آیا بین بیخوابی و افزایش اختلالات خلقی ارتباطی هست؟

آیا بین بیخوابی و افزایش اختلالات خلقی ارتباطی هست؟

 محققان یک ارتباط قوی بین اختلال در چرخه خواب و افزایش خطر بروز اختلالات خلقی - اختلالاتی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی یا بایپولار – یافته اند.این تحقیق در حال حاضر در مجله روانپزشکی Lancet منتشر شده و در نوع خود اولین موردی است که از فعالیت های عینی در یک گروه بزرگ استفاده کرده است.

آیا بین بیخوابی و افزایش اختلالات خلقی ارتباطی هست؟

 محققان یک ارتباط قوی بین اختلال در چرخه خواب و افزایش خطر بروز اختلالات خلقی - اختلالاتی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی یا بایپولار – یافته اند.این تحقیق در حال حاضر در مجله روانپزشکی lancet منتشر شده و در نوع خود اولین موردی است که از فعالیت های عینی در یک گروه بزرگ استفاده کرده است.

ریتم شبانه روزی و ساعت بدن ریتم شبانه روزی الگوهای رفتاری و بیولوژیکی موجودات زنده هستند که یک چرخه 24 ساعته را دنبال می کنند. زمان بندی و کنترل آنها در دست ساعت های بیولوژیک است که تشکیل شده از گروهی از پروتئین ها که در داخل سلول ها قرار دارند. ژن هایی که به سلول ها می گویند چطور ساعت بیولوژیک را بسازند یا این ساعت چگونه عمل کند، در بسیاری از موجودات زنده شباهت های زیادی به هم دارند. تغییرات محیطی هم می توانند بر روی ریتم های شبانه روزی بدن تاثیر بگذارند. مثال اصلی در این مورد نور روز است که می تواند ژن های ساعت بیولوژیک را فعال و غیر فعال کند. به علاوه یک ساعت مغناطیسی نیز در مغز وجود دارد که تمام ساعت های بیولوژیک ما را همگام نگه می دارد. این بخش از مغز به طور مستقیم با چشم ها در ارتباط است. چرخه خواب و بیدار در بدن قسمت مهمی در چرخه خواب و بیداری است که به نور و روشنایی یا شب و روز پاسخ می دهد. این ریتم موضوع بررسی جدید نیز می باشد. همانطور که محققان در پژوهش بیان شده اعلام کردند، اختلال در چرخه خواب و بیداری یکی از مهم ترین ویژگی های اختلالات خلقی است، به علاوه آنها اضافه کردند که این اختلالات می تواند منجر به افزایش خطر بروز این اختلالات شود. پژوهش هایی که پیش از این انجام شدند براساس داده های جمع آوری شده از شرکت کننده ها بودند که خودشان از فعالیت های روزانه و شبانه خود و الگوهای استراحت و فعالیت شان گزارش می دادند. به علاوه گروه های مورد مطالعه خیلی بزرگ نبودند و داده های به دست آمده کافی نبودند. یک تحقیق در سال های 2013 تا 2015 و بر روی 91105 نفر در سنین 37 تا 73 سال انجام شد. در این بررسی افراد به مدت یک هفته دستگاه هایی را به تن داشتند که اقدامات عینی مربوط به استراحت و فعالیت را در طول 24 ساعت ثبت می کرد. از داده های جمع آوری شده از این دستگاه تیم تحقیقاتی یک اندازه گیری فعالیت را تولید کرد و نام آن را دامنه نسبی نهاد. دامنه نسبی پایین تر نشان دهنده نوعی اختلال در ریتم شبانه روزی است. به عنوان مثال فردی که در طول روز به خاطر افسردگی فعالیت کمتری دارد یا به خاطر اختلال در خواب در طول شب فعالیت بیشتری دارد، در مقایسه با فردی که در طول روز فعالیت می کند و در طول شب می خوابد، دامنه نسبی کمتری دارد. پس از آن دانشمندان الگوهای دامنه نسبی را با اختلالات خلقی، حس خوب و متغیرهای شناختی مقایسه کردند که تمام موارد با پر کردن پرسشنامه هایی توسط شرکت کننده ها به دست به دست می آمد. یافته ها مشخص کرد شرکت کننده هایی که در ریتم شبانه روزی دارای دامنه نسبی پایین تری هستند، افرادی هستند که بیشتر دارای سابقه ابتلا به اختلال دو قطبی یا افسردگی اساسی هستند.