آنفولانزا، معمولاً یک عفونت فصلی است و احتمال اینکه در افراد سالمند، مسن یا پیر عوارضی مانند ذات‌الریه یا پنومونی ایجاد کند بیشتر از افراد جوان است. این مطلب به بررسی چگونگی تأثیر آنفولانزا بر افراد مسن می‌پردازد، ازجمله به شرح علائم، عوارض بالقوه و درمان آن. همچنین توضیح می‌دهد که چگونه افراد می‌توانند به جلوگیری از گسترش آنفولانزا کمک کنند و چه زمانی ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشند.

احتمال ابتلای بزرگ‌سالان بالای 65 سال به عوارض شدید آنفولانزا در مقایسه با بزرگ‌سالان جوان و سالم بیشتر است. ضعف سیستم ایمنی در افراد مسن باعث می‌شود که آن‌ها بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های جدی باشند. علاوه بر این، افراد مسن‌تر به‌ احتمال بیشتری به سایر بیماری‌ها مانند دیابت مبتلا می‌شوند که خطر ابتلا به عوارض آنفولانزا را در آن‌ها افزایش می‌دهد.

جهت دسترسی به متن کامل روی اینجا کلیک نمایید.

 تنفس دیافراگمی چیست؟

 تنفس دیافراگمی ممکن است به بهبود ثبات در عضلات مرکزی کمک کند. دیافراگم عضله بزرگی است که در زیر ریه‌ها قرار دارد. هنگامی که فرد استنشاق می‌کند، دیافراگم او منقبض و صاف می‌شود و حفره قفسه سینه بزرگ می‌شود. این انقباض خلاء ایجاد می‌کند که هوا را به داخل ریه‌ها می‌کشد.

هنگامی که فرد بازدم می‌کند، دیافراگم شل می‌شود و به شکل طبیعی خود باز می‌گردد و هوا به زور از ریه‌ها خارج می‌شود. تنفس دیافراگمی عضلات دیافراگم، بین دنده‌ای، شکم و لگن را درگیر می‌کند.

این به معنای کشیدن فعال دیافراگم به سمت پایین با هر دم به داخل است. به این ترتیب، تنفس دیافراگمی به ریه‌ها کمک می‌کند تا به طور موثرتری پر شوند.

تنفس یک فرآیند طبیعی است که معمولاً بدون تلاش آگاهانه اتفاق می‌افتد. با این حال، تنفس متوسط ​​تمایل به کم عمقی دارد و دیافراگم را زیاد درگیر نمی‌کند.

در طول تنفس دیافراگمی، فرد آگاهانه دیافراگم خود را درگیر می‌کند تا نفس‌های عمیق‌تری بکشد. فرد متوجه بالا و پایین رفتن شکم خود می‌شود. با این کار به جای اینکه فقط در قفسه سینه و شانه‌های خود احساس انبساط یا کشش دارند در معده نیز احساس انبساط کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر روی اینجا کلیک نمایید.

سه راه رایج در مواجهه شغلی با مواد سمی عبارتند از استنشاق، بلع و جذب. سیستم تنفسی سریع‌ترین و سرراست‌ترین مسیر ورود را فراهم می‌کند که می‌توان آن را به ارتباط مستقیم دستگاه تنفسی با سیستم گردش خون نسبت داد. اثرات مخرب سلامتی دستگاه تنفس در مواجهه با استنشاق مواد خطرناک می‌تواند بلافاصله‌، در کوتاه‌مدت یا درازمدت ظاهر شود. بلع می‌تواند با تماس دست به دهان (به عنوان مثال سیگار کشیدن) اتفاق بیفتد و جذب نیز از طریق پوست صورت می‌گیرد.

هنگام تصمیم‌گیری در مورد حفاظت تنفسی مناسب، نوع آلودگی هوا باید در نظر گرفته شود. ممکن است در حین کار با یکی تا تعدادی از انواع آلاینده‌های موجود در هوا مواجه شوید.

برای آشنایی بیشتر با این موضوع روی اینجا کلیک نمایید.

دستگاه cpap (سی‌پَپ) فشار هوای مداوم را برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی در طول خواب فراهم می‌کند. پزشکان ممکن است درمان cpap را برای افرادی که علائم آپنه خواب را دارند تجویز کنند. دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی (cpap) دستگاه تنفسی با یک ماسک است که افراد روی بینی یا دهان قرار می‌دهند. یک لوله، موتور دستگاه را که فشار هوا را تأمین می‌کند، به ماسک متصل می‌کند و جریان ثابتی از جریان هوا را برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی و جلوگیری از وقفه‌های تنفسی ارائه می‌کند.

دستگاه‌های cpap می‌توانند به درمان آپنه انسدادی در خواب کمک کنند، وضعیتی که در آن تنفس به طور موقت در طول خواب متوقف می‌شود. طبق گفته آکادمی پزشکی خواب آمریکا (aasm)، استفاده از دستگاه cpap ممکن است به کاهش خطر مشکلات مختلفی که ممکن است از آپنه خواب ناشی شود، از جمله کیفیت پایین خواب، خواب‌آلودگی در طول روز و خروپف کمک کند.

برای آشنایی نحوه عملکرد دستگاه cpap برای درمان آپنه خواب و انواع مختلف آن روی اینجا کلیک کنید.

آنچه باید در مورد لارنژیت بدانید

لارنژیت تورم و التهاب حنجره است. معمولاً موقتی است و عواقب جدی ندارد. علل شایع آن عبارتند از عفونت‌های ویروسی، استفاده بیش از حد از صدا، رفلاکس اسید معده، سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض محرک‌ها و آلرژن‌ها.

حنجره محل قرار گرفتن تارهای صوتی است. این تارها برای فرآیندهای تنفس، بلع و صحبت کردن حیاتی هستند. تارهای صوتی دو چین کوچک از غشای مخاطی پوشاننده غضروف و ماهیچه هستند که برای تولید صدا مرتعش می‌شوند. لارنژیت اغلب به دلیل عفونت حاد ویروسی رخ می‌دهد. این عفونت‌ها معمولاً خفیف هستند و برای یک دوره 3-7 روزه باقی می‌مانند.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید  با کلیک روی اینجا بیابید.

بیماری انسدادی مزمن ریه (copd) یک بیماری ریوی طولانی مدت است که تنفس را دشوار می‌کند. افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریهاغلب دارای بیماری‌های همراه (که بیماری اولیه را تحت تأثیر قرار می‌دهند: comorbidities) هستند که به سایر شرایط سلامتی فرد اشاره دارد.

بیماری انسدادی مزمن ریه اصطلاحی است که دو وضعیت طولانی مدت را توصیف می‌کند که در جریان هوا به داخل و خارج از ریه‌ها اختلال ایجاد و نفس کشیدن را برای شخص دشوار می‌کند. بیماری انسدادی مزمن ریه یک بیماری التهابی مزمن است که با علائم شامل دشواری تنفس، سرفه، تولید مخاط (خلط) و خس‌خس سینه همراه است. این بیماری شامل دو بیماری برونشیت مزمن و امفیزم است- اکثر افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه هر دو را دارند. در ایالات متحده، حدود 16 میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند، اما بسیاری دیگر از آمریکایی‌ها نیز ممکن است به آن مبتلا باشند.

در موارد شدید، بیماری انسدادی مزمن ریه ممکن است منجر به سطوح پایین اکسیژن و سایر عوارض شود. همچنین برای افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه ابتلا به بیماری‌های همراه نیز شایع است. بیماری همراه زمانی است که فردی به طور همزمان بیش از یک بیماری یا بیماری داشته باشد.

برای اطلاع بیشتر در این مورد روی اینجا کلیک نمایید.

شایع‌ترین نوع وقفه تنفسی (آپنه) در خواب، وقفه تنفسی انسدادی خواب (osa) زمانی اتفاق می‌افتد که راه هوایی در طول خواب مسدود می‌شود. افراد مبتلا به osa درمان نشده خواب سالم و با کیفیت و ترمیم‌کننده ندارند. آنها بارها در شب از خواب بیدار می‌شوند، مکرراً خروپف می‌کنند و اغلب در طول روز احساس خواب‌آلودگی دارند.

در حالی که بسیاری از عوامل در خطر ابتلا به osa در افراد نقش دارند، این بیماری به صورت خانوادگی نیز دیده می‌شود. اگر یکی از بستگان فرد مبتلا به این اختلال، مانند مادر یا پدرش، به این عارضه مبتلا باشد، احتمال ابتلای وی به osa بیشتر است.

هنگامی که osa در خانواده‌‌ای دیده می‌شود، ممکن است عوامل محیطی و ژنتیکی نقش داشته باشند. خانواده‌ها می‌توانند رژیم غذایی، ورزش و عادات سبک زندگی مشترکی داشته باشند که احتمال آپنه انسدادی در خواب را افزایش می‌دهد. اما ژن‌های منتقل شده از والدین به فرزندان نیز می‌توانند نقش مهمی ایفا کنند.

برای مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.

در حالی که خواب برای همه ضروری است، تفاوت‌های مهمی در خواب برای زنان و مردان وجود دارد. از نظر تاریخی، تحقیقات خواب به طور نامتناسبی بر روی مردان متمرکز شده است و شکاف‌هایی در دانش در مورد تفاوت خواب بین زنان و مردان ایجاد می‌کند.

با این حال، در سال‌های اخیر، دانش خواب برای درک بهتر از تفاوت‌های جنسیتی و جنسیتی در خواب تلاش بسیار کرده است. مطالعات نشان داده‌اند که چگونه اختلالات خواب به روش‌های متفاوتی بر افراد تأثیر می‌گذارد و چگونه کمیت و کیفیت خواب ممکن است بین زنان و مردان متفاوت باشد.

ادامه مطلب را می‌توانید با کلیک روی اینجا مطالعه نمایید.