خطای شناختی نادیده گرفتن موارد مثبت

بستن چشم به روی ابعاد مثبت و زیبای زندگی یکی دیگر از خطاهای شناختی‌ای هست که باعث تشدید و همچنین بروز افسردگی و مشکلات دیگر سلامت روان میشه.

این خطاهای شناختی معمولا غیر منطقی هستن و باعث میشن که فرد استعدادها، نقاط قوت خودش و زندگی‌اش رو به کل نادیده بگیره یا بی‌اهمیت بدونه و خودش رو در مشکلات و نقاط منفی غرق کنه.

مثلا اگر یک دانش‌آموز این خطای شناختی رو داشته باشه، اگر نمره‌ی خوبی کسب کنه اون رو مدیون تلاش یا استعدادش نمیدونه و میگه: «امتحان آسون بود»
«شانس آوردم سوالات سخت نبودند»
«معلم ارفاق کرده»
«حتما شانسی بوده و من که خنگ‌تر از این حرفام».

یا اگر یک کارمند تشویقی بگیره، اون رو شایسته‌ی خودش نمیدونه و از کار رئیسش تعجب میکنه، و دقیقا به همین علت بعضی افراد هیچ وقت خودشون رو لایق تشویقی یا ترفیع گرفتن نمیدونن و سال‌ها در همون کار و موقعیت میمونن و کسانی رو که ترفیع می‌گیرند رو آدم‌هایی چاپلوس و جاه‌طلب میدونن.