در دوران یائسگی و پیش‌یائسگی، بسیاری از زنان با تغییرات جسمی و روانی از جمله کاهش میل جنسی، خشکی واژن، نوسانات خلقی و عفونت‌های مکرر مجاری ادراری مواجه می‌شوند. این علائم اغلب ناشی از کاهش سطح هورمون‌هایی مانند استروژن و تستوسترون هستند که نقش کلیدی در سلامت جنسی و روانی ایفا می‌کنند. این تغییرات ممکن است سال‌ها پیش از قطع کامل پریود آغاز شوند و تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی و روابط زناشویی بگذارند.
زنان بسیاری از تجربه درد در رابطه جنسی، از بین رفتن لذت، یا کاهش تحریک‌پذیری شکایت دارند. در برخی فرهنگ‌ها، صحبت در مورد مسائل جنسی زنان هنوز تابو است، و این موضوع باعث می‌شود برخی در سکوت رنج بکشند یا دیرتر برای درمان اقدام کنند. دکتر عزیزه سسی، پزشک عمومی، می‌گوید خشکی واژن و عفونت‌های مجاری ادراری از پیامدهای مستقیم کاهش استروژن هستند و می‌توان آن‌ها را با روش‌هایی مانند هورمون‌درمانی یا روان‌کننده‌ها درمان کرد.
علاوه بر عوامل فیزیولوژیک، نگرش‌های فرهنگی نیز می‌توانند بر تجربه زنان از یائسگی تأثیر بگذارند. در بسیاری از جوامع، تمایلات جنسی زنان وابسته به باروری تعریف شده و با کاهش جوانی و توان باروری، تصور می‌شود که تمایل جنسی نیز از بین می‌رود. اما روان‌شناسانی مانند دکتر نازنین معالی تأکید می‌کنند که زندگی جنسی زنان می‌تواند پس از یائسگی نه‌تنها ادامه پیدا کند، بلکه حتی بهتر از قبل شود، به شرطی که آگاهی، درمان مناسب و حمایت فرهنگی وجود داشته باشد.
درمان‌های پزشکی و غیرپزشکی مختلفی برای بهبود علائم یائسگی وجود دارد؛ از هورمون‌درمانی گرفته تا مشاوره‌های جنسی و روانی. زنان می‌توانند با مراجعه به پزشک و کسب آگاهی، دوران یائسگی را با قدرت و سلامت پشت سر بگذارند. برخی زنان مانند هالدیتا، حتی این دوران را فرصتی برای بازتعریف زندگی و تجربه‌ی روابط جدید می‌دانند.
اگر تمایل دارید محتوای کامل این مقاله رو مطالعه بفرمایید یا از مقاله های با این دسته بندی رو پیگیری می‌فرمایید روی این لینک کلیک بفرمایید.
