به متحرک بودن این نوع دستگاه ها، شرط اصلی موفقیت آنها همکاری مستمر بیمار است.

بیمار به راحتی می تواند پلاک متحرک را خارج کند و دندانها را مسواک بزند.

همچنین پلاک ارتودنسی باید همراه در محیط مرطوب باشد در غیر این صورت تغییر شکل داده و در دهان قرار نمی گیرد. (دستورات حین درمان)

انواع ارتودنسی ثابت :

دستگاه های ارتودنسی ثابت تنوع بسیار بیشتری دارند. انجام این درمان در صلاحیت متخصص ارتودنسی است.

بخش اصلی دستگاه ارتودنسی ثابت “براکت” یا “نگین” است. براکت قطعه کوچکی است که بر روی دندان چسبانده می شود و نیروی سیم های ارتودنسی از طریق آن به دندان اعمال می شود.

از نظر جنس براکت ارتودنسی، انواع ارتودنسی ثابت شامل براکت فلزی و براکت سرامیکی (شفاف) است.

در اکثر دستگاه های ارتودنسی ثابت، سیم های ارتودنسی بوسیله کش های رنگی کوچک به براکت وصل می شوند ولی در برخی سیستم های جدیدتر مانند دیمون، طراحی براکت نیاز به این کش ها را برطرف نموده است.

بر اساس تشخیص متخصص ارتودنسی، ممکن است بیمار نیاز به کشیدن ٢ تا ۴ دندان دائمی داشته باشد.

برخلاف ارتودنسی متحرک، دستگاه ارتودنسی ثابت به دندانها متصل بوده و امکان خارج کردن آن نیست، بنابراین تمیز کردن دندانها اهمیتی مضاعف دارد.

(بهداشت دهان در ارتودنسی)

همچنین بیمار باید از خوردن غذاهای سفت اجتناب کند تا آسیبی به این دستگاه ها وارد نشود. (تغذیه در ارتودنسی)

معمولا در روزهای اول درمان ارتودنسی ثابت، بیمار اندکی فشار و ناراحتی در دندان های خود احساس می کند.

با رعایت دستورات و راهنمایی های متخصص ارتودنسی، این مشکل بر طرف خواهد شد.