ریه‌ها و راه‌های هوایی مجهز به سیستم دفاعی طبیعی هستند که با کمک آنها در برابر سموم محیطی، گرد و غبار، آلرژن‌ها و میکروب‌های عامل عفونت محافظت می‌شوند.

با این حال، کارهایی نیز وجود دارد که می‌توانید برای سالم نگه داشتن ریه‌های خود به طور کلی و یا کمک به بهبودی ریه‌های بیمار انجام دهید.

برای مطالعه متن کامل می‌توانید اینجا را کلیک نمایید.

آسم آلرژیک شایع‌ترین شکل آسم است. بسیاری از علائم آسم آلرژیک و غیر آلرژیک یکسان است. با این حال، استنشاق آلرژن‌های محیطی باعث ایجاد آسم آلرژیک می‌شود. آسم یک اختلال تنفسی است که در آن مجاری تنفسی فرد ملتهب می‌شود و باعث بروز دوره‌های مکرر مشکل تنفسی می‌شود که به آن حملات آسم یا تشدید می‌گویند.

آلرژن‌های محیطی ممکن است باعث شوند که فرد در هر جایی از دستگاه تنفسی واکنش آلرژیک داشته باشد. هنگامی که آلرژن‌ها باعث ایجاد علائم آسم می‌شوند، پزشکان از آن به عنوان آسم آلرژیک یاد می‌کنند. این وضعیت حدود 60 درصد از افراد مبتلا به آسم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. یک فرد مبتلا به آسم آلرژیک ممکن است پس از تنفس یک آلرژن مانند گرد و غبار یا گرده گیاهان در محیط، علائمی را تجربه کند. سیستم ایمنی آنها به اشتباه آلرژن‌ها را مضر تشخیص می‌دهد. یک واکنش پیچیده به این محرک‌ها در بدن می‌تواند باعث التهاب و تورم راه‌های هوایی شود که بر توانایی فرد برای تنفس تأثیر می‌گذارد و منجر به علائم آسم می‌شود.

این مطلب به رابطه بین آسم و آلرژی، این موضوع که آلرژی‌ها یا آلرژن‌ها می‌توانند باعث آسم شوند، تفاوت‌ها و شباهت‌های بین حملات آسم آلرژیک و غیر آلرژیک و درمان‌های هر کدام می‌پردازد. ما همچنین به سایر محرک‌ها و علل آسم، نحوه مدیریت آلرژی، تشخیص آسم آلرژیک، پیشگیری و چشم‌انداز سلامتی افراد مبتلا به این بیماری نگاه می‌کنیم.

برای مطالعه متن کامل اینجا را کلیک کنید.

خواب موج آهسته که خواب عمیق نیز نامیده می‌شود، مرحله مهمی در چرخه خواب است که عملکرد مناسب مغز و حافظه را ممکن می‌سازد. اگرچه بیشتر بزرگسالان می‌دانند که باید 7 تا 9 ساعت خواب در هر شب را هدف قرار دهند، اما در عمل یا این زمان را رعایت نمی‌کنند یا اینکه از خواب عمیق و با کیفیت محروم هستند.

دو دسته اصلی خواب، خواب با حرکات سریع چشم (rem) و خواب غیر rem نامیده می‌شوند و هر کدام دارای مراحل مهمی هستند. افرادی که از سلامت خوبی برخوردارند، این مراحل را با یک الگوی منظم طی می‌کنند، و استراحت کامل شبانه به تکرار این مراحل چند بار قبل از بیدار شدن است.

ممکن است راه‌هایی برای داشتن خوابی با کیفیت بهتر و خواب عمیق‌تر در هر شب وجود داشته باشد که به فرد این امکان را می‌دهد تا احساس آرامش و سرحالی بیشتری بعد از بیدار شدن داشته باشد.

برای دسترسی به متن کامل لطفا روی اینجا کلیک کنید.

سل (tuberculosis: tb) یک بیماری عفونی بالقوه جدی است که بیشتر ریه‌ها را درگیر می‌کند. باکتری‌هایی که باعث سل می‌شوند از طریق قطرات کوچکی که از طریق سرفه و عطسه در هوا منتشر می‌شوند، از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کنند.

زمانی سل در کشورهای توسعه یافته نادر بود، ولی از سال 1985 عفونت‌های سل افزایش یافت، تا حدی به دلیل ظهور ویروسی که باعث ایدز می شود. بیماری ایدز سیستم ایمنی فرد را ضعیف می‌کند، بنابراین نمی‌تواند با میکروب سل مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه‌های کنترل قوی‌، سل در سال 1993 دوباره شروع به کاهش کرد. اما همچنان یک نگرانی سیستم بهداشتی است.

بسیاری از سویه‌های سل در برابر داروهایی که بیشتر برای درمان بیماری استفاده می‌شوند مقاومت می‌کنند. افراد مبتلا به سل فعال برای خلاص شدن از شر عفونت و جلوگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی باید چندین ماه از انواع داروها استفاده کنند.

اطلاعات بیشتر را در مورد این بیماری با کلیک کردن در اینجا خواهید یافت.

برونشیت التهاب پوشش داخلی لوله‌های برونش یا نایژه است که هوا را به ریه‌ها و از ریه‌ها به بیرون می‌برد. افرادی که برونشیت دارند معمولاً مخاط غلیظی را سرفه می‌کنند که ممکن است تغییر رنگ دهد. برونشیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

برونشیت حاد که اغلب در اثر سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های تنفسی ایجاد می‌شود، بسیار شایع است. برونشیت مزمن، یک بیماری جدی‌تر، تحریک یا التهاب مداوم پوشش لوله‌های برونش است که اغلب به دلیل سیگار کشیدن است.

برونشیت حاد که سرماخوردگی قفسه سینه نیز نامیده می‌شود، معمولاً طی یک هفته تا 10 روز بدون تأثیرات پایدار بهبود می‌یابد، اگرچه سرفه ممکن است برای هفته‌ها نیز ادامه داشته باشد.

با این حال، اگر دوره‌های مکرر برونشیت دارید، ممکن است برونشیت مزمن داشته باشید که نیاز به بررسی پزشکی دارد. برونشیت مزمن یکی از حالت‌هایی است که در بیماری مزمن انسدادی ریه (copd) رخ می‌دهد.

جهت مطالعه متن کامل اینجا را کلیک نمایید.

سندرم زجر تنفسی حاد (acute respiratory distress syndrome: ards) زمانی به وجود می‌آید که مایعات در کیسه‌های هوایی ریز و انعطاف‌پذیر (آلوئول) در ریه‌ها جمع می‌شوند. مایع مزبور مانع از پر شدن ریه‌ها با میزان کافی هوا می‌گردد و باعث می‌گردد تا دیگر هوای کافی وارد ریه‌ها نشده و در نتیجه اکسیژن کمتری وارد خون می‌شود. عارضه سندرم زجر حاد تنفسی باعث می‌شود تا اکسیژن مورد نیاز برای عملکرد مناسب به اعضای بدن نرسیده و از بخشی از اکسیژن محروم شوند.

خطر مرگ فرد مبتلا به این بیماری با افزایش سن و همزمان شدت گرفتن بیماری بیشتر خواهد شد. ریسک مرگ در اثر این بیماری بین 35 تا 50 درصد می‌باشد. خطر مرگ در سنین بالا و با شدت بیماری افزایش پیدا می‌کند. از بین افرادی که پس از ابتلا به بیماری سندرم زجر تنفسی حاد نجات می‌یابد، بعضی از آنها به طور کامل بهبود یافته حال آنکه دیگران دچار آسیب‌دیدگی دائمی ریه‌ها می‌شوند و در طول سال‌های باقی مانده از زندگی خود باید صدمات ناشی از این بیماری را تحمل کنند.سندرم زجر تنفسی حاد بیشتر در افرادی اتفاق می‌افتد که قبلاً دچار بیماری‌های جدی و یا دچار آسیب‌دیدگی جدی شده‌اند. تنگی نفس شدید از علائم اصلی سندرم زجر تنفسی حاد بوده و معمولاً طی چند ساعت تا چند روز بعد از آسیب‌دیدگی یا عفونت آغاز می‌شود. همچنین محققان، سندرم زجر تنفسی حاد را از عوارض ابتلا به کرونا ویروس اعلام کرده‌اند.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

ممکن است تصورش را هم نکنید که تنفس برخی از عوامل خارجی چه عوارضی مخربی می‌تواند داشته باشد، ولی برای برخی افراد، می‌تواند بیماری التهابی ریه حساس را به همراه داشته باشد. این بیماری یک واکنش آلرژیک به ذرات و عوامل محرکی و حساسیت‌زایی است که در محیط اطراف ما وجود دارد و باعث ایجاد علائمی نظیر سرفه و تنگی نفس می‌شود. در صورتی که درمان در مراحل اولیه آغاز شود و از استنشاق عوامل آلرژی‌زا اجتناب شود، بیماری التهابی ریه حساس بهبود خواهد یافت و فرد می‌تواند به شرایط عادی برگردد. طیف متنوعی از عواملی وجود دارد که تنفس آنها می‌تواند باعث ایجاد بیماری التهابی ریه حساس شود. این عوامل شامل قارچ‌ها، کپک‌ها، باکتری‌ها، پروتئین‌ها و مواد شیمیایی می‌شود.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.

وقتی سیاهرگ‌های ریز در ریه ضخیم یا باریک شده، بسته یا تخریب شوند، خون نمی­‌تواند به راحتی از مسیر ریه عبور کند. در نتیجه فشار خون در ریه‌­ها بالا رفته و شرایط برای ابتلا به فشار خون بالای ریوی ایجاد می­‌شود. فشار خون بالای ریوی نوعی از فشار خون است که بر مویرگ‌های ریه و سمت راست قلب اثر می­‌گذارد.

در فشار خون بالای ریوی شریان‌­ها به حدی باریک می‌شوند که نمی­‌توانند مقدار خونی که باید از طریق ریه‌­ها جریان یابد را تأمین کنند و این باعث می‌شود تا: خون باقیمانده در رگ‌ها باعث پس زدن خون به قلب شود؛ فشار مورد نیاز از طرف راست قلب برای تأمین خون در ریه‌­ها افزایش یابد؛ سمت راست قلب دچار خستگی و فشار بیشتری گردد. اگر این افزایش فشار درمان نگردد از قسمت راست قلب کار زیادی گرفته می­‌شود و باعث ضعیف شدن یا فرسودگی شده و حتی ممکن است از کار نیز بیفتد. از آنجایی که خون نیز به سختی به ریه‌ها می­‌رسد سطح اکسیژن خون نیز پایین­تر از حد معمول می‌­آید و این موضوع نه تنها به قلب فشار می‌­آورد بلکه اکسیژن رسانی به مغز را نیز کاهش می‌دهد.

اطلاعات بیشتر در این مورد را می‌توانید با کلیک روی اینجا بیابید.