اصطلاحی که شاید بارها و بارها شنیده اید “رواندرمانی”. ولی رواندرمانی چیست؟ آیا برای درمان هر اختلالی مناسب است؟ چه کسی میتواند این درمان را انجام دهد؟ و سوالهایی دیگر. در این مطلب تلاش میکنم بخشی از این ابهامات را بر طرف نمایم.
رواندرمانی بنابه تعریف کلی به معنای معالجه بیماریها و آزرده گیهای روانی توسط شیوهها و متدهای مشخص و باهدف تاثیرگذاری بر روان انسانی که مبتلا به بیماری روانی است، میباشد. رواندرمانی در اساس برای معالجه بیماریهای نوروتیک (مانند هراسها و ترسها، افسردهگی) و اختلالات ساختاری (مانند اختلالات شخصیت) و اختلالات جسمانیشکل و همچنین برای کاستن از فشارهای شدید روانی بههنگام ابتلا به بیماریهای شدید جسمی (مانند سرطان) شیوهای کارآمد و مناسب است.اما همانطور که در تعریف سلامت جسمی، فقط «عاری بودن از بیماری» نشانه سلامت نیست، در تعریف سلامت روان نیز فقدان بیماری روانی، کافی نیست؛ بلکه سلامت روان به معنی توانایی استفاده از تمام ظرفیتهای روان انسانی برای یک زندگی خلاقانه و رضایتبخش است. لذا شاید از این مطلب چنین بتوان برداشت کرد که این روش درمانی برای افراد به ظاهر سالم که دچار اختلال و بیماریی خاصی نیستند نیز کاربرد دارد.
به طور واضح تر رواندرمانی، درمانی مبتنی بر کلام است که گاه برای درمان برخی بیماریهای روان، و گاه برای ارتقاء سطح سلامت روان انجام میشود. در رواندرمانی، به نحوه تفکر، احساسات و رفتارهای فرد پرداخته میشود.در برخی از بیماریها مانند افسردگیهای خفیف، رواندرمانی به عنوان اولین قدم در بسیاری از دستورالعملها، توصیه شده است. برعکس در برخی بیماریها مانند اختلال دوقطبی، دارودرمانی خط اول درمان است. تشخیص و قضاوت در مورد اینکه کدام درمان برای یک بیمار فایده بیشتری دارد، به عهده روانپزشک میباشد.
اما در مورد اثر این روش درمانی باید بدانیم تحقیقات نشان داده است که بیشتر افرادی که روان درمانی دریافت کرده اند از علایم بیماری رها شده اند و توانسته اند در زندگی خود عملکرد بهتری داشته باشند. روان درمانی نشان داده است که باعث بهبود هیجانها و رفتارهای فرد می شود و با تغییرات مثبتی در مغز و بدن همراه است.
نظرات شما
نظرتون در مورد پست درمان اضطراب با رواندرمانی چی هست ؟