وقتی نیکوتین شروع به خارج شدن از بدن می‌کند، افراد معمولاً اثرات ترک فیزیکی و روانی را تجربه می‌کنند. دانستن اینکه چه چیزی باید انتظار داشته باشید و چگونه می‌توان این اثرات را مدیریت کرد، می‌تواند به افراد کمک کند اگر تصمیم به قطع مصرف نیکوتین بگیرند، با آن مقابله کنند.

نیکوتین ماده اعتیادآوری است که در محصولات تنباکو از جمله سیگار، سیگار برگ و تنباکو وجود دارد. این یک ماده شیمیایی است که می‌تواند بر عملکرد مغز افراد تأثیر بگذارد. هنگامی که بدن با مصرف منظم نیکوتین سازگار شد، ترک سیگار به دلیل علائم ناراحت‌کننده ترک نیکوتین می‌تواند دشوار باشد.

علائم ترک معمولاً پس از چند روز به اوج خود می‌رسد و سپس در طی چند هفته کاهش می‌یابد. پس از این مدت، بدن بیشتر نیکوتین را دفع کرده است و اثرات ترک عمدتاً روانی است. درک علائم ترک نیکوتین می‌تواند به افراد در کنار ترک سیگار کمک کند.

جهت کسب اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید.

#دکتر_فردموسوی #دکتر_انیس_فردموسوی #فوق_تخصص_ریه #متخصص_ریه #بیماری_ریوی #سرطان_ریه #نیکوتین #سرفه #تنگی_نفس #سیگار #ترک_سیگار #بیماری_مزمن_ریوی #بیماری_تنفسی

لخته شدن خون یک نگرانی جدی برای سلامت فرد است. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (cdc)، سالانه 100000 نفر در ایالات متحده بر اثر لخته شدن خون جان خود را از دست می‌دهند. این مطلب به انواع لخته خون، علائم و عوارض آنها و برخی گزینه‌های درمانی می‌پردازد.

لخته خون چیست؟

 برای جلوگیری از عوارض، مهم است که علائم لخته شدن خون را بدانید و بتوانید در سریع‌ترین زمان ممکن آنها را شناسایی کنید. هنگامی که خون لخته می‌شود، از مایع به ژلی تبدیل می‌شود که می‌تواند جریان خون را متوقف کند. این ویژگی برای جلوگیری از از دست دادن خون در زمانی که کسی دچار بریدگی یا خراش می‌شود، مهم است. لخته شدن یک مکانیسم حیاتی برای جلوگیری از آسیب بدن است. بدون لخته شدن خون، بریدگی‌ها باعث خونریزی می‌شوند و نشت‌های کوچک در رگ‌های خونی داخلی می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. با این حال، زمانی که چیزی سیستم‌های طبیعی بدن را مختل کند، لخته‌های خون می‌توانند ایجاد شوند و مشکلات پزشکی ایجاد کنند.

بقیه مطلب را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

کرونای طولانی‌مدت، علل، تشخیص و درمان

به روز شده در 4 مهر 1401

کرونای طولانی‌مدت

برخی از افرادی که به بیماری کووید-19 یا کرونا مبتلا شده‌اند، می‌توانند اثرات طولانی مدت عفونت خود را تجربه کنند، که به عنوان شرایط پس از کووید (post-covid conditions: pcc) یا کرونای طولانی‌مدت شناخته می‌شود.

کرونای طولانی‌مدت را با نام‌های زیاد دیگری نیز می‌نامند، از جمله: کرونای طولانی، کووید طولانی اثر، کرونای پس از حاد، عواقب پس از عفونت حاد سارس-کووید 2 (post-acute sequelae of infection:  pasc)، اثرات طولانی‌مدت کرونا، و کرونای مزمن.

واقعیت‌هایی که باید بدانیم

کرونای طولانی‌مدت می‌تواند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی مداوم باشد. این شرایط می‌تواند هفته‌ها، ماه‌ها یا بیشتر طول بکشد.

کرونای طولانی‌مدت بیشتر در افرادی دیده می‌شود که بیماری کرونای شدید داشته‌اند، اما هر فردی که به ویروسی که باعث این بیماری می‌شود آلوده شده باشد، می‌تواند دچار کرونای طولانی‌مدت را شود، حتی افرادی که بیماری خفیف داشته‌اند یا اصلاً علائمی از بیماری نداشته‌اند.

افرادی که علیه کرونا واکسینه نشده‌اند و آلوده می‌شوند نیز ممکن است در مقایسه با افرادی که واکسینه شده‌اند و عفونت‌های پیشرفته داشته‌اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به کرونای طولانی‌مدت باشند.

در حالی که اکثر افراد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، شواهدی مبنی بر عفونت یا بیماری کرونا داشته‌اند، در برخی موارد، ممکن است یک فرد مبتلا به کرونای طولانی‌مدت، آزمایش ویروس را مثبت نکرده باشد یا متوجه نشده باشد که آلوده شده است.

کرونای طولانی‌مدت یا پس از کووید

کرونای طولانی‌مدت، طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامتی جدید، بازگشتی یا مداوم است که افراد پس از آلوده شدن به ویروسی که باعث بیماری کرونا می‌شوند، تجربه می کنند. اکثر افراد مبتلا به کرونا در عرض چند روز تا چند هفته پس از عفونت بهبود می‌یابند، بنابراین حداقل چهار هفته پس از عفونت، شروعی است که برای اولین بار می‌توان کرونای طولانی‌مدت را شناسایی کرد. هر کسی که آلوده شده باشد می تواند  دچار کرونای طولانی‌مدت شود. اکثر افراد مبتلا به بیماری‌های پس از کووید، چند روز پس از بروز اولین علائم ابتلا به کرونا، علائم کرونای طولانی‌مدت را مشاهده کرده‌اند، اما برخی از افرادی که بعداً  کرونای طولانی‌مدت را تجربه کردند، نمی‌دانستند چه زمانی آلوده شده‌اند.

هیچ آزمایشی برای تشخیص کرونای طولانی‌مدت وجود ندارد و افراد ممکن است علائم مختلفی داشته باشند که می‌تواند ناشی از سایر مشکلات سلامتی باشد. این امر می‌تواند تشخیص کرونای طولانی‌مدت را کادر درمان دشوار کند.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

آسم آلرژیک شایع‌ترین شکل آسم است. بسیاری از علائم آسم آلرژیک و غیر آلرژیک یکسان است. با این حال، استنشاق آلرژن‌های محیطی باعث ایجاد آسم آلرژیک می‌شود. آسم یک اختلال تنفسی است که در آن مجاری تنفسی فرد ملتهب می‌شود و باعث بروز دوره‌های مکرر مشکل تنفسی می‌شود که به آن حملات آسم یا تشدید می‌گویند.

آلرژن‌های محیطی ممکن است باعث شوند که فرد در هر جایی از دستگاه تنفسی واکنش آلرژیک داشته باشد. هنگامی که آلرژن‌ها باعث ایجاد علائم آسم می‌شوند، پزشکان از آن به عنوان آسم آلرژیک یاد می‌کنند. این وضعیت حدود 60 درصد از افراد مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یک فرد مبتلا به آسم آلرژیک ممکن است پس از تنفس یک آلرژن مانند گرد و غبار یا گرده گیاهان در محیط، علائمی را تجربه کند. سیستم ایمنی آنها به اشتباه آلرژن‌ها را مضر تشخیص می‌دهد. یک واکنش پیچیده به این محرک‌ها در بدن می‌تواند باعث التهاب و تورم راه‌های هوایی شود که بر توانایی فرد برای تنفس تأثیر می‌گذارد و منجر به علائم آسم می‌شود.

این مطلب به رابطه بین آسم و آلرژی، این موضوع که آلرژی‌ها یا آلرژن‌ها می‌توانند باعث آسم شوند، تفاوت‌ها و شباهت‌های بین حملات آسم آلرژیک و غیر آلرژیک و درمان‌های هر کدام می‌پردازد. ما همچنین به سایر محرک‌ها و علل آسم، نحوه مدیریت آلرژی، تشخیص آسم آلرژیک، پیشگیری و چشم‌انداز سلامتی افراد مبتلا به این بیماری نگاه می‌کنیم.

برای مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

برونشیت التهاب پوشش داخلی لوله‌های برونش یا نایژه است که هوا را به ریه‌ها و از ریه‌ها به بیرون می‌برد. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که ممکن است تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

برونشیت حاد که اغلب در اثر سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است.

برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا 10 روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها نیز ادامه داشته باشد.

با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به بررسی پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از حالت‌هایی است که در بیماری مزمن انسدادی ریه (copd) رخ می‌دهد.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.

پنومونی یا ذات‌الریه عفونتی است که بیشتر در زمانی اتفاق می‌افتد که نقص در دفاع طبیعی بدن به میکروب‌ها اجازه نفوذ و تکثیر در ریه‌ها را می‌دهد. برای از بین بردن ارگانیسم‌های مهاجم، گلبول‌های سفید خون به سرعت جمع می‌شوند. آنها همراه با باکتری‌ها و قارچ‌ها، کیسه‌های هوای داخل ریه‌های شما (آلوئول‌ها) را پر می‌کنند. در این صورت ممکن است تنفس مشکل شود. یکی از نشانه‌های کلاسیک ذات‌الریه باکتریایی، سرفه‌ای است که خلط غلیظ، خونی یا مایل به سبز متمایل به زرد همراه با چرک تولید می‌کند.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.

پلورال افیوژن (pleural effusion) که در اصطلاح روزمره آب آوردن ریه نیز نامیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که مایع در فضای بین ریه‌ها و حفره قفسه سینه جمع شود. غشاهای نازکی که پرده جنب (پلورا: pleura) نامیده می‌شوند، قسمت بیرونی ریه‌ها و داخل حفره قفسه سینه را می‌پوشانند. همیشه مقدار کمی مایع در داخل این پوشش وجود دارد تا انقباض و انبساط ریه‌ها را آسان کند. مایع بطور طبیعی دائماً از مویرگ‌های پوشاننده پرده جنب جداری تراوش می‌شود و دوباره توسط مویرگ‌های پرده جنب احشایی و سیستم لنفاوی جذب می‌گردد. هر شرایطی که با ترشح یا درناژ این مایع مداخله کند منجر به پلورال افیوژن می‌شود. با این حال، اگر مایعات بیش از حد جمع شود، ممکن است مشکلاتی ایجاد شود. پزشکان به این وضعیت پلورال افیوژن (pleural effusion) می‌گویند.

شرایط مختلفی می‌تواند منجر به پلورال افیوژن شود، اما نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure) (ناتوانی و نارسایی احتقانی قلب وضعی است که در آن قلب از پمپ کردن خون بطور کافی عاجز شده و در نتیجه خون راکد می‌شود) شایع‌ترین دلیل بروز آن است.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

آمفیزم (emphysema) یک بیماری ریوی است که باعث تنگی نفس می‌شود. آمفیزم نوعی بیماری انسدادی مزمن ریه (copd) است. بیماری انسدادی مزمن ریه گروهی از بیماری‌های ریوی است که تنفس را سخت کرده و با گذشت زمان بدتر می‌شود. نوع اصلی دیگر بیماری انسدادی مزمن ریه برونشیت مزمن است. اکثر افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه هم آمفیزم و هم برونشیت مزمن دارند، اما شدت هر نوع می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

در افراد مبتلا به آمفیزم، کیسه‌های هوایی در ریه‌ها (آلوئول‌ها) آسیب می‌بینند. به طور معمول، این کیسه‌ها کشسان یا ارتجاعی هستند. در فرد مبتلا به آمفیزم، با گذشت زمان، دیواره‌های داخلی کیسه‌های هوا ضعیف شده و پاره می‌شوند و به جای فضاهای کوچک، فضاهای بزرگ‌تری ایجاد می‌کنند. این وضعیت باعث کاهش سطح ریه‌ها می‌شود که به نوبه خود میزان اکسیژنی که به جریان خون فرد مبتلا می‌رسد را کاهش می‌دهد.

جهت مطالعه متن کامل لطفاً اینجا کلیک نمایید.