دسته بندی : درمانی

#بدبینی

یکی از مشکلات شایع در کلینیک مشکل بدبینی و بی اعتمادی است که هم فرد بدبین و هم پارتنر فرد بدبین را دچار مشکلات متعدد می کند افراد بدبین معمولا راضی نمی شوند که به روانشناس مراجعه کنند چرا که رفتارهای بدبینانه ی خود را طبیعی قلمداد می کنند و معتقدند که فرد مقابل باید رفتار خودش را درست کند، دست از دروغگویی بردارد، جوری که او دوست دارد لباس بپوشد، جایی که او دوست دارد برود، همیشه در دسترس باشد، و در برابر رفتارهای چکینگ او صبور باشد و همواره پاسخ گوی سوالات او باشد.

 این افراد معمولا معتقدند که حس ششم قوی دارند (البته اگر قدری خوب دقت کنند متوجه می شود که وقتی فردی دائما به چیزی یا کسی مشکوک باشد بالاخره می تواند خطاهای کوچکی از طرف مقابل ببیند و این افراد با تمرکز با آن خطاهای کوچک باور می کنند که حس ششم خوبی دارند غافل از این اینکه دفعات متعددی به چیزی شک کردند و نکته ای دستگیرشان نشده اما با فراموش کردن این موارد و تمرکز بر مواردی که به خیال خودشان چیزی دستگیرشان شده فکر می کنند که حس ششم خوبی دارند) توجه داشته باشید که این افراد یکی از بدترین گزینه ها برای ازدواج هستند برخی علائم اصلی:

بدون دلیل کافی مشکوک است که دیگران به دنبال آزار یا آسیب رساندن به او هستند.

 

* وفادار بودن دوستان و اطرافیانش را بدون دلیل منطقی زیر سوال می برد.

 

* تمایلی به اعتماد به دیگران ندارد چون فکر می کند که از اطلاعاتی که در اختیارشان می گذارد علیه او استفاده خواهند کرد.

 

* در اتفاقات و رفتارهای عادی افراد تهدید یا معنایی پنهانی می یابد.

 

* کینه توز است و هیچگونه اهانت، بی اعتنایی یا تحقیر را نمی بخشد.

 

* مرتب احساس می کند که به شخصیتش توهین شده بدون اینکه دیگران چنین احساسی داشته باشند و مقابل این احساس واکنش شدید و پرخاشگرانه ای نشان می دهد.

 

* بدون هیچ دلیل موجهی به صورت مکرر به وفاداری همسرش شک می کند.

 

* خصوصیات فوق از اوایل جوانی در او بروز پیدا کرده و در طول زندگی او کم و بیش پایدار باقی مانده است.

6 مرداد 1397 - 16:2
بازدید ها: 627
اگر مشکل بی خوابی دارید: اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب شما آرام ، تاریک و خنک است. سر و صدا ، نور و گرما می تواند با خواب تداخل پیدا کند.
از ساعت بیولوژیکی بدنتان حمایت کنید. یعنی شب در ساعت مشخص همیشه به رختخواب بروید و صبح ها نیز در ساعت مشخص بیدار شوید ح
اجتناب از چرت زدن . چرت زدن در طول روز می توانید به خواب رفتن شبانه را سخت تر نماید.
اجتناب از تحریک کردن فعالیت ها و موقعیت های استرس زا قبل از خواب . ا شامل ورزش شدید . بحث های بزرگ و یا استدلال ؛ و تلویزیون ، کامپیوتر و یا استفاده از بازی های ویدئویی است. در عوض، تمرکز بر روی فعالیت های تسکین دهنده، مانند خواندن، بافندگی، و یا گوش دادن به موسیقی نرم و در حالی که نور اتاقتان کم است.
محدود کردن مصرف کافئین، الکل و نیکوتین . قطع مصرف نوشابه های کافئین دار حداقل هشت ساعت قبل از خواب. سیگار را ترک کنید و یا جلوگیری ازکشیدن آن در شب، زیرا نیکوتین یک محرک است .

 
خنثی کردن اضطراب در زمان خواب
بیشترین مشکل در به خواب رفتن، حمله افکار در زمان خواب است. شما ممکن است از رفتن به رختخواب بترسید به دلیل اینکه می دانید که وارد بازی افکار می شوید و تا 2 شب بیدارید.
بهتر است بدنتان را آموزش دهید تا ارتباط بین اتاق خواب و خوابیدن را فرا گیرد. موارد زیر به شما کمک خواهد کرد:
استفاده از اتاق خواب فقط برای خواب و رابطه جنسی. در اتاق خواب کار نکنید، تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر و یا گوشی های هوشمند را تعطیل نمایید. هدف این است که ارتباط اتاق خواب با خواب و رابطه جنسی برقرار شود، به طوری که وقتی شما در رختخواب هستید مغز و بدن شما یک سیگنال قوی ارسال می کند که زمان خواب یا ارتباط جنسی است.
خارج شدن از رختخواب زمانی که شما نمی توانید به خواب بروید. سعی نکنید خودتان را مجبور به خواب رفتن کنید. اینکار اضطرابتان را افزایش می دهد. بلند شوید، اتاق خواب را ترک کنید، کاری آرامش بخش، مانند خواندن، نوشیدن یک فنجان گرم چای بدون کافئین، دوش گرفتن، و یا گوش دادن به موسیقی آرامش بخش انجام دهید. وقتی که شما خواب آلود شدید مجدد به رختخواب بروید.
ساعت هشدار دهنده بیداری را بیرون اتاق قرار دهید زیرا وجود ساعت در اتاق در شما اضطراب ایجاد می کند که چه زمانی باید بیدار شوید.
 
تکنیک های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تای چی می تواند به آرام کردن ذهن و از بین بردن تنش کمک کند.
وقتی که دراز کشیده اید تا بخوابید تمرین های آرام بخش و تمدد اعصاب را انجام دهید.
تنفس شکمی داشته باشید.
دراز بکشید و یا خودتان را راحت بگذارید. ماهیچه هایتان را شل کنید. از پاها شروع کنید و ماهیچه را منقبض کنید تا 10 بشمارید سپس رها کنید. اینکار را برای همه ماهیچه ها تک تک انجام دهید.
 دوست عزیز قرص خواب هرگز علت بی خوابی شما را درمان نمی کند و فقط مسکن موقتی است.

اگر شما در جهت درمان بی خوابی از استراتژی های بالا استفاده کردید اما موفق نشدید شما نیاز به دریافت کمک  حرفه ای دارید.
دکتر اسبقی - 02122795703
https://t.me/psyasbaghi
4 بهمن 1396 - 14:10
بازدید ها: 610
دسته بندی : درمانی

دکتر الهام اسبقی

روانشناس بالینی

02122795703

به وجود آمدن اختلاف و تعارض بین زن و شوهر امری طبیعی است. به دلیل ماهیت تعامل زوج¬ها گاهی اوقات پیش می¬آید که اختلاف نظر روی می¬دهد و در نتیجه زوج¬ها نسبت به همدیگر احساس خشم، ناامیدی و نارضایتی کنند. بنبراین در ازدواج باید فرض را بر این گذاشت که بروز تعارض جزئی از رابطه¬ی زناشویی و زندگی مشترک است، بنابراین زن و شوهر باید یاد بگیرند که تعارض¬های خود را حل کنند تا خوشبخت شوند (الیس، 1995، ترجمه¬ی صالحی،1375)
تعارض بین¬فردی به عنوان، نوعی تعامل که در آن اشخاص تمایلات، دیدگاه¬ها و عقاید متضادی را بیان می-کنند، تعریف می¬شود که بعضی محققان آن را رخدادی عادی در زندگی زناشویی می¬دانند. تعارض همیشه منفی نیست بلکه روشی که زوج¬ها برای مدیریت تعارض خود به کار می¬برند، ممکن است بر رابطه تاثیر منفی داشته باشد.
زوجینی که می توانند تعارضات موجود در رابطه را با به کارگیری روش¬های مثبت و استفاده کمتر از تعاملات منفی مدیریت کنند، فضایی ایجاد می¬کنند ک در آن فرصت بیشتری برای خودافشایی و توافق در مورد مشکلات خانواده خواهند داشت
تحقیقات نشان داده است که روابط مشکل¬دار، منجر به مشکلاتی در سلامتی جسمی و روانی می¬شود. به علاوه بین مشکلات زناشویی و نشانه¬های افسردگی رابطه وجود دارد که هر یک از اینها عوامل خطرناکی برای بیماری محسوب می¬شوند، لذا کیفیت روابط زناشویی پیش بینی کننده¬ی مهمی برای سلامت به حساب می¬آید (تروکسل،2006)
دلیل مراجعه¬ی همسران برای درمان، اغلب تعارض است. ویژگی بارز چنین همسرانی آن است که وقتی طرف مقابلشان رفتاری نشان می¬دهد، آنها شروع به ذهن¬خوانی می¬کنند. وقتی درمانگر با چنین زوج¬هایی صحبت می-کند، روشن می¬شود که زوج¬ها میزانی از تعارض را تجربه می¬کنند. تعارض مقداری از انرژی رابطه¬شان را می-گیرد. در این موقع ممکن است لازم باشد زوج¬ها یاد بگیرند تا به جای اینکه ذهن همدیگر را بخوانند چیزهایی را در بیرون با یکدیگر وارسی کنند( پترسون، 2002)
نظریه “سیستم‌های خانواده” زمانی نظریه غالب در این حوزه بود و هنوز هم به عنوان یک راهنمای کلی برای زوج‌درمانگرها تاثیرگذار است. این نظریه بر الگوهای ارتباط، کنش و واکنش که محیط خانواده را ایجاد و تقویت می‌کنند، تاکید دارند. در یک زوج ناشاد، این سیستم در برابر تغییرات مقاومت می‌کند، زیرا به یک تعادل ناسازگارانه رسیده است، درست به همان صورتی که علائم شخصی ممکن است در برابر تغییرات مقاومت کنند، زیرا باعث می‌شوند تعادل عاطفی فرد حفظ شود. زوج ممکن است به طور ناآگاهانه قواعدی برای خودشان گذاشته باشند که درست عمل نمی‌کند. درمانگر به زوج کمک می‌کند که از وجود این قواعد و الگوها آشنا شوند تا بتوانند آنها را تغییر دهند.
هنگامی که دو نفر به خوبی چه به صورت کلامی و چه غیرکلامی، ارتباط برقرار نمی‌کنند، هر یک از آنها ممکن است فکر کند که طرف مقابلش اصول معینی را پذیرفته است، در حالی که این طور نیست. برای مثال شوهر فکر می‌کند زنش پذیرفته است که او تا هر زمانی که فکر می‌کند ضروری است، می‌تواند سر کار بماند، اما زن فکر می‌کند که شوهرش بدون اظهار این مسئله، پذیرفته است که در هنگام شام در خانه باشد. این وعده‌های اظهارنشده سوء‌تفاهم‌انگیز که ناشی از مشکل ارتباطی طرفین است، ممکن است امور جنسی، وضعیت مالی خانواده یا تعداد فرزندان را در برگیرد.
درمانگرانی که بر اساس نظریه سیستم‌های خانواده عمل می‌کنند، اغلب از مفهومی به نام “پیوند دوسویه”استفاده می‌کنند، موقعیتی که هنگامی ایجاد می‌شود که طرفین یک زوج پیام‌های متناقض به هم می‌فرستند – پیامی که آن را بیان می‌کند و پیام متناقضی که از طریق ارتباط خاموش عاطفی اظهار می‌کنند. زوج اگر بخواهند تا رابطه خود را حفظ کنند،‌ نباید این تناقض را بپذیرند یا به مقاصد پنهانی آن پاسخ دهند. درمان بر اساس نظریه سیستم‌های خانواده برای آشکار کردن و حل کردن مشکلاتی از این نوع طراحی شده‌ است.
در زوج درمانی عقلانی ـ هیجانی الیس عقیده بر آن است که هر یک از زوجین باید جداگانه درمان و مشاوره شوند، بنابراین برای مشاوره زناشویی نیازی نیست که آنها به طور همزمان و مشترک مراجعه کنند به نظر درمانگران با این رویکرد زن و شوهر ممکن است از اینکه اطلاعاتی را در درون خود دارند فاش کنند، واهمه داشته باشند و آن را مطرح نسازند. اگر زن و شوهرها فقط در جلسات مشترک کار کنند این احتمال وجود دارد که بسیاری از حقایق زندگی زناشویی مخفی بماند(الیس،1989)

2 بهمن 1396 - 14:43
بازدید ها: 673

اختلال اضطراب اجتماعی، که به فوبی اجتماعی هم معروف است. چهارمین اختلال شایع روانپزشکی پس از اختلال افسردگی اساسی، سوء مصرف الکل و فوبی اختصاصی می باشد. شیوع آن در سراسر ایالات متحده، براساس ارزیابی از بین 9000 تن از افراد غیر موسسه ای 1/12% ولی آمار محافظه کارانه تر شیوع آن را در 4% جامعه می داند (نرو، رائی، رابینز و ریجیر، 2002). وقتی که اختلال اضطراب اجتماعی برای نخستین بار به عنوان یک طبقه تشخیصی در سال 1980 در dsm-iii وارد شد، تصور می شد که کمترین تداخل را با عملکرد روزانه افراد داشته باشد.
تحقیقات نشان داده است که اختلال اضطراب اجتماعی بر عملکرد تحصیلی، شغلی و روابط کلی اجتماعی افراد بخاطر ترسهایشان اثر نامطلوب می گذارد (اشنایر و همکاران، 1994؛ ترنر، بیدل، دانکو و کینر، 1986).
اختلال اضطراب اجتماعی اکثراً در اوایل کودکی یا نوجوانی شروع می شود (اشنایر، جانسون، هَرینگ، لی بوتیز و ویسمن، 1992) و یک دوره بدون وقفه را طی می کند.
در حدود 80-70 درصد افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص های دیگر برای اختلالهای همایند مانند خوبی اختصاصی، اگورافوبیا، افسردگی اساسی و سوء مصرف و وابستگی به الکل دریافت می کنند (مگی و همکاران، 1996؛ اشنایر وهمکاران، 1992). در مقایسه با افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی ساده، افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی و اختلالهای همایند میزان بیشتر تلاش برای خودکشی دارند و اغلب از داروی بیشتری برای کنترل نشانه هایشان استفاده می کنند (مگی وهمکاران، 1996؛ اشنایر و همکاران ، 1992).
مدل شناختی رفتاری اختلال اضطراب اجتماعی
رپی و هیمبرگ (1997) یک مدل جامع شناختی رفتاری ارائه دادند که تبیین می کند چگونه افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی پردازش اطلاعات می کنند وقتی که با موقعیتی روبرو می شوند که بالقوه واحد ارزیابی منفی است. پردازش زمانی شروع می شود که فرد مضطرب در حضور عده ای می باشد. اشخاص مضطرب این عده را به عنوان منتقد (مثلاً، کیری، کواسکی و کمپل، 1988) و کسانی که معیارهای متفاوت دارند در نظر می گیرند (مثلاً، والاس و آلدن، 1991). تروئر و گیلبرت (1989؛ گیلبرت، 2001) همچنین پیشنهاد می کنند که افراد از نظر اجتماعی مضطرب حضار را به چشم رقیب می نگرند. بر طبق نظریه روانی زیستی / بوم شناختی آنها، دو سیستم در شکل گیری گروه های اجتماعی و حفظ نظم و ترتیب در آنها نقش داشته اند. سیستم دفاعی دارای نقش های بالا دست و زیردست در گروه های اجتماعی است. افراد به صورت سلسله مراتبی رتبه بندی شده اند و هدف نهایی داشتن حالت مسلط است زیرا سطوح بالاتر در سلسله مراتب با دسترسی بیشتر به منابع (مثلاً ، امکانات، غذا) مربوط می شوند. برعکس در سیستم ایمنی، تعاملات اجتماعی اعضاء گروه علامت های اطمینان تجلی و تقویت مثبت بجای تهدید برای حفظ ساختار نشان می دهند. در نتیجه، این کمتر باعث اضطراب اجتماعی بین اعضاء می شود، لزوم حفظ یک حالت فوری مقایسه اجتماعی را کاهش می دهد، در یک جوّ کمتر تهدید کننده و بیشتر مشارکتی را تشویق می کند.
تروئر و گیلبرت پیشنهاد می کنند که هرکس به هر دو این سیستم ها دسترسی دارد، امّا افراد از لحاظ اجتماعی مضطرب بیشتر مستعد استفاده از سیستم دفاعی هستند، حتی وقتی که جوّ اجتماعی تهدید کننده نباشد. بنابراین، افراد از لحاظ اجتماعی مضطرب سایرین را به چشم رقبای تهدید کننده ای می نگرند که قصد تسلط بر آنها را دارند. برای مثال، یک مراجع که از رقصیدن در جمع اجتناب می کرد، پس از پیشرفت و تغییر نگرش، رقصیدن را به عنوان یک فرصت برای مردم برای شادی و باهم بودن باز مفهوم سازی کرد بجای اینکه آن را رقابتی بداند که در آن هرکس قضاوت می کند و از مهارتهای دیگری انتقاد می نماید.
با وجود حضار، افراد از لحاظ اجتماعی مضطرب یک بازنمایی ذهن می سازند که به نظر این مردمان دیگر، آنها چطور بنظر می رسند. این بازنمایی ذهنی از خود موجب تشکیل تصاویر منفی و تحریف شده می گردد که در آن خود از دیدگاه یک ناظر دیده می شود (هاک من، سورای وکلارک، 1998).
اعتقاد به اینکه آنها برای سایر مردم غیر قابل پذیرش هستند، اینکه سایر مردم انتقاد آمیز هستند، و اینکه ارزیابی دیگران فوق العاده مهم است باعث می شود که افراد اختلال اضطراب اجتماعی گوش بزنگی بیش از حد برای عدم تأیید از طرف دیگران داشته باشند (مثلاً، اخم کردن، خمیازه کشیدن) و جنبه هایی از رفتار یا ظاهر خودشان ممکن است از طرف دیگران موجب ارزیابی منفی شود (مثلاً، تفسیر بی جا، لباس پوشیدن نامناسب، به وضوح تکان خوردن).
کلارک و ولز (1995) تأکید می کنند که در موقعیت های اجتماعی، افراد از لحاظ اجتماعی مضطرب ممکن است درگیر رفتارهای ایمنی شوند. رفتارهای ایمنی اساساً رفتارهایی هستند که شخص انجام می دهد تا تلاش کند از پیامدهای منفی که او می ترسد اجتناب کند. مثلاً شخصی که از لرزش دست هنگام نوشیدن قهوه می ترسد، ممکن است فنجان را محکم بگیرد، به امید اینکه از لرزش قابل مشاهده جلوگیری نماید. چنین اعمال جبرانی توسط افراد با اختلال اضطراب اجتماعی مفید در نظر گرفته می شود، امّا این رفتارها اغلب پیامد ـ در این مورد لرزش ـ را با احتمال بیشتری ایجاد می کند (کلارک و ولز، 1995).

دکتر اسبقی

روانشناس بالینی

02122795703

 

2 بهمن 1396 - 14:33
بازدید ها: 463
دسته بندی : درمانی

دکتر مونا اسبقی

روانشناس کودک _02122795703

اوتیسم یا درخودماندگی به یک اختلال یا ناتوانی در رشد عصبی اتلاق میشود که در قالب عدم تواناییدر برقراری تعاملات و ارتباطات اجتماعی و رفتارهایمحدود و تکراری بروز میکند. اوتیسم در کودکان شایعتر بوده و پیش از 3 سالگی علائم آن در کودک ظاهر میشود. برایافراد مبتلا به اوتیسم، جهان مملواز افراد، مکانها و حوادثی است که باعث اضطراب آنها میشود. در این افراد، تفکر و برقراری ارتباط با دیگران، شرکت در محافل عمومی و اجتماعی دشوار است. معمولا از هر 1000 کودک، یک تا 2 نفر به اوتیسم مبتلا میشود و در سالهای اخیر، این آمار در حال افزایش بوده است که البته بالا رفتن این آمار میتواند به دلیل تشخیصموارد بیشتر و آگاهی دقیق از عوامل ایجادکننده آن باشد. علائم بیماری اوتیسم معمولا حدود 2 سالگیکودک توسط والدین شناسایی میشود. این علائم رفتهرفته گسترش مییابد؛ هرچند برخیکودکان ابتدا رشد طبیعیدارند و ناگهان دچار این علائم میشوند.

اوتیسم با تغییر چگونگی ارتباط سلولهای عصبی و سیناپسها، روی پردازش اطلاعات در مغز تاثیر میگذارد. کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به سایر کودکان، دنیایمتفاوتی را تجربه میکنند. صحبت کردن با دیگران و ابراز احساسات برای چنین کودکی بسیار دشوار است. اینگونه کودکان در خود فرو رفته و بدون حمایتهای اجتماعی قادر به برقراری ارتباط نیستند. این افراد نسبت به اتفاقاتی که اطرافشان میافتد، به گونهای غیرعادی عکسالعمل نشان میدهند. به عنوان مثال صداهای عادی ممکن است چنان برای چنین فردی آزاردهنده باشد که گوشهایشرا با دستش بگیرد. دست زدن به آنها حتی به آرامی ممکن است باعث ناراحتی آنها شود. از سویدیگر، کودکان مبتلا به اوتیسم، در ارتباط واژهها و معانیآنها دچار مشکل هستند.
به عبارتی تصور کنید بفهمید مادرتان چه میگوید؛ ولی معنایدقیق لغاتیرا که بیان میکند، بدرستی نمیدانید. این حالت با مشکل عدم توانایی ابراز خود در این گونه کودکان، دشوارتر و خستهکنندهتر میشود.
کودکان مبتلا به اوتیسم، تمایلی به تغییر کارهای روزمره خود ندارند و ممکن است دستهای خود را بارها به هم زده و کلماتی را تکرار کنند یا شلوغی راه بیندازند یا ساعتها در تنهایی خود با یک اسباببازی خاص بازی کنند. به عبارتی آنها دوست دارند طبق یک برنامه همیشگی رفتار کنند و از تغییر دادن وسایل آنها از جای ثابت خود ناراحت میشوند. انجام رفتارهایی چون جنبش یا چرخیدن یا حرکات پرخاشگرانهای چون گاز گرفتن، از دسته رفتارهایی است که ممکن است از یک کودک مبتلا به اوتیسم سر بزند. این افراد نسبت به صدا زدن نامشان عکسالعملی از خود نشان نمیدهند و معمولا با سایر افراد ارتباط چشمی برقرار نمیکنند.
آنها در تعبیر و تفسیر افکار و احساسات دیگران دچار مشکل هستند؛ چراکه با علائم و نشانههای اجتماعی مانند علائم ظاهری صورت و آهنگ صداها بیگانهاند و چون رابطه چشمی با افراد ندارند، نمیتوانند رفتار مناسبی را با توجه به علائم چهرهای از خود نشان دهند. این کودکان نسبت به کودکان همسن و سال خود دیرتر شروع به صحبت میکنند.
کودکان مبتلا به اوتیسم، بیشتر از سایر کودکان در معرض خطر بالایابتلا به بیماریهایی چون سندروم عقبماندگی ذهنی، رشد تومورهای مغزی، حملات صرعی، ناتوانیهای یادگیری و اختلال کاهش تمرکز قرار دارند. حدود 20 تا 30 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم در زمان بزرگسالی مبتلا به صرع میشوند. در نقطه مقابل آنها، افراد مبتلا به شیزوفرنینیز رفتارهایی مانند افراد مبتلا به اوتیسم از خود بروز میدهند. با این تفاوت که علائم بیماری تا اواخر دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالیخود را نشان نمیدهند. در اوتیسم، فرد مبتلا هذیان و توهم ندارد؛ ولی در شیزوفرنی بسیار دیده میشود.
درواقع افراد مبتلا به اوتیسم در 3 زمینه دشواری در برقراریروابط، تعاملات و تصویرسازی اجتماعی دچار مشکل هستند.
به طور کلیویژگیهای اوتیسم در هر فرد متفاوت است؛ ولی این 3 اختلال، از شایعترین زمینههای مشکلساز این بیماری به شمار میروند که حدود سهچهارم افراد مبتلا به اوتیسم با آن دست به گریبانند.
دشواریدر برقراری روابط اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم با زبان بدن یا body language بیگانهاند. این افراد با زبان کلامی و غیرکلامی مشکل دارند. بسیاری از آنها، فهم زبان تحتالفظیرا ندارند و تصور میکنند منظور مردم از چیزی که میگویند دقیقا همان چیزی است که به زبان میآورند و به دلیل عدم آگاهی از جنبههای دیگر انتقال مفاهیم، قادر به فهم کامل حرفهای دیگران نیستند. کودکان مبتلا به
اوتیسم در استفاده و فهم علائم ظاهری و آهنگ صدا، جوکها و طعنهها و عبارات و جملات معمول که معنایدیگری را میرسانند، دچار مشکل هستند.
در این گروه، افراد مبتلا به اوتیسم یا اصلا حرف نمیزنند یا عبارات محدودی را بیان میکنند. افراد معمولی مهارتهای زبانی خوبی دارند؛ ولی این افراد رد و بدل شدن مکالمات بین فردی را دشوار میدانند و به همین دلیل مدام حرفهای گوینده را تکرار میکنند یا مدام درباره علایق خود حرف میزنند.
دشواری در تعاملات اجتماعی: اجتماعی شدن به طور طبیعی ایجاد نمیشود؛ بلکه نیاز به یادگیری دارد. افراد مبتلا به اوتیسم درخصوص تعاملات اجتماعی، در تشخیص و فهم احساسات و عواطف افراد و ابراز عواطف خود دچار مشکل هستند که این کار از لحاظ اجتماعی برای آنها دشوارتر است. آنها قادر به درک قوانین اجتماعینوشته نشدهای که ما حتی بدون فکر کردن به آنها انجام میدهیم، نیستند. به طور مثال ممکن است خیلی نزدیک به فردی بایستند یا گفتگو با فردیرا درخصوص موضوعینامناسب آغاز کنند. آنها ممکن است به خاطر عدم شناساییعواطف دیگران، افرادی بیعاطفه تلقی شوند. بیشتر ترجیح میدهند تنها باشند و از فعالیتهای گروهی و جمعهای دوستانه دوری میکنند و معمولا رفتارهای عجیب و نامناسبی از آنها سر میزند و بیان احساسات، عواطف و نیازها برایشان دشوار است. مشکلاتی که در تعاملات اجتماعی در سر راه افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد، باعث میشود روابط دوستانه خوبینداشته باشند یا در صورت تمایل در برقراری رابطه با افراد دیگر، راه آن را نمیدانند.
دشواری در تصویرسازی اجتماعی: ما معمولا در فهمیدن آنچه دیگران میدانند، مشکل داریم یا حدس زدن آنچه دیگران به آن فکر میکنند، برای ما دشوار است؛ ولیتصویرسازیهای اجتماعی به ما کمک میکند که رفتارهای افراد را حدس زده و پیشبینیکنیم و به ما امکان میدهد موقعیتهای خارج از عملکردهایروزانه خود را تصور کنیم. افراد مبتلا به اوتیسم که در این زمینه دچار اختلال هستند، در فهم و تعبیر افکار، احساسات و اعمال سایر افراد، در پیشبینی اتفاقات، درک مفهوم خطر، در مشارکت در فعالیتها و بازیهای تخیلی، در آمادگی برای تغییر و برنامهریزیبرای آینده و در کنار آمدن با موقعیتهای جدید و ناآشنا دچار مشکل هستند.
ویژگیهای اصلی در مبتلایان به اوتیسم
انجام اعمال تکراری: جهان از منظر این افراد بسیار پیچیده و غیرقابل پیشبینی است و ترجیح میدهند اعمال ثابتی را انجام دهند تا بتوانند رخداد آن را پیشبینی کنند. این کارهای تکراری و روزمره میتواند شامل رفتن یک مسیر ثابت از خانه به مدرسه یا محل کار یا خوردن غذای یکسانی در وعده غذایی، تکان دادن مداوم بدن، چرخش سر، قرار دادن اشیا روی یک خط، عدم علاقه به تغییر دکوراسیون محیط اطراف،. آنها دوست دارند برایانجام کاری، همان روشی را انجام دهند که قبلا نتیجه خوبی داده است و تمایلی به تغییر در زندگی و عقاید خود ندارند.
حساسیت حسی: افراد مبتلا به اوتیسم، معمولا نوعی حساسیت حسی را تجربه میکنند و این حالت ممکن است در یک یا 5 حس بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و چشایی مشاهده. به عنوان مثال ممکن است صداهای پسزمینهای این افراد را آزار دهد که دیگران حتی متوجه آنها هم نمیشوند. این حساسیت باعث اضطراب و حتی بروز دردهای جسمانی در آنها میشود.
علایق خاص: بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم، از علایق خاصی برخوردارند که از سنین نسبتا پایین در آنها به وجود میآید. این علایق در طول زمان تغییرپذیر بوده و میتواند شامل کارهای هنری، موسیقی و کارهای کامپیوتری باشد. برخی از این علاقهها نیز ممکن است عجیب باشد، مثلا علاقه به جمع کردن زباله باشد.
راهکارهای درمانی
درواقع هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد و به عبارت بهتر هیچ درمان خاصی که بتوان برای هر فرد به کار برد، وجود ندارد؛ ولی پزشکان و درمانگران میتوانند به افراد اوتیسمی کمک کنند تا بر بسیاری از این اختلالات غلبه نمایند. هرچه این علائم زودتر شناسایی شود، درمان موثرتر خواهد بود
درمانهای رفتاری و ارتباطی: در این درمان، برنامههایی برای بهبود وضعیت اجتماعی، زبانی و رفتاری فرد مبتلا به اوتیسم در دستور کار قرار میگیرد. برخی برنامهها نیز روی کاهش مشکلات رفتاری و آموزش مهارتهای جدید تمرکز دارند. سایر برنامهها نیز شامل آموزش به کودکان مبنی بر چگونگی رفتار در موقعیتهای اجتماعی و چگونگی ارتباط با سایر افراد جامعه است. با این راهکارها، کودکان میآموزند که در مواجهه با این اختلال چگونه رفتار کنند.
درمانهای آموزشی: کودکان مبتلا به اوتیسم به برنامههای آموزشی واکنش خوبی نشان میدهند. این برنامهها شامل فعالیتهای مختلفی جهت مهارتهای اجتماعی، ارتباطی و رفتاری است.
درمانهای دارویی: هیچ دارویی قادر به بهبود علائم اوتیسم نیست؛ بلکه داروهای خاصی هستند که به کنترل علائم کمک میکند. از داروهای ضدافسردگی برای بهبود اضطراب افراد و درمان مشکلات شدید رفتاری استفاده میشود.علاوه بر درمانهای ذکر شده، برخی درمانهای خلاقانه مانند موسیقیدرمانی، هنردرمانی و تلفیقی از حواس است. استفاده از رژیمهای خاص غذایی مانند پرهیز از غذاهای حساسیتزا مانند غذای بدون گلوتن و عاری از خمیر ترش و نیز پرهیز از مکملهای غذایی چون انواع ویتامینها نیز در بهبود علائم موثر است. با اعمال این راهکارها، افراد و کودکان مبتلا به اوتیسم میتوانند به زندگی عادی خود در جامعه ادامه دهند.

برای تشخیص زود هنگام اوتیسم، گوش به زنگ باشید
به گفته محققان، در صورتی که اوتیسم در مراحل اولیه شروع علائم شناسایی شود، راحتتر قابل پیشگیریو درمان خواهد بود و این امر مستلزم آگاهی دقیق از علائمی است که ممکن است برای اولین بار با آن روبهرو شده باشید. اگر این علائم را در کودک خود دیدید، حتما با یک پزشک مشورت کنید:
کودک تا یک سالگی، صداهای خاصی را به زبان نمیآورد و اشارات و حرکات خاصی از خود نشان نمیدهد
تا 16 ماهگی کلمه خاصی را بیان نمیکند.
تا 2 سالگی حتی 2 کلمه را به هم متصل نمیکند.
– به اسم خود واکنش نشان نمیدهد.
– در مهارتهای اجتماعی و زبانی مشکل دارند.
– ارتباط چشمیکمی دارد.
– در ظاهر، نحوه بازی با اسباببازیهایش را نمیداند.
– اسباببازیها و وسایلش را روی یک خط مرتب میکند.
– به اسباببازی یا وسیلههای خاص دل میبندد.
– نمیخندد و گاها از نظر شنوایی دچار اختلال است

2 بهمن 1396 - 14:31
بازدید ها: 412
دسته بندی : درمانی

دکتر اسبقی

روانشناس بالینی

02122795703

همه از برخی اشیاء،موقعیتها،یا جانوران می ترسند.شاید شما با دیدن عنکبوت،حیوان جونده،یا مار خود را عقب بکشید.یا شاید نگاه کردن از یک محل مرتفع باعث شود بلرزید یا دچار حالت تهوع شوید.امکان دارد ایستادن در راهرویی شلوغ باعث شود احساس ناراحتی یا حتی عصبانیت کنید وبه دنبال فضایی باز بگردید.این گونه پاسخها یا ناراحتی که بیزاری نامیده میشوند، شایع هستند، وچندان مایه نگرانی نیستند.با این حال اگر پاسخ فرد به یکی از این تجربیات ،با خطر یا تهدیدی که محرک ایجاد کرده است بی تناسب باشد،این فرد مبتلا به فوبی محسوب میشود.فوبی خاص ،ترس غیر منطقی وکاهش ناپذیر ازشیء، فعالیت، یا موقعیت خاصی است که پاسخ اضطرابی فوری ایجاد میکند،اختلال زیادی در عملکرد به وجود می آورد،وبه رفتار اجتنابی منجر میشود.فوبیهای خاص نسبتا شایع هستند،به طوری که میزان شیوع آنها در نمونه های جامعه بین 4تا8/8 درصد است.(انجمن روانپزشکی امریکا)
احتمالا واژه فوبی را بارها شنیده اید.شاید کسی در قالب شوخی در مورد واکنش فوبیک به کامپیوترها مزاح کرده باشد. اما وضعیت افراد مبتلا به فوبی واقعی شوخی بردار نیست.بلکه انها از این که با موضوعی مواجه شوند که ازآن وحشت دارند،در حالتی از اضطراب شدید به سر می برند واغلب برای اجتناب از تماس با آن،از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند.
فوبی ها درچند طبقه قرار میگیرند،به طوری که شایع ترین آنها به حیوانات، محیط طبیعی .خون یا جراحت مربوط میشوند.
خانواده ها برای درمان کمک کنند!
خانم جوانی که از رفتن به فروشگاه های بزرگ دچار فوبی بود وپس از چهار جلسه آرام سازی ودرمان های مقدماتی تا حدودی حالش رو به بهبودی نهاده بود،روزی ناگهان شوهرش به درمانگر او تلفن می زند وموکدا درخواست میکند که این نکات را در مورد همسرش در نظر بگیرد.او با لحنی آمرانه به دکتر گوشزد می کرد (ببینید آقای دکتر،من دوست ندارم زنم به تنهایی به فروشگاه ها برود وپول هایم را بیهوده خرج کند،علاوه بر آن از این طرز درمان شما وهمچنین رفتار او راضی نیستم.) خانم این مرد چند روز بعد تلفن زد واز صحبت های شوهرش عذر خواهی کرد ولی دیگر حاضر به ادامه درمان نشد.
در اینجا در می یابیم که همکاری خانواده برای به دست آوردن نتیجه مثبت تا چه اندازه واجد اهمیت است.
درمان
در اینجا درمان رفتاری بسیار مؤثر است.زیرا مشخص کردن نشانه ها نسبتا آسان است ومحرکها به موقعیت ها یا موضوعات خاصی محدود میشوند. حساسیت زدایی منظم بر این فرض قرار دارد که فرد میتواند در حالی که آرمیده است،از طریق نزدیک شدن تدریجی به محرک های ترسناک،بر اضطراب ناسازگارانه کاملا چیره شود. از آن جایی که حساسیت زدایی کمی وقت گیر است، درمانگر میتواند از فن رفتاری به نام غرقه سازی استفاده کند که طی آن، به جای اینکه درمانجو تدریجا با محرک ترسناک خو بگیرد،کاملا در موقعیت اضطراب غرق میشود. در فن دیگری به نام توقف فکر ، فرد یاد میگیرد افکار اضطراب آور را متوقف کند.در جریان درمان از درمانجو خواسته میشود هر وقت فکر اضطراب اوری به فکرش رسید ،درمانگر را با خبر کند ،در این رابطه،درمانگر فریاد میزند(( بس کن!)) درمانجو خارج از جلسه درمان هر بار که فکر اضطراب اوری به ذهنش وارد شد فریاد مشابهی را در ذهن خود بر زبان اورد.
نمونه ای از درمان: رفتاردرمانی در مورد فردی که فوبی عنکبوت دارد به این گونه صورت میگیرد:بیماری که به عنوان مثال دچار فوبیای عنکبوت است، اورا تنها در اطاق با عامل هراس وی فرار داده میشود.به این ترتیب که حشره درون شیشه ای قرار میگیرد وبیمار روی تختی که به دستگاه کاردیگرافی واعصاب مغزی متصل است میخوابد،به طوری که قادر به دیدن شیشه ومحتوای آن در چندمتری اش باشد،او در آن صورت ناچار است با عامل هراس خود رودر رو شود ونوسان پیدا میکند،ولی پس از خوپذیری وعادت به محیط نه تنها از شدت ضربان قلبش کاسته میشود بلکه حالت ورفتار طبیعی خود را نیز به دست می آورد،و جالب آنکه در جلسات بعد نه تنها دچار هراس وعوارض ناشی از آن نمیشود بلکه میتواند از جایش بلند شود واز نزدیک به کنار شیشه ای که حشره درون آن قرار دارد برود ودر بطری را باز کند وغول وحشتناک را بیرون بیاورد ویا حتی با آن بازی کند.در واقع این بیمار فقط در دو جلسه درمان پیدا میکند.

آگورافوبیا وفوبی اجتماعی را تشخیص دهیم:

افراد مبتلا به آگورافوبیااز موقعیت هایی نظیر تنها بودن در خانه یا بیرون از خانه،بودن در جمعیت،روی پل یا در اتومبیل متحرک میترسند.خیلی از این افراد میگویند اولین حمله وحشتزدگی خود را در وسایط نقلیه عمومی داشته اند. اختلال مربوطه به نام آگورافوبیا عبارت است از اضطراب شدید در مورد گیر افتادن،درمانده شدن،یا شرمنده شدن در یک موقعیت بدون کمک در صورت وقوع حمله وحشتزدگی.
در درمان متخصصان توصیه میکنند هنگام تجویز دارو ،مداخله روان درمانی هم باید گنجانده شود.

آموزش چند فن پرکاربرد:

1. آموزش آرمیدگی: عضلات سرتاسر بدن خود را به تناوب سفت وشل کنید که معمولا از پیشانی شروع میشود وتا پاها پیش میرود.باید بتوانید هنگام روبرو شدن با موقعیت کل بدن را آرمیده سازید.
2. شرطی سازی تقابلی: باید با این روش تنفس سریع را درمان کرد.در این روش باید عمدا سریع نفس بکشید وبعد آرام نفس بکشید،که این پاسخ با تنفس سریع مغایر است.بعد از این آموزش ،با اولین نشانه های تنفس سریع، تنفس اهسته را شروع کنید.با این راه امکان کنترل کردن ارادی تنفس سریع را پیدا میکنید.
3. مواجهه واقعی:خود را به تدریج با موقعیت های اضطراب آور مواجه سازید.

ویژگی اصلی فوبی اجتماعی ،ترس غیر منطقی وشدید از این است که رفتار فرد در موقعیت اجتماعی مورد تمسخر یا انتقاد دیگران قرار گیرد. افراد مبتلا به این اختلال میدانند که ترسشان غیر منطقی است،با این حال نمیتوانند جلوی نگرانی خود را بگیرند.افراد مبتلا به فوبی اجتماعی از موقعیت هایی چون سخنرانی در حضور دیگران،ترسهای متعددی دارند.آنها میترسند کاری انجام دهند یا چیزی بگویند که شرمنده شوند،نگرانند که نتوانند به سخنرانی ادامه دهند، مطلبی بی معنی بگویند.اگر کسی در رابطه با یک عملکرد اجتماعی دچار ترس شود،قابل درک است،ولی افراد مبتلا به فوبی اجتماعی در موقعیت هایی که بی ضرر هستند،مانند غذا خوردن در یک رستوران،احساس ترس میکنند.عمل ساده برداشتن چنگال یا بلعیدن غذا، از نظر افراد مبتلا به این اختلال مشکل غلبه ناپذیری است.
فوبی اجتماعی از یک نظر شبیه آگورافوبیا است وآن این است که ترس از شرمندگی اجتماعی به فرد اجازه نمی دهد خانه را ترک کند. با این حال تفاوت انها در این است که اضطرابی که فرد مبتلا به فوبی اجتماعی تجربه میکند،ویژه موقعیت های خاصی است،در حالی که آگورافوبیا فراگیرتر است.
افراد مبتلا به فوبی اجتماعی باید روش های تازه فکر کردن به تعاملشان با دیگران را پرورش دهند.همراه کردن فنونی چون بازسازی شناختی با مواجهه واقعی میتواند نتایج عالی به بار آورد

2 بهمن 1396 - 14:21
بازدید ها: 289

دکتر اسبقی

روانشناس بالینی

02122795703

روان درمانی بین فردی یک روان درمانی کوتاه مدت، متمرکز بر تشخیص و به طور تجربی آزمایش شده است. روان درمانی بین فردی بر رویداد های زندگی اخیر و مشکلات بین فردی ونشانه ها متمرکز است.این درمان از یک مدل طبی استفاده می کند و نشانه های خلق را به رویدادهای زندگی اخیرارتباط می دهد.درمان گر ipt به بیمار کمک می کند تا احساساتش را درک کند. ipt به بهبود افسردگی از طریق تسکین دادن نشانه های افسردگی کمک می کند و در ایجاد راهبرد های موثرتر برای مشکلات بین فردی اخیر مرتبط با آغاز نشانه ها کمک می کند.

2 بهمن 1396 - 14:19
بازدید ها: 272
تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه[1] یک تکنیک درمانی عصبی است که جریان مستقیم و ضعیفی را به مناطق قشری وارد و فعالیت خودانگیخته عصبی را تسهیل یا بازداری می­کند(بروننی، نیچه، بلوگننی، بیکسون، واگنر و مرابت[2]، 2012).  تحریک الکتریکی مغز در یک دهه گذشته به طور گسترده مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته است و به عنوان یک روش جایگزین غیرتهاجمی، ارزان و ایمن برای تغییر تحریک­پذیری قشر مغز از طریق تغییر پتانسیل استراحت سلول عصبی قشر مغز عمل می­کند. این روش در درمان بسیاری از اختلالات ار جمله افسردگی، اضطراب، بیش فعالی و عدم توجه و تمرکز، اوتیسم ، اختلال یادگیری و .... مورد استفاده قرار میگرید.

[1]  tdcs

[2] brunoni, nitsche, blognini, bikson , wagner, merabet

11 دی 1396 - 16:9
بازدید ها: 585