ذهن‌خوانی، فیلتر منفی، تفکر دوقطبی استدلال احساسی و ... از رایج‌ترین تحریف‌های شناختی هستند که مانع احساس شادی و دستیابی به موفقیت می‌شوند.
همه ما دوست داریم آرامش بیشتری را در زندگی تجربه کنیم و به موفقیت‌های بیشتری دست یابیم. در این بین، داشتن بعضی تصورات، مانند سرعت گیر یا حتی یک مانع عمل و کار ما را برای رسیدن به اهداف‌مان مشکل می‌کند.
طبق تحقیقات متعدد و گسترده پژوهشگران، مجموعه‌ای از خطاهای شناختی که بر فرایند تفکر و ادراک و در نتیجه رفتار انسان‌ها تاثیرات موثر دارد، جمع‌آوری شده است و توصیه می‌شود اگر شما هم با آن‌ها درگیر هستید، هرچه زودتر در صدد اصلاح خطاهای شناختی‌تان برآیید.
در ادامه به رایج‌ترین خطاهای شناختی اشاره خواهد شد.
ذهن‌خوانی
شما همیشه فرض را بر این می‌گذارید که می‌دانید آدم‌ها درباره شما و رفتارهایتان چه فکری می‌کنند بی آن‌که شواهد کافی درباره افکارشان داشته باشید. به طور مثال: «او فکر می‌کند من یک بازنده‌ام.»
پیش‌گویی منفی
همیشه پیش‌بینی می‌کنید که اوضاع بدتر خواهد شد یا خطری در پیش است. به‌طور‌مثال: «در امتحان قبول نخواهم شد» یا «این شغل را به دست نخواهم آورد.»
فاجعه‌سازی
شما بر این باورید آن چه اتفاق افتاده است یا اتفاق خواهد افتاد آن‌قدر دردناک و غیرقابل تحمل خواهد بود که شما نمی‌توانید آن را تحمل کنید. به‌طور مثال: «اگر در امتحان رد شوم، وحشتناک است.»
برچسب‌زدن
یک ویژگی منفی خیلی کلی را به خود و دیگران نسبت می‌دهید. به‌طور مثال: «من دوست داشتنی نیستم» یا «او بی‌لیاقت است.» برچسب زدن شکل حاد تفکر همه یا هیچ چیز است. به جای این که بگویید: «اشتباه کردم»، به خود برچسب منفی می‌زنید: «من بازنده هستم». برچسب زدن غیرمنطقی است، زیرا شما با کاری که می‌کنید، تفاوت دارید. انسان وجود خارجی دارد، اما «بازنده» و «احمق» به این شکل وجود ندارد.
دست کم گرفتن جنبه‌های مثبت
مدعی هستید که دستاورد‌های مثبت شما یا دیگران ناچیز و جزئی است. به‌طور مثال: «این وظیفه زن خانه است بنابراین وقتی به من توجه می‌کند که شق‌القمر نکرده است» یا «این موفقیت‌ها که مهم نیستند، خیلی آسان به دست آمدند.»
فیلتر منفی
منحصراً بر جنبه‌های منفی متمرکز می‌شوید و به ندرت به جنبه‌های مثبت توجه می‌کنید. به‌طور مثال: «اگر نگاهی بیندازید متوجه می‌شوید چه تعداد آدم‌هایی هستند که مرا دوست ندارند.»
تعمیم افراطی
صرفاً براساس یک رویداد خاص، یک الگوی کلی (فراگیر) منفی را استنباط می‌کنید. به‌طور مثال: «این اتفاق همیشه برای من پیش می‌آید، انگار من خیلی جا‌ها شکست می‌خورم.»
تفکر دو قطبی
آدم‌ها یا اتفاق‌ها را به‌صورت همه یا هیچ می‌بینید. به‌طور مثال: «همه مرا کنار گذاشته اند» یا «آن کار فقط وقت تلف‌کردن بود». در این نوع افکار قانون همه یا هیچ حاکم است. فرد یک رفتار، فکر، موفقیت، پدیده یا موضوع را کلا سفید یا سیاه می‌بیند. هر چیز کمتر از کامل، شکست بی، چون و چراست. نداشتن قناعت به مقدار یا بخشی از یک کار، یک فعالیت یا یک امتیاز، فرد را از مزایای آن امر محروم می‌کند.
شخصی‌سازی
به‌خاطر اتفاقات ناخوشایند منفی، تقصیر زیادی را به صورت غیرمنصفانه به خود نسبت می‌دهید و به این موضوع توجه نمی‌کنید که دیگران باعث اتفاقات خاص می‌شوند. به‌طور مثال: «ازدواجم به بن‌بست رسید، چون من خوب نبودم.»
مقصر دانستن دیگران
فرد دیگری را منبع اصلی احساسات منفی‌تان می‌دانید و مسئولیت تغییر خودتان را نمی‌پذیرید. به‌طور مثال: «تقصیر اوست که من الان این‌گونه احساس می‌کنم» یا «تمام مشکلات من تقصیر والدینم است.»
همیشه پشیمان بودن
تمرکز و اشتغال ذهنی با این‌که من می‌توانستم بهتر از این‌ها عمل کنم به‌جای توجه به این‌که من الان چه کار‌هایی را می‌توانم بهتر انجام بدهم. به‌طور مثال: «اگر تلاش کرده بودم می‌توانستم شغل بهتری داشته باشم» یا «نباید این حرف را می‌زدم».
استدلال احساسی
اجازه می‌دهید که احساسات‌تان، تفسیرتان از واقعیت را هدایت کنند. به‌طور مثال: «احساس افسردگی می‌کنم و این یعنی ازدواجم به بن‌بست خورده است!»
ناتوانی در تأیید نکردن شواهد
همه مدارک یا شواهد علیه افکار منفی‌تان را رد می‌کنید. مثلاً وقتی این تفکر را دارید که «دوست‌داشتنی نیستم»، هر مدرکی که نشان بدهد آدم‌ها شما را دوست دارند، رد می‌کنید. در نتیجه افکارتان قابل رد کردن نیستند. یک مثال دیگر: «موضوع واقعاً این نیست، مشکلات عمیق‌تر از این حرف‌ها هستند، دلایل و عوامل دیگری در کارند!»
مقایسه‌های غیرمنصفانه
اتفاق ها را بر اساس استانداردهایی تفسیر می‌كنید كه واقع بینانه نیستند. به این ترتیب كه به افرادی توجه می كنید كه بهتر از شما عمل می كنند و در نتیجه خودتان را در مقایسه با دیگران حقیر و پست می بینید. مثلاً: "او در مقایسه با من موفقتر است" یا "دیگران بهتر از من امتحان دادند".
چه می شود اگر
یک سلسه سؤالات می پرسید كه همه به این صورت هستند كه "چه می شود اگر اتفاق خاصی بیافتد؟" و البته شما هرگز از پاسخی كه به خود می دهید راضی نیستید. مثلاً: "درست ، ولی اگر مضطرب شوم چه؟" یا "اگر نتوانم درست نفس بكشم چه؟"
برخورد قضاوتی
خودتان، دیگران و اتفاق ها را به جای این كه صرفاً فقط توصیف كنید، بپذیرید یا درک كنید، به صورت سیاه و سفید ارزیابی می‌كنید (خوب و بد یا برتر و حقیر ). خودتان و دیگران را بر مبنای معیارهای دلبخواه و سلیقه‌ای قضاوت می‌كنید و به این نتیجه می رسید كه خودتان یا دیگران كوتاهی كرده‌اید. به قضاوت دیگران یا به قضاوت سختگیرانه از خودتان درباره خویش بها می‌دهید . مثلاً "در دانشگاه خوب درس نخواندم " یا "اگر تنیس كار كنم، خوب از آب در نمی آید " یا "ببین چقدر موفق است، من نیستم".
منبع: روزنامه خراسان- زندگی سلام با اندکی اضافات
برگرفته از وبسایت میگنا به آدرس:
شماره واتساپ جهت تعیین وقت مشاوره با دکتر محمد کیان بخت
09029741098
نظرات شما
نظرتون در مورد پست آشنایی با خطاهای شناختی در مسیر اهداف چی هست ؟