کمبود آهن

کمبود آهن یکی از متداولترین کمبودهای تغذیه ای در سایر نقاط جهان است. آهن از طریق پوست، مو، تعریق و مجاری گوارشی از دست میرود. خانم ها به دلیل عادت ماهانه بیشتر از مردان دچار کم خونی ناشی از فقر آهن میشوند.

کمبود آهن در 3 مرحله اتفاق می افتد:
1- تخلیه آهن و کاهش سطح فریتین ( ذخایر آهن) نشانگر تخلیه آهن از مغز استخوان است.

2- کمبود آهن اریتروسیت ها ( آزمایشات خونی ) ، کاهش فریتین و افزایش ترانسفرین سرم را نشان میدهند در حالی که سطح هموگلوبین در رنج نرمال باقی میماند. ورزشکاران تاثیرات کمبود آن را از طریق کاهش عملکرد بدنی متوجه خواهند شد.

3- کاهش سطح فریتین و هموگلوبین منجر به کمبود و نقص در گلبول قرمز میگردد. گلبول قرمز تولید شده کوچک و بی رنگ است. در نتیجه کمبود آهن اتمی ، تشخیص داده میشود. 

ورزشکاران از کاهش سطح انرژی، کاهش عملکرد و عدم تحمل به رنج و  رنگ پریده به نظر خواهند آمد.

کمبود آهن اتمی، وضعیت بالینی که معمولا به دلیل مصرف پایین منابع آهن ایجاد شده و گلبول های قرمز و توانایی آنها برای انتقال اکسیژن، را تحت تاثیر قرار میدهد.

انواع مختلفی از آنمی ها وجود دارد و بسیار مهم است که نوع آن را تشخیص درست داد تا بتوان نوع درمان را انتخاب کرد. از علل کم خونی ها میتوان به کمبود آهن، ویتامین B6 ، ویتامین B12 و فولات اشاره نمود.