رواندرمانی بنابه تعریف کلی به معنای معالجه بیماریها و آزرده گیهای روانی توسط شیوهها و متدهای مشخص و باهدف تاثیرگذاری بر روان انسانی که مبتلا به بیماری روانی است، میباشد. رواندرمانی در اساس برای معالجه بیماریهای نوروتیک (مانند هراسها و ترسها، افسردهگی) و اختلالات ساختاری (مانند اختلالات شخصیت) و اختلالات جسمانیشکل و همچنین برای کاستن از فشارهای شدید روانی بههنگام ابتلا به بیماریهای شدید جسمی (مانند سرطان) شیوهای کارآمد و مناسب است.اما همانطور که در تعریف سلامت جسمی، فقط «عاری بودن از بیماری» نشانه سلامت نیست، در تعریف سلامت روان نیز فقدان بیماری روانی، کافی نیست؛ بلکه سلامت روان به معنی توانایی استفاده از تمام ظرفیتهای روان انسانی برای یک زندگی خلاقانه و رضایتبخش است. لذا شاید از این مطلب چنین بتوان برداشت کرد که این روش درمانی برای افراد به ظاهر سالم که دچار اختلال و بیماریی خاصی نیستند نیز کاربرد دارد.