تفاوت بین پروتئین حیوانی و گیاهی چیست؟

پروتئین های گیاهی و حیوانی از نظر محتوای اسیدهای آمینه و همچنین قابلیت هضم متفاوت هستند. هر دوی این عوامل تعیین میکنند که پروتئین چقدر برای بدن مفید باشد و چه مقدار از آن به پروتئین های بدن تبدیل شود. این امر کیفیت پروتئین نامیده میشود. این تصور که پروتئین های گیاهی ناقص هستند یا فاقد اسیدهای آمینه ویژه هستند، نادرست است. تمامی مواد غذایی گیاهی شامل تمامی 20 اسیدآمینه میشوند.

در کل منابع پروتئین حیوانی ( مانند لبنیات و گوشت) اسیدهای آمینه ضروری ( EAAS) را با نسبتی نزدیک به نیازهای بدن فراهم میکنند. به عبارت دیگر، ترکیب اسیدهای آمینه در پروتئین های حیوانی به خوبی با نیازهای بدن هماهنگ است و  آنها به عنوان منابع  " با کیفیت بالا " شناخته میشوند. به عبارت دیگر، تنها چندین منبع گیاهی با کیفیت بالای پروتئین وجود دارند که شامل 9 اسیدآمینه ضروری با مقادیر نسبتا بالا هستند و شامل سویا ( مانند شیر سویا، ماست سویا، پنیر توفو، تمپه و میسو)، کینوا، دانه های گندم سیاه، دانه چیا ، شاهدانه، لوبیا، عدس، نخود، غلات و آجیل میباشند.

در برنامه غذایی گیاهخواری بسایر مهم است که ترکیب مواد غذایی مناسبی داشته باشیم که بتوانند تامین کننده نیازهای بدن باشد به طور مثال، لوبیا به نسبت مقدار میتیونین کمتری نسبت به سایر اسیدهای آمینه دارد، در حالی که غلات مقدار لیزین کمتری و آجیل مقدار ترئونین کمتری دارد و مصرف همزمان لوبیا با برنج و آجیل ، میتواند تمامی 9 اسیدآمینه ضروری شما را تامین کند.