ارتباط با درمانگر

به درمانگرم گفتم که به گرمی و نزدیکی بیشتری در ارتباط با او نیاز دارم، اما او با من همراه نشد و پس از پنج جلسه درمان را پایان دادم.  چرا برخی از درمانگران چهارچوب درمانی خود را در برابر خواسته های مراجع  در اولویت قرار می دهند؟

مانند همه روابط، رابطه درمانی یک رابطه دو نفره است و همین امر متضمن پویایی رابطه است. در حالت ایده آل، اتحاد درمانی تشکیل می‌شود، اما همیشه این اتفاق رُخ نمی‌دهد.

 افراد با انواع و اقسام توقعات، مشکلات و شکایت‌ها وارد درمان می‌شوند. برخی از افراد در اولین مراجعه به تراپیست، احساس درک شدن می‌کنند و تراپیست را در کنار خود می‌بینند. 

از سوی دیگر برخی فکر می‌کنند که تراپیست مخالف آنها است. یا بین این تصور که تراپیست متحد یا مخالف آنها است در نوسان هستند، و بر این اساس در هر جلسه رویکرد متفاوتی اتخاذ می‌کنند. و طبیعتاً بعضی ممکن است فکر کنند که  این تراپیست برای آنها بی‌فایده است.

 این در حالی است که درمانگر در همه این شرایط یک فرد واحد است، با این حال او متفاوت به نظر می‌رسد. 

این به این دلیل نیست که او در نقش‌های مختلف ظاهر میشود، بلکه ما از دریچه ذهنی خود به او نگاه می‌کنیم.

برخی از درمانگران برای بعضی از مراجعان مناسب تر هستند و برخی در کار با افراد خاص متبحر ‌تر. نکته اساسی این است که درمانگر به این موضوع آگاه باشد، که برای همه مناسب نیست. و نیاز دارد از همکاران خود کمک بگیرد. یا در مواردی که تبحر دارد ممکن است ارتباط و اتحاد درمانی مناسب بین او و مراجع برقرار نشود.

شاید درمانگر (بر خلاف نظر شما) معتقد باشد روش او برای شما سودمندتر است، یا تنها بر یک روش مشخص تسلط داشته باشد.... در این موارد نباید دچار احساس کلافگی یا سردرگمی شوید. بلکه پس از درمیان گذاشتن این مسئله با درمانگر می‌توانید درمانگر دیگری که مناسب‌تر است را انتخاب 

کنید.

دکتر مهدی قاسمی 

روانپزشک 

رواندرمانگر تحلیلی 

www.drqasemi.com