تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن در ریه‌ها یک فرآیند بیولوژیکی است که از طریق آن گازها از طریق غشای سلولی برای ورود یا خروج از خون منتقل می‌شوند. سلول‌ها به طور مداوم به اکسیژن برای تنفس سلولی هوازی مورد نیاز دارند و همین فرآیند بی‌وقفه دی‌اکسیدکربن را به عنوان یک محصول زائد تولید می‌کند. تبادل گاز بین خون و سلول‌ها در سراسر بدن صورت می‌گیرد و اکسیژن از خون خارج می‌شود و وارد سلول‌ها می‌شود و دی‌اکسیدکربن از سلول‌ها خارج می‌شود و وارد خون می‌شود. تبادل گاز نیز بین خون و هوا در ریه‌ها انجام می‌شود و اکسیژن از هوای استنشاقی داخل ریه‌ها وارد خون می‌شود و دی‌اکسیدکربن از خون خارج شده و وارد هوا می‌شود تا از ریه‌ها بازدم شود.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید اینجا را کلیک نمایید.

لخته شدن خون یک نگرانی جدی برای سلامت فرد است. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (cdc)، سالانه 100000 نفر در ایالات متحده بر اثر لخته شدن خون جان خود را از دست می‌دهند. این مطلب به انواع لخته خون، علائم و عوارض آنها و برخی گزینه‌های درمانی می‌پردازد.

لخته خون چیست؟

 برای جلوگیری از عوارض، مهم است که علائم لخته شدن خون را بدانید و بتوانید در سریع‌ترین زمان ممکن آنها را شناسایی کنید. هنگامی که خون لخته می‌شود، از مایع به ژلی تبدیل می‌شود که می‌تواند جریان خون را متوقف کند. این ویژگی برای جلوگیری از از دست دادن خون در زمانی که کسی دچار بریدگی یا خراش می‌شود، مهم است. لخته شدن یک مکانیسم حیاتی برای جلوگیری از آسیب بدن است. بدون لخته شدن خون، بریدگی‌ها باعث خونریزی می‌شوند و نشت‌های کوچک در رگ‌های خونی داخلی می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. با این حال، زمانی که چیزی سیستم‌های طبیعی بدن را مختل کند، لخته‌های خون می‌توانند ایجاد شوند و مشکلات پزشکی ایجاد کنند.

بقیه مطلب را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

ریه‌ها و راه‌های هوایی مجهز به سیستم دفاعی طبیعی هستند که با کمک آنها در برابر سموم محیطی، گرد و غبار، آلرژن‌ها و میکروب‌های عامل عفونت محافظت می‌شوند.

با این حال، کارهایی نیز وجود دارد که می‌توانید برای سالم نگه داشتن ریه‌های خود به طور کلی و یا کمک به بهبودی ریه‌های بیمار انجام دهید.

برای مطالعه متن کامل می‌توانید اینجا را کلیک نمایید.

کرونای طولانی‌مدت، علل، تشخیص و درمان

به روز شده در 4 مهر 1401

کرونای طولانی‌مدت

برخی از افرادی که به بیماری کووید-19 یا کرونا مبتلا شده‌اند، می‌توانند اثرات طولانی مدت عفونت خود را تجربه کنند، که به عنوان شرایط پس از کووید (post-covid conditions: pcc) یا کرونای طولانی‌مدت شناخته می‌شود.

کرونای طولانی‌مدت را با نام‌های زیاد دیگری نیز می‌نامند، از جمله: کرونای طولانی، کووید طولانی اثر، کرونای پس از حاد، عواقب پس از عفونت حاد سارس-کووید 2 (post-acute sequelae of infection:  pasc)، اثرات طولانی‌مدت کرونا، و کرونای مزمن.

واقعیت‌هایی که باید بدانیم

کرونای طولانی‌مدت می‌تواند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی مداوم باشد. این شرایط می‌تواند هفته‌ها، ماه‌ها یا بیشتر طول بکشد.

کرونای طولانی‌مدت بیشتر در افرادی دیده می‌شود که بیماری کرونای شدید داشته‌اند، اما هر فردی که به ویروسی که باعث این بیماری می‌شود آلوده شده باشد، می‌تواند دچار کرونای طولانی‌مدت را شود، حتی افرادی که بیماری خفیف داشته‌اند یا اصلاً علائمی از بیماری نداشته‌اند.

افرادی که علیه کرونا واکسینه نشده‌اند و آلوده می‌شوند نیز ممکن است در مقایسه با افرادی که واکسینه شده‌اند و عفونت‌های پیشرفته داشته‌اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کرونای طولانی‌مدت باشند.

در حالی که اکثر افراد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، شواهدی مبنی بر عفونت یا بیماری کرونا داشته‌اند، در برخی موارد، ممکن است یک فرد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، آزمایش ویروس را مثبت نکرده باشد یا متوجه نشده باشد که آلوده شده است.

کرونای طولانی‌مدت یا پس از کووید

کرونای طولانی‌مدت، طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی جدید، بازگشتی یا مداوم است که افراد پس از آلوده شدن به ویروسی که باعث بیماری کرونا می‌شوند، تجربه می کنند. اکثر افراد مبتلا به کرونا در عرض چند روز تا چند هفته پس از عفونت بهبود می‌یابند، بنابراین حداقل چهار هفته پس از عفونت، شروعی است که برای اولین بار می‌توان کرونای طولانی‌مدت را شناسایی کرد. هر کسی که آلوده شده باشد می تواند  دچار کرونای طولانی‌مدت شود. اکثر افراد مبتلا به بیماری‌های پس از کووید، چند روز پس از بروز اولین علائم ابتلا به کرونا، علائم کرونای طولانی‌مدت را مشاهده کرده‌اند، اما برخی از افرادی که بعداً  کرونای طولانی‌مدت را تجربه کردند، نمی‌دانستند چه زمانی آلوده شده‌اند.

هیچ آزمایشی برای تشخیص کرونای طولانی‌مدت وجود ندارد و افراد ممکن است علائم مختلفی داشته باشند که می‌تواند ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد. این امر می‌تواند تشخیص کرونای طولانی‌مدت را کادر درمان دشوار کند.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

آسم آلرژیک شایع‌ترین شکل آسم است. بسیاری از علائم آسم آلرژیک و غیر آلرژیک یکسان است. با این حال، استنشاق آلرژن‌های محیطی باعث ایجاد آسم آلرژیک می‌شود. آسم یک اختلال تنفسی است که در آن مجاری تنفسی فرد ملتهب می‌شود و باعث بروز دوره‌های مکرر مشکل تنفسی می‌شود که به آن حملات آسم یا تشدید می‌گویند.

آلرژن‌های محیطی ممکن است باعث شوند که فرد در هر جایی از دستگاه تنفسی واکنش آلرژیک داشته باشد. هنگامی که آلرژن‌ها باعث ایجاد علائم آسم می‌شوند، پزشکان از آن به عنوان آسم آلرژیک یاد می‌کنند. این وضعیت حدود 60 درصد از افراد مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یک فرد مبتلا به آسم آلرژیک ممکن است پس از تنفس یک آلرژن مانند گرد و غبار یا گرده گیاهان در محیط، علائمی را تجربه کند. سیستم ایمنی آنها به اشتباه آلرژن‌ها را مضر تشخیص می‌دهد. یک واکنش پیچیده به این محرک‌ها در بدن می‌تواند باعث التهاب و تورم راه‌های هوایی شود که بر توانایی فرد برای تنفس تأثیر می‌گذارد و منجر به علائم آسم می‌شود.

این مطلب به رابطه بین آسم و آلرژی، این موضوع که آلرژی‌ها یا آلرژن‌ها می‌توانند باعث آسم شوند، تفاوت‌ها و شباهت‌های بین حملات آسم آلرژیک و غیر آلرژیک و درمان‌های هر کدام می‌پردازد. ما همچنین به سایر محرک‌ها و علل آسم، نحوه مدیریت آلرژی، تشخیص آسم آلرژیک، پیشگیری و چشم‌انداز سلامتی افراد مبتلا به این بیماری نگاه می‌کنیم.

برای مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

خواب موج آهسته که خواب عمیق نیز نامیده می‌شود، مرحله مهمی در چرخه خواب است که عملکرد مناسب مغز و حافظه را ممکن می‌سازد. اگرچه بیشتر بزرگسالان می‌دانند که باید 7 تا 9 ساعت خواب در هر شب را هدف قرار دهند، اما در عمل یا این زمان را رعایت نمی‌کنند یا اینکه از خواب عمیق و با کیفیت محروم هستند.

دو دسته اصلی خواب، خواب با حرکات سریع چشم (rem) و خواب غیر rem نامیده می‌شوند و هر کدام دارای مراحل مهمی هستند. افرادی که از سلامت خوبی برخوردارند، این مراحل را با یک الگوی منظم طی می‌کنند، و استراحت کامل شبانه به تکرار این مراحل چند بار قبل از بیدار شدن است.

ممکن است راه‌هایی برای داشتن خوابی با کیفیت بهتر و خواب عمیق‌تر در هر شب وجود داشته باشد که به فرد این امکان را می‌دهد تا احساس آرامش و سرحالی بیشتری بعد از بیدار شدن داشته باشد.

برای دسترسی به متن کامل لطفا روی اینجا کلیک کنید.

سل (tuberculosis: tb) یک بیماری عفونی بالقوه جدی است که بیشتر ریه‌ها را درگیر می‌کند. باکتری‌هایی که باعث سل می‌شوند از طریق قطرات کوچکی که از طریق سرفه و عطسه در هوا منتشر می‌شوند، از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند.

زمانی سل در کشورهای توسعه یافته نادر بود، ولی از سال 1985 عفونت‌های سل افزایش یافت، تا حدی به دلیل ظهور ویروسی که باعث ایدز می شود. بیماری ایدز سیستم ایمنی فرد را ضعیف می‌کند، بنابراین نمی‌تواند با میکروب سل مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه‌های کنترل قوی‌، سل در سال 1993 دوباره شروع به کاهش کرد. اما همچنان یک نگرانی سیستم بهداشتی است.

بسیاری از سویه‌های سل در برابر داروهایی که بیشتر برای درمان بیماری استفاده می‌شوند مقاومت می‌کنند. افراد مبتلا به سل فعال برای خلاص شدن از شر عفونت و جلوگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی باید چندین ماه از انواع داروها استفاده کنند.

اطلاعات بیشتر را در مورد این بیماری با کلیک کردن در اینجا خواهید یافت.

برونشیت التهاب پوشش داخلی لوله‌های برونش یا نایژه است که هوا را به ریه‌ها و از ریه‌ها به بیرون می‌برد. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که ممکن است تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

برونشیت حاد که اغلب در اثر سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است.

برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا 10 روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها نیز ادامه داشته باشد.

با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به بررسی پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از حالت‌هایی است که در بیماری مزمن انسدادی ریه (copd) رخ می‌دهد.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.