خیلی از والدین نگران دیر حرفزدن کودکشان هستند، اما نمیدانند چه زمانی این نگرانی طبیعی است و چه زمانی باید جدی گرفته شود. مراجعه دیرهنگام، یکی از دلایل سختتر شدن درمان است. در این مقاله با زبان ساده اما علمی، دقیقاً توضیح میدهم در چه سنی و با چه علائمی باید کودک را به گفتاردرمانگر معرفی کنید.
۱) اگر کودک در ۱۲ ماهگی…
• اسمش را نمیفهمد
• واکنش اجتماعی کم دارد
• تکآواهای معمول (ماما، دادا، بابا) را نمیگوید
➡️ این نشانهها نیاز به ارزیابی دارند.
۲) اگر کودک در ۱۸ ماهگی…
• کمتر از ۱۰ کلمه دارد
• به دستورات ساده مثل «بیا» یا «بده» پاسخ نمیدهد
• تماس چشمی محدود دارد
➡️ در این سن تأخیر زبانی باید بررسی شود.
۳) اگر کودک در ۲ سالگی…
• کمتر از ۵۰ کلمه دارد
• دوکلمهای نمیسازد (مثلاً: آب بده، مامان بیا)
• گفتار نامفهوم است
➡️ این سن یکی از مهمترین نقاط هشدار است.
۴) اگر کودک ۳ ساله…
• جملات ساده ۳–۴ کلمهای نمیگوید
• حرفها بیش از ۵۰٪ نامفهوم است
• داستانگویی و بازی وانمودی ندارد
➡️ نیاز فوری به ارزیابی گفتار و زبان دارد.
۵) اگر کودک ۴ ساله…
• هنوز صداهای پ، ب، م، ف، و را اشتباه میگوید
• جملاتش از نظر دستوری ناقص است
• دایره واژگان محدود دارد
➡️ در این سن مشکلات باید جدی گرفته شوند.
نشانههایی که در هر سنی اورژانسی هستند:
✔ عدم پاسخدهی به اسم
✔ نداشتن ارتباط چشمی
✔ بیتفاوتی به محیط
✔ استفاده زیاد از اکولالیا
✔ کمشدن مهارتهایی که داشته
چه زمانی مراجعه نکنیم؟
اگر فقط یک صدا مثل «ر» یا «س» اشتباه گفته میشود اما بقیه مهارتها خوب است و سن زیر ۳.۵ سال است معمولاً جای نگرانی جدی نیست.
نتیجهگیری:
تشخیص زودهنگام، مسیر درمان را بسیار کوتاهتر میکند. اگر فقط یکی از علامتهای بالا را در کودک میبینید، ارزیابی گفتاردرمانی میتواند بهترین قدم باشد.
نظرات شما
نظرتون در مورد پست چه زمانی مراجعه به گفتاردرمانگر ضروری است؟ (برای والدین) چی هست ؟