آیا اغلب صبح‌ها احساس خستگی و گیجی می‌کنید، حتی در شب‌هایی که به اندازه کافی خوابیده‌اید؟ این حالت یک تجربه خسته‌کننده است، اما ممکن است یک توضیح ساده وجود داشته باشد: کیفیت خواب شما پایین است. کیفیت پایین خواب می‌تواند تمرکز شما را مختل، خلق و خوی شما را بدتر کند و حتی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های بسیاری مرتبط است.

فهمیدن اینکه به اندازه کافی نمی‌خوابید آسان است. فهمیدن اینکه چرا این خواب آرام نیست، دشوارتر است، اما مطمئناً قابل دستیابی است. چه چیزی می‌تواند باعث بی‌کیفیتی خواب شما شود و چگونه می‌توان آن را بهبود بخشید؟

ادامه مطلب را می‌توانید با کلیک روی اینجا بخوانید.

اگر از مصرف روزانه نوشیدنی‌های انرژی‌زا لذت می‌برید، پس تنها نیستید. در واقع، استفاده از نوشیدنی‌های انرژی‌زا به ویژه در میان افراد جوان در حال رشد است. نوشیدنی‌های انرژی‌زا حاوی کافئین و سایر مواد محرک هستند که ممکن است به شما کمک کند تا احساس بیداری، هوشیاری و آمادگی بیشتری برای کارهای روزانه داشته باشید.

با این حال، در حالی که نوشیدنی‌های انرژی‌زا ممکن است به افراد کمک کند تا به طور موقت هوشیارتر و آماده‌تر شوند، اما می‌توانند خواب را در برخی افراد مختل کنند. علاوه بر این، نوشیدنی‌های انرژی‌زا گاهی اوقات می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای مانند تپش قلب، بی‌قراری، اضطراب و اختلالات خواب ایجاد کنند.

در این مطلب نگاهی دقیق‌تر به نوشیدنی‌های انرژی‌زا، نحوه عملکرد آنها و معایب احتمالی آنها بیندازیم و همچنین در مورد اینکه چگونه می‌توان از تداخل نوشیدنی‌های انرژی‌زا با خواب خود جلوگیری کرد، بحث خواهد شد.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

آب برای سلامت انسان ضروری است. یک فرد نمی‌تواند بیش از چند روز بدون آب زنده بماند و جذب روزانه آب کافی برای حفظ عملکرد صحیح بدن حیاتی است.

در حالی که فکر کردن به مایعات بدن در زمینه رژیم غذایی و ورزش رایج‌تر است، تحقیقات فزاینده‌ای در حال بررسی ارتباط بین مایعات بدن و خواب هستند. کم‌آبی ممکن است موانعی برای خواب ایجاد کند و خواب ناکافی ممکن است شانس کم‌آبی بدن را افزایش دهد. در عین حال، مصرف بیش از حد مایعات می‌تواند باعث ادرار بیش از حد شود که ممکن است منجر به وقفه در خواب شود.

یافتن تعادل مناسب در مصرف مایعات می‌تواند سلامت کلی را بهبود بخشد و ممکن است بدون نیاز به تکرر دفع ادرار در شب یا بیدار شدن از خواب با احساس تشنگی به خواب بهتر کمک کند.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

#دکتر_فردموسوی #دکتر_انیس_فردموسوی #فوق_تخصص_ریه #متخصص_ریه #بیماری_ریوی #خواب #تکرر_ادرار #اختلال_خواب  #آب_بدن #بیخوابی #مایعات_بدن #اختلال_مایعات_بدن #آپنه_خواب #خواب_ناکافی #وقفه_خواب #خستگی #بیحالی #کم‌خوابی

برونشکتازی یک بیماری ریوی است که در آن راه‌های هوایی (لوله‌هایی که به داخل ریه‌ها می‌روند) آسیب دیده و بزرگ می‌شوند. راه‌های هوایی آسیب دیده نمی‌توانند مخاط را آنطور که باید پاک کنند. سپس باکتری‌ها در مخاط رشد می‌کنند و باعث التهاب و آسیب بیشتر به ریه‌ها می‌شوند. این باعث می‌شود تا زمانی که بدن شما سعی می‌کند مخاط عفونی را از بین ببرد، به شدت سرفه کنید.

برونشکتازی را بر اساس نوع آسیب راه‌های هوایی – استوانه‌ای (یا لوله‌ای)، واریسی و سیستیک، دسته‌بندی می‌کنند. برونشکتازی استوانه‌ای شایع‌ترین و کم‌ خطرترین شکل برونشکتازی است. برونشکتازی سیستیک شدیدترین شکل است.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

علت تنگی نفس هنگام دراز کشیدن (ارتوپنه) چیست؟

برخی افراد وقتی صاف دراز می‌کشند نفس کشیدن برایشان سخت می‌شود. به این حالت ارتوپنه (orthopnea) می‌گویند که ممکن است به دلایل مختلف اتفاق بیفتد. ممکن است لازم باشد فرد برای احساس راحتی بیشتر در هنگام خوابیدن به تغییر وضعیت مثل بالا بردن زیر سر یا حتی نشستن احتیاج داشته باشد.

پزشکان ارتوپنه را به عنوان "تنگی نفس یا مشکل در تنفس در وضعیت خوابیده" یا دراز کشیدن تعریف می‌کنند. نارسایی قلبی یکی از دلایل این امر است. با این حال، دلایل احتمالی دیگری نیز وجود دارد.

تنگی نفس حالتی است که فرد ممکن است احساس سفتی در قفسه سینه کند یا احساس کند که نمی‌تواند هوای کافی دریافت کند. علل احتمالی شامل نارسایی احتقانی قلب، چاقی و مشکلات تنفسی است. هنگامی که مشکلات تنفسی باعث بیدار شدن ناگهانی فرد می‌شود، به آن تنگی نفس حمله‌ای شبانه می‌گویند. خروپف و برخی اختلالات خواب، مانند آپنه (وقفه) انسدادی خواب (osa)، می‌توانند این تأثیر را داشته باشند.

ادامه مطلب به برخی از علل و درمان‌های تنگی نفس در هنگام دراز کشیدن را می‌توانید با کلیک روی اینجا مطالعه نمایید.

کرونای طولانی‌مدت، علل، تشخیص و درمان

به روز شده در 4 مهر 1401

کرونای طولانی‌مدت

برخی از افرادی که به بیماری کووید-19 یا کرونا مبتلا شده‌اند، می‌توانند اثرات طولانی مدت عفونت خود را تجربه کنند، که به عنوان شرایط پس از کووید (post-covid conditions: pcc) یا کرونای طولانی‌مدت شناخته می‌شود.

کرونای طولانی‌مدت را با نام‌های زیاد دیگری نیز می‌نامند، از جمله: کرونای طولانی، کووید طولانی اثر، کرونای پس از حاد، عواقب پس از عفونت حاد سارس-کووید 2 (post-acute sequelae of infection:  pasc)، اثرات طولانی‌مدت کرونا، و کرونای مزمن.

واقعیت‌هایی که باید بدانیم

کرونای طولانی‌مدت می‌تواند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی مداوم باشد. این شرایط می‌تواند هفته‌ها، ماه‌ها یا بیشتر طول بکشد.

کرونای طولانی‌مدت بیشتر در افرادی دیده می‌شود که بیماری کرونای شدید داشته‌اند، اما هر فردی که به ویروسی که باعث این بیماری می‌شود آلوده شده باشد، می‌تواند دچار کرونای طولانی‌مدت را شود، حتی افرادی که بیماری خفیف داشته‌اند یا اصلاً علائمی از بیماری نداشته‌اند.

افرادی که علیه کرونا واکسینه نشده‌اند و آلوده می‌شوند نیز ممکن است در مقایسه با افرادی که واکسینه شده‌اند و عفونت‌های پیشرفته داشته‌اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کرونای طولانی‌مدت باشند.

در حالی که اکثر افراد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، شواهدی مبنی بر عفونت یا بیماری کرونا داشته‌اند، در برخی موارد، ممکن است یک فرد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، آزمایش ویروس را مثبت نکرده باشد یا متوجه نشده باشد که آلوده شده است.

کرونای طولانی‌مدت یا پس از کووید

کرونای طولانی‌مدت، طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی جدید، بازگشتی یا مداوم است که افراد پس از آلوده شدن به ویروسی که باعث بیماری کرونا می‌شوند، تجربه می کنند. اکثر افراد مبتلا به کرونا در عرض چند روز تا چند هفته پس از عفونت بهبود می‌یابند، بنابراین حداقل چهار هفته پس از عفونت، شروعی است که برای اولین بار می‌توان کرونای طولانی‌مدت را شناسایی کرد. هر کسی که آلوده شده باشد می تواند  دچار کرونای طولانی‌مدت شود. اکثر افراد مبتلا به بیماری‌های پس از کووید، چند روز پس از بروز اولین علائم ابتلا به کرونا، علائم کرونای طولانی‌مدت را مشاهده کرده‌اند، اما برخی از افرادی که بعداً  کرونای طولانی‌مدت را تجربه کردند، نمی‌دانستند چه زمانی آلوده شده‌اند.

هیچ آزمایشی برای تشخیص کرونای طولانی‌مدت وجود ندارد و افراد ممکن است علائم مختلفی داشته باشند که می‌تواند ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد. این امر می‌تواند تشخیص کرونای طولانی‌مدت را کادر درمان دشوار کند.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

سل (tuberculosis: tb) یک بیماری عفونی بالقوه جدی است که بیشتر ریه‌ها را درگیر می‌کند. باکتری‌هایی که باعث سل می‌شوند از طریق قطرات کوچکی که از طریق سرفه و عطسه در هوا منتشر می‌شوند، از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند.

زمانی سل در کشورهای توسعه یافته نادر بود، ولی از سال 1985 عفونت‌های سل افزایش یافت، تا حدی به دلیل ظهور ویروسی که باعث ایدز می شود. بیماری ایدز سیستم ایمنی فرد را ضعیف می‌کند، بنابراین نمی‌تواند با میکروب سل مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه‌های کنترل قوی‌، سل در سال 1993 دوباره شروع به کاهش کرد. اما همچنان یک نگرانی سیستم بهداشتی است.

بسیاری از سویه‌های سل در برابر داروهایی که بیشتر برای درمان بیماری استفاده می‌شوند مقاومت می‌کنند. افراد مبتلا به سل فعال برای خلاص شدن از شر عفونت و جلوگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی باید چندین ماه از انواع داروها استفاده کنند.

اطلاعات بیشتر را در مورد این بیماری با کلیک کردن در اینجا خواهید یافت.

برونشیت التهاب پوشش داخلی لوله‌های برونش یا نایژه است که هوا را به ریه‌ها و از ریه‌ها به بیرون می‌برد. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که ممکن است تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

برونشیت حاد که اغلب در اثر سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است.

برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا 10 روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها نیز ادامه داشته باشد.

با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به بررسی پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از حالت‌هایی است که در بیماری مزمن انسدادی ریه (copd) رخ می‌دهد.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.