وریدهای واریسی جزئی از طیف بیماری های وریدی مزمن هستند که شامل تلانژکتازی های عنکبوتی,  وریدهای مشبک ( رتیکولر) و واریس های واقعی می باشند.
تقریبا 23 درصد بالغین در آمریکا مبتلا هستند و اگر تلانژکتازی های عنکبوتی و وریدهای مشبک را هم در نظر بگیریم 80 درصد مردان و 85 درصد زنان درگیر هستند. در خانمها و افراد مسن شایعترند.
عوامل خطر: شامل علل هورمونی ,  نحوه زندگی ,  اکتسابی و وراثتی می باشد.
در خانمها,  ایستادن یا نشستن طولانی مدت, سیگار کشیدن,  چاقی , حاملگی,  ترومبوز ورید عمقی , افزایش سن , سابقه خانوادگی مثبت و یکسری سندرم های مادرزادی به طور شایعتری دیده می شود.
پاتوفیزیولوژی: افزایش فشار داخل سیاهرگی ,  نقص دریچه های وریدی , اختلالات ساختاری دیواره رگها ,  التهاب و تغییرات استرس وارده بر رگ در ایجاد آن دخیل هستند. نارسایی پمپ عضلانی و انسداد وریدی نیز باعث بالا رفتن فشار داخل وریدی و مستعد شدن به واریس می شوند. تغییر شکل , پارگی , نازک شدن و چسبندگی لتهای دریچه های وریدی باعث نارسایی این دریچه ها می شود.
تظاهرات بالینی:
علایم و نشانه ها بر اساس شدت بیماری و محل آن ممکن است متفاوت باشد ولی در کل احساس درد یا ناراحتی موضعی, سوزش,  خارش , پوست خشک و تحریک پذیر, احساس خستگی و سنگینی پا, کرمپ, افزایش رنگ پوست, ادم , تغییرات فیبروتیک در پوست و زخمهای پوستی ممکن است وجود داشته باشد.
تشخیص: با شرح حال بیمار, معاینه پزشکی به خصوص در حالت ایستاده توسط پزشک و در صورت لزوم روشهای تصویر برداری مثل سونوگرافی وریدی ,  سی تی اسکن ,  mri و در موارد نادر ونوگرافی تشخیص محقق می شود.
پیش آگهی:در صورت برطرف نکردن عوامل زمینه ای و عدم درمان مناسب احتمال پیشرفت به سمت نارسایی شدید وریدی و عوارض آن بالا می رود.ادم پاها و زخمهای پوستی باعث اختلال در زندگی بیمار می شود.از طرفی خطر خونریزی و پاره شدن و یا ایجاد ترومبوز ورید عمقی بالا می رود.
درمان: انتخاب شیوه درمانی بستگی به علت , محل , شدت و علایم بیماری دارد.
تغییر شیوه زندگی , درمان فشاری , درمانهای سوزاننده موضعی ویا داخل عروقی روشهای در پیش رو هستند.
در صورت خونریزی یا ترومبوفلبیتهای سطحی مکرر درمانهای تهاجمی وریدی توصیه می شود. درمانهای تهاجمی شامل اسکلروتراپی , جراحی یا سوزاندن به روش داخل وریدی درشرایطی از قبیل حاملگی ,  ترومبوآمبولی حاد وریدی و بیماری شریانی محیطی ممنوع هستند.
تغییر شیوه زندگی: در هر صورت چه روشهای جراحی به کار رود یا نه , تغییر شیوه زندگی قویا توصیه می شود.
کاهش وزن در کاهش پیشرفت بیماری یا پیشگیری از عود آن مهم است.فعالیت فیزیکی منظم مثل قدم زدن و ورزشهای همراه با خم کردن پاها ممکن است باعث تقویت پمپ عضلانی پاها شود.بالا بردن پاها به مدت 30 دقیقه همسطح با قلب و حداقل 4 بار در روز و خودداری از ایستادن و نشستن طولانی مدت باعث تخلیه وریدها و بهبود علایم می شود.
ترک سیگار حتما باید به بیمار سفارش شود.
درمانهای فشاری: به عنوان اولین اقدام درمانی و در کاهش ادم و ناراحتی اندام موثر است.اثر آن در جلوگیری از پیشرفت یا عود واریس کاملا محرز نشده. توصیه می شود بیماران از اوایل صبح که وریدها در شرایط بهتری هستند جورابها را استفاده کنند و قبل از رفتن به خواب آنها را خارج کنند. طول جورابها باید در حدی باشد که تمام نواحی مبتلا به واریس را پوشش دهد و هرچه  بیماری شدیدتر باشد از فشار بالاتری استفاده شود.
ادامه در آینده
16 آذر 1393 - ساعت : 19:1
بازدید ها: 2203