آرتروز زانو

.مهمترین مشخصه آرتروز، تخریب تدریجی غضروف مفصلی است  

 آرتروز شایعترین بیماری مزمن مفاصل هست. زانو بیشتر از مفاصل دیگر به

آرتروز مبتلا می شود.

آرتروز زانو ازشایعترین علل درد زانو  بخصوص در افراد بالای 40 سال می باشد.

از علل آن می توان به چاقی ، افزایش سن وعوامل ژنتیکی اشاره کرد.

علایم:

• درد زانو  که معمولا به هنگام فعالیت هست ولی با پیشرف بیماری در استراحت هم وجود خواهد داشت.
• محدودیت عملکرد و درد زانو در راه رفتن وبلند شدن از حالت نشسته و سوار و پیاده شدن از ماشین .
• خشکی مفصل  بویژه صبح ها و بعد از نشستن طولانی .
• کاهش  دامنه حرکتی مفصل زانو که در مراحل پیشرفته بیماری ایجاد می‌شود.
•  ضعف و لا غری عضلات اطراف مفصل.
• گاهی وجود کریپتاسیون(صداهایی مانند ترق‌توروق) در حرکات مفصل زانو.
• گاهی تجمع مایع در مفصل زانو دیده می شود.
• تغییرشکل در مفصل که درارتباط با آرتروز زانو بیشتر به صورت پای پرانتزی هست .
• احتمال ایجاد کیست در ناحیه پشت مفصل که به کیست بیکرمعروف است. 

ارزیابی های تشخیصی در آرتروز زانو :

• عکس رادیولوژی از زانو یا همان عکس زانو :​

عکس زانو درحالت ایستاده و یا خوابیده در  دو و یا سه نما انجام می شود.

عکس رادیولوژی از زانو برای تایید تشخیص و رد تشخیص های دیگری که موجب درد زانو می شوند  انجام می گیرد.

درمواردی مانند ضربه به زانو ، آب آوردن زانو و قبل از جراحی زانو هم عکس زانو درخواست می شود.

نکته مهم این است که شدت تغییرات در عکس زانوی بیمار دچار آرتروز زانو با شدت علایم بیمار ارتباط ندارد.

• آزمایش :

آزمایش خون بیشتر در موادی که بیماری التهابی مانند آرتریت روماتویید( (ra) مطرح هست انجام می شود ، اگر زانو آب آورده باشد و حدس ‍‍‍‍‍پزشک بیماری التهابی و یا عفونی باشد  مایع زانو کشیده شده و برای بررسی آزمایشگاهی ارسال می گردد.

تشخیص:

تشخیص آرتروز زانو بالینی هست یعنی پزشک براساس شرح حال بیمار و معاینه بیمار آرتروز زانو را تشخیص می دهد.

درمان دارویی آرتروز زانو :

درمان آرتروز زانو مبتنی بر کاهش درد و ناتوانی بیمار و بهبود عملکرد او استوار هست.

درمان های دارویی  خوراکی و موضعی ابتدا شروع می شوند این ها داروها ی مسکن هستند .

 داروهای غضروف ساز که در میان مردم به این نام معروف شده اند تاثیر اثبات شده ای ندارند و  یا تاثیرکمی دارند .

درمان توانبخشی :

توانبخشی حیطه گسترده ای از مداخلات هست که بخش مهمی از آن  در مورد بیماری ها کاربرد دارد. توانبخشی مجموعه ای از مداخلات مورد نیاز در زمانی است که فرد  محدودیت هایی در عملکرد روزمره به دلیل پیری یا یک وضعیت بهداشتی  از جمله بیماری های مزمن یا اختلالات ، صدمات و آسیب ها دارد. نمونه هایی از محدودیت های عملکرد ، دشواری در تفکر ، دیدن ، شنیدن ، برقراری ارتباط ، حرکت در اطراف ، داشتن روابط یا نگه داشتن شغل است.
توانبخشی یک مؤلفه اساسی پوشش بهداشت جهانی به همراه ارتقاء ، پیشگیری ، درمان و تسکین است.