https://t.me/psychs3/247
در این لینک کانال درباره دوست اجتماعی صحبت کردیم و با تعامل اعضای کانال به جمع‌بمدی نسبتا خوبی رسیدیم. پیشنهاد می‌شه حتما نظرات رو بخونید.
از اعضاء خواستیم در صورتی که داشتن دوست اجتماعی رو مجاز می‌دونن 👍🏾 و در غیر این صورت 👎🏾 کنن.
نتیجه برابر شد.
درباره دوست اجتماعی باید به چند نکته توجه کرد:
۱. دیدگاه شریک زندگی یا پارتنر من و خودم درباره دوست اجتماعی چی هست؟
۲. آیا در این ارتباط من یا پارتنرم پنهان کاری می‌کنیم و تمایل نداریم از گفت‌وگوهای بین من و اون دوست اجتماعی مطلع بشه؟
۳. آیا در این باره شفافیت هست و نگرانی واقعی وجود نداره (گاهی شفافیت وجود داره و شک کردن بخاطر اخلاق و تجربه خودمونه و به سایر افراد هم علی رغم اینکه همه چیز شفافه، شک می‌کنیم).
چرا تبصره شکاکیت مهمه؟
تو همین مورد بالا فرض کنید شما اساسا با داشتن دوست اجتماعی یا... موافق نیستید، در حالی‌که پارتنرتون از قبل با اون فرد دوست بوده یا با شما هم نظر نیست و با هم درباره این موضوع متاسفانه به توافق نرسیدید، بنابراین اگه پیغامی هم ردوبدل بشه، از شما پنهان می‌کنه (هر چند که به هر حال قابل توجیه نیست).
از طرفی شما این پنهان‌کاری رو حس می‌کنی، بنابراین طرف‌تون پنهان‌کاری بعدی رو انجام می‌ده یا دروغ می‌گه حتی!
تو این وضعیت شک شما دو چندان می‌شه. چون فرضیه‌تون ثابت شده. در حالی‌که خودتون هم در ثابت شدن فرضیه‌تون نقش داشتید...
به هر حال چرخه جالبی نیست. یک جایی بشکنیدش و بدون ترس درباره‌اش صحبت کنید. که ببین داری یه چیزی رو پنهان می‌کنی.
یا اگه شما اون طرف قضیه‌اید بگید ببین این رفتارت باعث می‌شه من پنهان کاری کنم و دروغ بگم و پیغامای دوستمو پاک کنم در حالی‌که چیز مهمی هم نبود.
اگه می‌خواید بگید نگرشاتون خیلی متفاوته و پذیراش نیست و چاره رو جز پنهان‌کاری و دروغ نمی‌بینید، باید بنیادی‌تر درباره رابطه‌تون فکر کنید.
پ‌ن: به هر حال دروغ گفتن و پنهان‌کاری هم توانایی می‌خواد که بدون تعارف هر کسی از پسش بر نمیاد!
به هر حال گاهی از این ویژگی حساسیت سوء استفاده می‌شه و روابط خارج از چارچوب هم اتفاق می‌افته اما طرف به حساسیت طرف مقابل ربط می‌ده!
اگه تو این شرایط پیچیده قرار دارید، حتما از تراپیست کمک بگیرید.