تست‌های عملکرد ریوی چه هستند؟

تست‌های عملکرد ریوی (pulmonary function tests: pft) آزمایش‌های غیرتهاجمی هستند که نشان می‌دهند ریه‌ها چقدر خوب کار می‌کنند. این آزمایش‌ها حجم ریه، ظرفیت، سرعت جریان و تبادل گاز را اندازه‌گیری می‌کنند. این اطلاعات می‌تواند به پزشک شما در تشخیص و تصمیم‌گیری در مورد درمان برخی از اختلالات ریوی کمک کند.

2 نوع اختلال وجود دارد که باعث ایجاد مشکل در حرکت هوا به داخل و خارج از ریه می‌شود:

• انسدادی. این اختلال زمانی روی می‌دهد که هوا به دلیل مقاومت راه هوایی در خروج از ریه‌ها دچار مشکل می‌شود. این اختلال باعث کاهش جریان هوا می‌شود.
• محدودکننده. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که بافت ریه و/یا عضلات قفسه سینه نمی‌توانند به اندازه کافی منبسط شوند. این اختلال باعث مشکل در جریان هوا می‌شود که بیشتر به دلیل حجم کمتر ریه است.

pft با 2 روش قابل انجام است. این 2 روش ممکن است با هم استفاده شوند و بسته به پزشک معالج شما ممکن است، آزمایش‌های مختلفی را پیشنهاد دهد:

• اسپیرومتری (spirometry). اسپیرومتر دستگاهی است که یک طرف آن در دهان بیمار قرار می‌گیرد و یک از طریق سگنال الکترونیکی به یک کامپیوتر که حاوی نرم‌افزار خاص این تست است متصل می‌شود.
• پلتیسموگرافی (plethysmography). برای انجام آزمایشات داخل یک جعبه هواگیر که شبیه یک باجه تلفن مربعی کوتاه است، می‌نشینید یا می‌ایستید.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

با آغاز فصل پاییز و شروع آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و صنعتی و به ویژه به دلیل پدیده وارونگی هوا، سطح آلودگی هوا به شدت بالا می‌روند و در برخی روزها از مرز خطرناک نیز عبور می‌کند. لازم است تا بخصوص کودکان، سالمندان و افرادی که به بیماری‌های ریوی و قلبی-عروقی مبتلا هستند از حضور در مناطق آلوده بشدت پرهیز کنند. این مطلب با توجه به اهمیت این موضوع تهیه گردیده است.

به طور قاطعانه می‌توان ادعا نمود که آلودگی هوا باعث ایجاد یا کمک به انواع مخاطرات برای سلامتی می‌شود. اثرات آلودگی هوا بر سلامتی افراد می‌تواند از مشکلات تنفسی خفیف تا مشکلات شدید ریوی، قلبی-عروقی و سکته مغزی متغیر باشد.

سازمان جهانی بهداشت آلودگی هوا را یکی از مهم‌ترین علل مرگ زودرس در جهان، که باعث بیش از 8 میلیون مرگ در سال می‌شود، اعلام نموده است. آلودگی هوا در اکثر شهرها از سطح توصیه شده سازمان جهانی بهداشت فراتر رفته است. بیش از 1/3 مرگ و میر ناشی از سکته مغزی، سرطان ریه و بیماری قلبی ناشی از آلودگی هوا است.

گازها و ذرات مضر موجود در هوا از منابع مختلفی از جمله دود اگزوز وسایل نقلیه، دود ناشی از سوختن زغال سنگ یا گاز و دود تنباکو متصاعد می‌شوند. راه‌هایی برای محدود کردن اثرات آلودگی هوا بر سلامتی وجود دارد، مانند پرهیز از مناطق با ترافیک سنگین. با این حال، تغییرات قابل توجهی نسبت به توجه به بهبود کیفیت هوا در مقیاس جهانی صورت گرفته است.

برای مطالعه متن کامل می‌توانید اینجا را کلیک کنید.

کرونای طولانی‌مدت، علل، تشخیص و درمان

به روز شده در 4 مهر 1401

کرونای طولانی‌مدت

برخی از افرادی که به بیماری کووید-19 یا کرونا مبتلا شده‌اند، می‌توانند اثرات طولانی مدت عفونت خود را تجربه کنند، که به عنوان شرایط پس از کووید (post-covid conditions: pcc) یا کرونای طولانی‌مدت شناخته می‌شود.

کرونای طولانی‌مدت را با نام‌های زیاد دیگری نیز می‌نامند، از جمله: کرونای طولانی، کووید طولانی اثر، کرونای پس از حاد، عواقب پس از عفونت حاد سارس-کووید 2 (post-acute sequelae of infection:  pasc)، اثرات طولانی‌مدت کرونا، و کرونای مزمن.

واقعیت‌هایی که باید بدانیم

کرونای طولانی‌مدت می‌تواند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی مداوم باشد. این شرایط می‌تواند هفته‌ها، ماه‌ها یا بیشتر طول بکشد.

کرونای طولانی‌مدت بیشتر در افرادی دیده می‌شود که بیماری کرونای شدید داشته‌اند، اما هر فردی که به ویروسی که باعث این بیماری می‌شود آلوده شده باشد، می‌تواند دچار کرونای طولانی‌مدت را شود، حتی افرادی که بیماری خفیف داشته‌اند یا اصلاً علائمی از بیماری نداشته‌اند.

افرادی که علیه کرونا واکسینه نشده‌اند و آلوده می‌شوند نیز ممکن است در مقایسه با افرادی که واکسینه شده‌اند و عفونت‌های پیشرفته داشته‌اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کرونای طولانی‌مدت باشند.

در حالی که اکثر افراد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، شواهدی مبنی بر عفونت یا بیماری کرونا داشته‌اند، در برخی موارد، ممکن است یک فرد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، آزمایش ویروس را مثبت نکرده باشد یا متوجه نشده باشد که آلوده شده است.

کرونای طولانی‌مدت یا پس از کووید

کرونای طولانی‌مدت، طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی جدید، بازگشتی یا مداوم است که افراد پس از آلوده شدن به ویروسی که باعث بیماری کرونا می‌شوند، تجربه می کنند. اکثر افراد مبتلا به کرونا در عرض چند روز تا چند هفته پس از عفونت بهبود می‌یابند، بنابراین حداقل چهار هفته پس از عفونت، شروعی است که برای اولین بار می‌توان کرونای طولانی‌مدت را شناسایی کرد. هر کسی که آلوده شده باشد می تواند  دچار کرونای طولانی‌مدت شود. اکثر افراد مبتلا به بیماری‌های پس از کووید، چند روز پس از بروز اولین علائم ابتلا به کرونا، علائم کرونای طولانی‌مدت را مشاهده کرده‌اند، اما برخی از افرادی که بعداً  کرونای طولانی‌مدت را تجربه کردند، نمی‌دانستند چه زمانی آلوده شده‌اند.

هیچ آزمایشی برای تشخیص کرونای طولانی‌مدت وجود ندارد و افراد ممکن است علائم مختلفی داشته باشند که می‌تواند ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد. این امر می‌تواند تشخیص کرونای طولانی‌مدت را کادر درمان دشوار کند.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.