به گفتهٔ آلبرت باندورا، روانشناسی که خودش در ابتدا این مفهوم را به وجود آورد، خودکارآمدی قضاوتی شخصی از چگونگی انجام کارهایی است که تأثیرات آنها به آینده مرتبط میشود. باندورا، خودکارآمدی را به عنوان «باور شخص به موفقیت در یک موقعیت خاص یا انجام یک وظیفه است.» حس خودکارآمدی میتواند نقش مهمی در رسیدن به اهداف، انجام وظایف و فائق آمدن بر چالشها داشته باشد. نظریهٔ خودکارآمدی بر مرکز نظریهٔ اجتماعی-شناختی باندورا تکیه دارد. نظریهای که بر نقش یادگیری مشاهدهای و تجربیات اجتماعی در رشد شخصیت تأکید میکند.