یکی از جدیدترین و پیشرفته ترین سیستمهای درمان ارتودنسی ثابت که در دهه ۱۹۹۰ به عرصه ارتودنسی معرفی شده است، سیستم ارتودنسی دیمون می باشد.

مشخص ترین خصوصیت این سیستم بکار گیری براکتهای دیمون می باشد.

براکتهای دیمون با طراحی منحصر به فرد خود نیاز به کشهای کوچک لاستیکی (o-ring) را برای نگه داشتن سیم ارتودنسی بر روی براکتها حذف می نمایند. سیم ارتودنسی در این براکتها بوسیله مکانیسم کشویی نگه داشته می شود، در نتیجه اصطکاک بین سیم و براکت کاهش یافته و حرکت دندانها تسریع و تسهیل می گردد.

در سیستم ارتودنسی دیمون نحوه قرار دادن و مکانیسم اتصال براکتها به دندان، مشابه دستگاههای ارتودنسی معمول است.

ویژگی متمایز دیگر سیستم ارتودنسی دیمون، سیمهای ارتودنسی خاص آن است که نیروی بسیار ملایم و مناسبی را به دندانها اعمال می نماید، درنتیجه بیمار ناراحتی کمتری حین درمان تحمل خواهد کرد. در این سیستم امکان گسترش قوس دندانی بیشتر فراهم می شود و طبعا احتمال کشیدن دندان یا کاربرد پیچهای مخصوص در کام بیمار کاهش می یابد.

براکتهای دیمون در هر دو نوع فلزی و سرامیکی در دسترس هستند.

اولین بار براکت های شفاف (سرامیکی) حدود ۳۰ سال قبل معرفی شدند.

از آن زمان این براکت ها  از نظر زیبایی، استحکام و دوام پیشرفتهای زیادی داشته اند،.

امروزه براکت های سرامیکی، یک جایگزین زیبا و مطمئن برای براکتهای فلزی به شمار می آیند.

این براکت ها شفاف بوده و رنگ دندان از زیر آن منعکس شده و در نتیجه نسبتا نامرئی هستند و تنها از فاصله نزدیک دیده می شوند.

در بیماران بزرگسالی که زیبایی و عدم رویت دستگاه ارتودنسی برایشان در اولویت است، کاربرد براکتهای سرامیکی یکی از بهترین گزینه هاست.

انتخابهای دیگر این بیماران که “ارتودنسی لینگوال” و “ارتودنسی نامرئی” است، هر دو محدودیتهای متعددی از نظر فرآیند لابراتواری و کاربرد دارند و نیز هزینه بسیار سنگینی را به بیمار تحمیل می کنند.

برای تعیین این نکته که کدام بیمار کاندید مناسبی برای براکت های شفاف است باید با متخصص ارتودنسی مشورت نمود.