ضربه به دندان در اثر زمین خوردن،تصادف ،درگیری،افتادن از دوچرخه و سایر آسیبهای ورزشی می تواند اتفاق بیافتد.

 

در صورتی که وقایع فوق آسیبهای جدی تری را برای فرد ایجاد کرده باشد(مانند شکستگیهای اندامهای بدن،شکستگی سر و صورت،خونریزی داخلی،خونریزی از بینی یا گوش،آسیب به چشم یا حفره ی چشمی،تهوع،استفراغ،خواب الودگی و ....)بیمار باید سریعا به بخشهای اورژانسی پزشکی رسانده شود و تحت بررسی و درمان مشکلات فوق قرار بگیرد.

 

در شرایطی که پس از ضربه یا تصادف هیچ گونه مشکلی غیر از مشکل دندانی پیش نیامده باشد،بهتر است بیمار هرچه سریعتر برای معاینه و درمان دندان ضربه خورده به دندانپزشک مراجعه کند.

 

ضربه به دندان در هر سنی می تواند اتفاق بیافتد،اما در کودکان(در دوره دندان های شیری) در سنین 3-1سالگی شایع تر است.در دوره ی دندانی مختلط که هم دندان شیری و هم دندان دائمی در دهان حضور دارند،بیشترین احتمال ضربه به دندانها در سنین 14-8سالگی وجود دارد.

ضربه ها اغلب دندانهای پیشین (ثنایا)را درگیر می کنند.

پیش آگهی(پیش بینی نتیجه درمان)دندان ضربه دیده به مرحله تکامل دندان و همچنین زمان سپری شده بین وقوع حادثه و مراجعه برای درمان بستگی دارد. مراجعه سریع،بلا فاصله پس از حادثه نتایج بسیار بهتری نسبت به مراجعه بعد از 24 ساعت دارد.

 

 

دندان ضربه خورده معمولا دردناک است و می تواند لق باشد.مشکل شایع دیگر پس از ضربه شکستن دندان است.پارگی لب،خونریزی از بافتهای لثه ای،احساس گرما در دندان،جابجا شدن دندانها،حرکت و لقی دندانها همراه استخوان نگه دارنده ی آنها می تواند اتفاق بیافتد.

 

بنابر شدت ضربه و جهت وارد آمدن ان و نیز بسته به اینکه دندان شیری یا دائمی باشد،شدت آسیب به دندانها متفاوت است.

 

 انواع این اسیبها عبارتند از:

1-کوفتگی دندانها (concussion) 

 

2-درجاتی از لقی دندان بدون جا بجایی آن (subluxation) 

 

3- جابجا شدن دندان از درون حفره ی آن در استخوان فک که به طور طبیعی قبلا در آن قرار داشته است. (luxation) 

 

جابجا شدن دندان در چند جهت می تواند اتفاق بیافتد:

 

الف- جابجایی طرفی دندان به راست وچپ یا جلو وعقب (Lateral luxation)

ب- لق شدن به همراه مقداری بیرون آمدن دندان از حفره خود (extrusion)

ج- لق شدن همراه با جابجایی دندان به سمت داخل حفره ی خود.(intrusion)

 

 4- بیرون افتادن کامل دندان از حفره ی خود(avulsion)

5-شکستگی دندانها.

 

 

درمان دندان ضربه خورده وابسته به نوع آسیبی است که به دندان وارد شده است.درمان دندانهای شیری ضربه خورده توسط دندانپزشک متخصص اطفال و یا توسط دندانپزشک عمومی که دانش و مهارت لازم را داشته باشد انجام می شود.

درمان دندانهای دائمی ضربه خورده،در صورتی که با شکستگی استخوان فکین همراه نباشد توسط متخصص درمان ریشه و سپس توسط متخصص ترمیمی یا پروتز صورت می گیرد.دندانپزشک عمومی که دانش و مهارت لازم را داشته باشد نیز می تواند اغلب این درمانها را انجام دهد.گاهی نیز درمانهای ارتودنسی ضروری خواهد بود. در صورت شکستگی استخوانهای فکین نیاز به درمانهای پیچیده تری است که توسط جراحان فک و صورت انجام می پذیرد.به غیر از بیرون افتادن کامل دندان از حفره ی خود که در عنوانی جداگانه توضیح داده خواهد شد.

 

1- صاف کردن لبه های ناصاف دندان 

2- خارج نمودن قطعه شکسته شده ی تاج یا ریشه دندان

3- بازسازی قسمت شکسته با خود قطعه شکسته یا مواد ترمیمی.(مواد پر کردن دندان)

4- اتصال قطعات لق دندان.

5- ثابت نمودن دندان لق شده یا جابجا شده

6- انواع درمانهای ریشه دندان(مانند درمان پالپ زنده یا کمک به تشکیل ریشه ی دندانهای تازه رویش یافته ای که ریشه ی انها کامل نشده است.)

7- درمانهای ارتودنسی

8- روکش نمودن دندانها.

 

در موارد خاصی امکان درمان دندان ضربه خورده نیست و دندان فوق باید کشیده شود. مراجعات follow up و پیگیری و کنترل نتایج درمان تا یک سال یا بیشتر در بسیاری از موارد لازم است. 

مهمترین توصیه به افرادی که دندانشان ضربه خورده یا به والدینی که دندان کودک یا نوجوان آنها دچار ضربه شده است مراجعه ی هر چه سریعتر به دندانپزشک است. در صورتیکه مراجعه به دندانپزشک در ساعات اولیه پس از ضربه انجام گیرد، بهترین نتایج درمانی حاصل خواهد شد.مسلما پیگیری تمام مراحل و جلسات درمانی برای حصول نتیجه درمان لازم است.

در صورتی که تاج دندان شکسته باشد توصیه میشود قطعه ی شکسته شده ی تاج نگهداری شده و برای دندانپزشک آورده شود.در بسیاری از موارد می توان از قطعه شکسته شده برای بازسازی دندان استفاده کرد.

 

 معمولا توصیه می شود بیمار به مدت 2 هفته از رژیم غذایی نرم استفاده کند.همچنین رعایت بهداشت دهان و دندان ها در این زمان اهمیت ویژه ای دارد.بیمار باید بعد از هر وعده ی غذایی با مسواک نرم مسواک بزند. گاهی استفاده از دهانشویه های ضدعفونی کننده مانند کلرهگزیدین به مدت یک هفته توصیه می شود.در صورت بریدگی و پارگی بافتها و یا بیرون افتادن دندان از حفره ی خود(در اسیبهایی مانند زمین خوردن یا افتادن از دوچرخه که تماس با زمین و خاک وجود داشته باشد)تزریق یاداور کزاز لازم است.در صورتیکه از آخرین تزریق واکسن بیشتر از 5 سال گذشته باشد.

همانطور که ذکر شد پس از اتمام مراحل درمان ،مراجعات بعدی جهت کنترل نتایج و بررسی پاسخ دندان به درمانهای انجام شده ضرورری می باشد.