عنوان :مدیریت خشم
پیش از یك سالگى انگیزه هاى ترس آور، كودك را تحت تاثیر قرار میدهد. در پی "ترس"خشم پدید می آید.بین ٢تا ٤سالگى خشم به نهایت شدت خود میرسد .لذا خشم مثل غم و شادى یك احساس كاملا طبیعى در انسان است و همه آدم ها در همه جاى كره زمین دچار "خشم" میشوند، اما همه به یك اندازه پرخاشگری نمی كنند. چون پرخاشگری یك "رفتار" است و ما "رفتار"را می آموزیم. رفتار "پرخاشگرانه "بر عكس احساس "خشم" قابل كم و زیاد و حذف و اضافه كردن است. در واقع "پیچش دست خودمونِ" اما نه به سادگى بلكه نیاز به تمرین و "تفكر "دارد!
انسان پیشین از ترس بقای جان ،خشمگین میشد.
اما انسان امروز هر بار كه "انتظاراتش "بر آورده نشود "احساس خشم "میكند .بطوریكه یك روز كاملا عادى، میتواند برای یك شهروند معمولى، بارها منجر به "احساس خشم"شود .اگر زیاد دچار احساس خشم می شویم باید علت را در باورها،انتظارات ،توقعات و نظام فكری مان پیدا كنیم.
اما پرخاشگری میراث اجداد پیشین ما است.انسان دیروز وقتى #خشمگین می شد كه #خطری بقایش را #تهدید میكرد پس مجبور بود بجنگد .اما #انسان امروز با ادعای #مدرنیته هنوز #میراث گذشتگان را حفظ كرده و برای ابراز خشمش به جای بیان احساسش هنوز از همان شیوه های قدیمى استفاده میكند .
میگویند علت ولع ما نسبت به غذاهای شیرین و پركالری آن است كه پیشینیان ما كه در قحطی بودند ،اگر غذای چرب و شیرین مى یافتند چاره ای نداشتند جز آنكه همه را در شكم جا دهند !
احتمالا این هم بخشى از میراث گذشتگان است كه سیستم جنگ و گریز انسان امروزی انگار اتصالى دارد .بطوریكه برآورده نشدن انتظارات كوچك و بزرگ را به عنوان مسئله مرگ و زندگى مخابره میكند و مدام فرمان جنگ صادر میكند! اما واقعیت این است كه احساس خشم لزوما نباید "رفتار پرخاشگرانه"را به همراه داشته باشد ،زیرا "اگر بخواهیم "میتوانیم یاد بگیریم "#پرخاشگرى"را كنترل كنیم.
متن از :دكتر زهرابت_شكن، روانشناس
عنوان :مدیریت خشم
پیش از یك سالگى انگیزه هاى ترس آور، كودك را تحت تاثیر قرار میدهد. در پی "ترس"خشم پدید می آید.بین ٢تا ٤سالگى خشم به نهایت شدت خود میرسد .لذا خشم مثل غم و شادى یك احساس كاملا طبیعى در انسان است و همه آدم ها در همه جاى كره زمین دچار "خشم" میشوند، اما همه به یك اندازه پرخاشگری نمی كنند. چون پرخاشگری یك "رفتار" است و ما "رفتار"را می آموزیم. رفتار "پرخاشگرانه "بر عكس احساس "خشم" قابل كم و زیاد و حذف و اضافه كردن است. در واقع "پیچش دست خودمونِ" اما نه به سادگى بلكه نیاز به تمرین و "تفكر "دارد!
انسان پیشین از ترس بقای جان ،خشمگین میشد.
اما انسان امروز هر بار كه "انتظاراتش "بر آورده نشود "احساس خشم "میكند .بطوریكه یك روز كاملا عادى، میتواند برای یك شهروند معمولى، بارها منجر به "احساس خشم"شود .اگر زیاد دچار احساس خشم می شویم باید علت را در باورها،انتظارات ،توقعات و نظام فكری مان پیدا كنیم.
اما پرخاشگری میراث اجداد پیشین ما است.انسان دیروز وقتى #خشمگین می شد كه #خطری بقایش را #تهدید میكرد پس مجبور بود بجنگد .اما #انسان امروز با ادعای #مدرنیته هنوز #میراث گذشتگان را حفظ كرده و برای ابراز خشمش به جای بیان احساسش هنوز از همان شیوه های قدیمى استفاده میكند .
میگویند علت ولع ما نسبت به غذاهای شیرین و پركالری آن است كه پیشینیان ما كه در قحطی بودند ،اگر غذای چرب و شیرین مى یافتند چاره ای نداشتند جز آنكه همه را در شكم جا دهند !
احتمالا این هم بخشى از میراث گذشتگان است كه سیستم جنگ و گریز انسان امروزی انگار اتصالى دارد .بطوریكه برآورده نشدن انتظارات كوچك و بزرگ را به عنوان مسئله مرگ و زندگى مخابره میكند و مدام فرمان جنگ صادر میكند! اما واقعیت این است كه احساس خشم لزوما نباید "رفتار پرخاشگرانه"را به همراه داشته باشد ،زیرا "اگر بخواهیم "میتوانیم یاد بگیریم "#پرخاشگرى"را كنترل كنیم.
متن از :دكتر زهرابت_شكن، روانشناس
نظرات شما
نظرتون در مورد پست مديريت خشم چی هست ؟