گاهی فکر می‌کنم زندگی من از دو لایه ساخته شده است:
یک لایه‌ی سطحی که دیگران می‌بینند—ظاهر آرام، کنترل‌شده و محتاطم—
و یک لایه‌ی عمیق‌تر که کمتر کسی از آن خبر دارد: جایی که خشم مثل یک موجود زنده، کمین کرده و منتظر لحظه‌ای برای بیدار شدن است.

سال‌ها طول کشید تا بفهمم این خشم، صرفا واکنش به یک رفتار آزاردهنده یا یک بی‌عدالتی نیست؛
بلکه بخشی از تجربه‌ی وسواس اجباری من است.
وسواسی که مثل یک سایه، همیشه چند قدم عقب‌تر از من حرکت می‌کند و در لحظات خاص خودش را نشان می‌دهد.

زندگی در برابر سایه‌های تاریک: سه داستان از امید و معنویت

گاهی زندگی مرا به میان خطوط نوشته‌های دیگران می‌کشاند. تجربیات، چالش‌ها، و کشمکش‌های سه گروه از انسان‌ها در مواجهه با درد و اندوه، هم‌زمان داستان‌های آنها را به آینه‌ای برای تأمل درباره معنای زندگی و مفهوم امید بدل کرده است.  سه مقاله – درباره افسردگی در بهبودیافتگان سرطان، خدا و معنای زندگی در کودکان مبتلا به سرطان، و تأثیر فرهنگ بر تجربه زنان مبتلا به سرطان پستان – مرا به لایه‌هایی عمیق‌تر از روان و احساس بشر بردند.