روانشناسی کودک 4 تا 5 سالهراهنمای روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله شامل رشد زبانی، شناختی، هوش هیجانی، حرکتی و رفتاری کودک – زمان مطالعه 4 دقیقه.

کودک شما در حال بزرگ شدن است.

حواستان هست که کودک شما مستقل تر شده و اعتماد به نفس بیشتری دارد؟

اگر هم نه، نگران نباشید، کم کم خواهید دید.

نکات مهم تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله
اکثر کودکان در این سنین استقلال، خود کنترل گری و خلاقیت بیشتری را نشان می دهند.

از اینکه مدت زمان بیشتری را با اسباب بازی هایش بازی کند لذت می برد، مشتاق تجربه چیزهای جدید است، و هنگام خستگی هیجان هایش را بهتر می تواند ابراز کند.

اگرچه کودکان با سرعت مخصوص به خود رشد می کنند، اما اکثر کودکان نکات رشدی که در ادامه این مقاله خواهید خواند را تا قبل از شش سالگی نشان می دهند.

تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله-4 5years development stem-toys
رشد چهار تا پنج سالگی: نقاط عطف زبانی و شناختی
کودک کنجکاو شما بهتر از قبل می تواند یک مکالمه را اداره کند.

علاوه بر این، گنجینه لغات کودک همراه با رشد فرآیند تفکر وی در حال رشد و پیشرفت است.

نه تنها کودک می تواند سوال های ساده را به آسانی و با منطق پاسخ دهد، بلکه می تواند احساساتش را بهتر ابراز کند.

بیشتر کودکان در این سنین از آواز خواندن و ساختن کلمات لذت می برند. آنها پرانرژی، پر سر و صدا و گاهی باعث آزار و اذیت هستند.

تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله-4 5years development stem-toys

نقاط عطف شناختی و زبانی دیگر که ممکن است کودک به آنها دست یابد عبارتند از:
به وضوح با جملات پیچیده تر صحبت می کند.
ده شی یا بیشتر را می شمرد.
حداقل چهار رنگ و شکل هندسی را به درستی می نامد.
برخی حروف را می شناسد و احتمالا می تواند اسمش را بنویسد.
مفهوم زمان و همچنین ترتیب فعالیت های روزمره را بهتر می فهمد، مثل صبحانه در صبح، نهار هنگام ظهر و شام خوردن در شبانگاه.
حوزه توجه وسیعتر دارد
دستورات دو یا سه قسمتی را دنبال می کند. برای مثال، کتابت رو بذار سر جاش، دندانت رو مسواک بزن، و بعدش برو اتاقت بخواب.
علامت های کلامی آشنا را می شناسد، مانند “stop یا توقف”
اگر آموزش ببیند شماره تلفن و آدرس خودش را می داند.
نقاط عطف حرکتی مرتبط با مهارتهای دست و انگشت
کودکان از طریق بازی کردن یاد می گیرند، و این همان کاریست که باید در این سنین انجام دهند.

در این سن کودک باید:

به راحتی بدود،
لی لی کند،
به توپ ضربه بزند و یا آن را پرت کند،
از بلندی بالا برود و بپرد.
دیگر نقاط عطف حرکتی و مهارت های دست و انگشت برای کودک چهار تا پنج ساله عبارتند از:
بیشتر از 9 ثانیه روی یک پا ایستادن
کله ملق زدن را انجام می دهد.
بدون کمک گرفتن از پله ها بالا و پایین می رود.
به راحتی جلو و عقب قدم بر می دارد.
می تواند یک سه چرخه را براند.
می تواند اشکالی مانند مثلث، دایره، مربع و دیگر اشکال را کپی کند.
می تواند یک آدم را با بدنش بکشد.
دسته ای از بلوک های خانه سازی را روی هم می چیند.
قاشق و چنگال استفاده می کند.
لباسش را می پوشد و درمی آورد، دندانش را مسواک می زند، و دیگر مراقبت های شخصی را خودش انجام می دهد.
روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله
نقاط عطف رشد هیجانی و اجتماعی
کودک شما تازه متوجه می شود که در مرکز دنیا قرار ندارد و همه چیز معطوف به آنها نیست.

در این سن، کودکان شروع به فهمیدن احساسات دیگران می کنند.

کودک 4 یا 5 ساله شما بهتر می تواند اختلاف ها را درک کند و هیجان خود را کنترل کند.

نقاط عطف رشد هیجانی و اجتماعی که کودک 4- 5 ساله عبارتند از:
از بازی کردن با دیگر کودکان و وقت گذرانی با دوستانش لذت می برد.
اکثر اوقات با دیگران شریک می شود و نوبت را رعایت می کند، و قواعد بازی ها را می فهمد.
قوانین را می فهمد و گاها سرپیچی می کند، با این وجود، کودک گاها رفتارهای لجبازی و عدم همکاری را نشان خواهد داد.
مستقل تر می شود.
اکثر اوقات خشم را به صورت غیر کلامی ابراز می کند تا فیزیکی.
چه زمانی باید نگران بود؟
همه کودکان با سرعت خاص خود رشد می کنند.

اگر کودک شما به نقاط عطف مهم رشد خود در این سن نرسید نگران نباشید.

اما باید همواره تغییرات را زیر نظر داشته باشید و در مواقع لزوم اقدام لازم را انجام دهید.

اگر کودک یکی از تاخیرهای رشدی که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت را نشان داد، با متخصص کودک صحبت کنید.

روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله در این راه به شما کمک می کند.

روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله language development 4-5 years
نشانه های احتمالی تاخیر رشدی در کودک چهار یا پنج ساله عبارتند از:
شدیدا ترسو، خجالتی یا پرخاشگر بودن
هنگام جدایی از والدین شدیدا مضطرب می شود.
به راحتی حواسش پرت می شود و نمی تواند بیشتر از 5 دقیقه روی یک تکلیف تمرکز کند.
نمی خواهد با دیگر کودکان بازی کند.
علائق محدودی دارد.
تماس چشمی برقرار نمی کند و یا با دیگران ارتباطی نمی گیرد.
نمی تواند نام کامل خود را بگوید.
به ندرت بازی های وانمودی دارد یا تخیل می کند
اغلب غمگین به نظر می رسد و طیف وسیعی از هیجانات را ابراز نمی کند.
نمی تواند یک برج را با تعداد زیادی بلوک بسازد.
نمی تواند مداد یا مداد شمعی را در دست بگیرد.
با خوابیدن، غذا خوردن و حمام رفتن مشکل دارد.
با دراوردن لباسش مشکل دارد، نمی تواند خودش مسواک بزند، یا دستهایش را بدون کمک بشوید و خشک کند.
هم چنین، اگر کودک در مقابل کارهایی که قبلا انجام می داده مقاومت می کند یا دیگر نمی تواند آنها را انجام دهد، با متخصص صحبت کنید.

این مسئله می تواند نشانه ای از اختلالات رشدی باشد. اگر کودک مقداری مشکلات رشدی دارد، درمانهایی برای غلبه و بهبود آنها در دسترس هستند.

8 شهریور 1400 - 8:40
بازدید ها: 41

ین مقاله توسط نغمه عثمانپور ترجمه شده است.

اگر تا به حال فیلم ترسناکی با مضمون عروسکی به نام چاکی دیده باشید، احتمالا دیگر به عروسک‌ها با همان دیده قبلی نگاه نخواهید کرد. در حالی که عروسک‌ها می توانند برای افرادی که فیلم‌های وحشتناک این چنینی می‌بینند بسیار ترسناک باشند، اما بیشتر افراد می‌دانند که در واقع عروسک‌ها آسیبی به آن‌ها نخواهند زد. با این حال تعداد کمی از افراد ترس شدید و غیرمنطقی نسبت به عروسک‌ها دارند. این ترس که پدیوفوبیا (pediophobia) نامیده می‌شود، می‌تواند ناشی از فرهنگ‌های عامه پسند، فیلم‌های ترسناک و یا حتی وقایع آسیب‌زایی باشند که به نوعی با عروسک‌ها در ارتباط است. در این مقاله به بررسی ترس از عروسک،علائم، علل و درمان آن می‌پردازیم.

 

 

فهرست مطالب

 

پدیوفوبیا چیست؟

پدیوفوبیا جزء فوبیاهای خاص قرار می‌گیرد. به این معنا که ترسی که محرک آن ایجاد می‌کند از مقدار خطری که آن شیء ایجاد می‌کند بسیار بیشتر و اغراق آمیزتر است. فوبیاهای خاص بیش از ۹٪ بزرگسالان ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می‌دهند. فکر کردن و یا دیدن عروسک برای افرادی که به پدیوفوبیا مبتلا هستند می‌تواند علائم شدید اضطراب را ایجاد کند. حتی با وجود اینکه بدانند ترس‌شان غیرمنطقی است.

فوبیاهای خاص جز اختلالات اضطرابی قرار می‌گیرند. برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا، دیدن یا فکر کردن در مورد عروسک‌ها می‌تواند اضطرابی ایجاد کند که آنقدر شدید باشد که ممکن است نتوانند از جایشان تکان بخورند. فوبیاهای خاصی مانند پدیوفوبیا می‌توانند بسیار ترسناک باشند و زندگی فرد را با مشکل مواجه کنند اما خبر خوشحال کننده این است که این نوع فوبیاها قابل درمان هستند. روانشناسان و روانپزشکان می‌توانند با رواندرمانی و مصرف دارو بسیاری از علائم فوبیاهای خاص را کاهش دهند و در نتیجه به درمان این نوع فوبیا کمک کنند.

 

 

علائم پدیوفوبیا

برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا، دیدن یا فکر کردن در مورد عروسک‌ها ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

  • احساس ترس شدید
  • مشکل در نفس کشیدن
  • درد یا گرفتگی قفسه سینه
  • افزایش ضربان قلب
  • تعریق
  • لرزیدن
  • حملات پانیک (وحشت)
  • پریشانی قابل توجه
  • جیغ کشیدن
  • تلاش برای فرار کردن از موقعیت
  • حالت تهوع
  • سبکی سر

کودکانی که از عروسک می‌ترسند ممکن است هنگام مواجه شدن با آن گریه کنند و یا به طرز عجیبی به والدین خود بچسبند و یا نق بزنند.

ترسی که هنگام مواجه شدن با عروسک ایجاد می‌شود با مقدار خطری که عروسک ایجاد می‌کند متناسب نیست. اگر فوبیا شدید شود ممکن است فرد مبتلا تمام عمر خود را به فرار کردن از عروسک‌ها بپردازد.

 

 

چگونه می‌توان پدیو فوبیا را درمان کرد؟

 

مواجهه درمانی

متداول‌ترین روش درمان فوبیا، مواجهه درمانی یا حساسیت‌زدایی سیستماتیک نامیده می‌شود. درمان شامل قرار گرفتن فرد مبتلا به پدیوفوبیا به طور تدریجی در معرض عروسک می‌باشد. همچنین تکنیک‌های مختلفی برای مقابله با اضطراب مانند تمرینات تنفسی و آرامش به فرد آموزش داده می‌شود. مواجهه درمانی ممکن است به آرامی صورت بگیرد و فرد کم کم در معرض ترس خود قرار گیرد. در حضور رواندرمانگر، شما عکس‌هایی از عروسک را مشاهده خواهید کرد و روش‌های آرام سازی را تمرین می‌کنید. سپس ممکن است با حضور رواندرمانگر یک فیلم کوتاه در مورد عروسک‌ها ببینید و در هنگام نگاه کردن تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس را انجام دهید. سرانجام ممکن است با رواندرمانگر خود در معرض دیدن یک عروسک واقعی قرار گیرید و تمرینات ریلکسیشن را نیز انجام دهید.

رواندرمانگران همچنین ممکن است برای درمان این اختلال انواع دیگر رواندرمانی را انجام دهند تا به از بین بردن این ترس غیرمنطقی از عروسک‌ها کمک کنند:

  • رفتار درمانی شناختی
  • هیپنوتراپی
  • خانواده درمانی
  • مواجهه درمانی مجازی: دیدن عروسک با دستگاه‌های واقعیت مجازی

 

مصرف دارو

اگرچه هیچ دارویی وجود ندارد که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان فوبیای خاص تأیید شود، اما برخی پزشکان برای کمک به علائم داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی تجویز می‌کنند. چند نمونه از داروهایی که ممکن است تجویز شوند عبارت‌اند از:

  • بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام (زاناکس)، کلونازپام (کلونوپین) و دیازپام (والیوم)
  • بوسپیرون
  • بتابلاکرها
  • مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (ssri) مانند اس سیتالوپرام (lexapro) و فلوکستین (prozac)
  • بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (maoi) مانند ایزوکربوکسازید (مارپلان) و فنلزین (ناردیل)

از آنجا که بنزودیازپین‌ها می‌توانند اعتیادآور باشد، به همین دلیل فقط باید برای مدت زمان کوتاهی استفاده شوند. در هنگام مصرف هرگونه داروی تجویزی باید فرآیند مصرف تحت نظر پزشک باشد.

 

چه عواملی موجب پدیوفوبیا می‌شود؟

علت اصلی پدیوفوبیا مشخص نیست، پدیوفوبیا ممکن است در اثر یک واقعه آسیب‌زا مانند تماشای یک فیلم ترسناک مرتبط با عروسک‌ها یا حادثه‌ای که به گونه‌ای با عروسک‌ها مرتبط است، ایجاد شود.

فوبیاهای خاص می‌توانند در خانواده‌ها بوجود آیند به این معنی که ممکن است یک مولفه ژنتیکی برای آن‌ها وجود داشته باشد. همچنین ممکن است با مشاهده ترس والدین از عروسک‌ها یا پرهیز از عروسک‌ها در کودکان نیز ایجاد شوند. این نوع فوبیا در زنان بیشتر از مردان ایجاد می‌شود. همچنین افراد پس از تجربه آسیب مغزی (tbi) بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به پدیوفوبیا قرار می‌گیرند.

 

چگونه می‌توان پدیوفوبیا را تشخیص داد؟

برای تشخیص فوبیاهای خاص، پزشک یا روانشناس به بررسی مشخصات بالینی شما نیازمند است. روانشناسان از دفترچه راهنمایی تشخیصی آماری (dsm-5) برای تشخیص بهتر فوبیاهای خاص کمک خواهند گرفت. روانپزشک یا روانشناس چندین سوال درباره علائم و سابقه پزشکی شما می‌پرسد یا اینکه شما پرسشنامه‌هایی را در این باره پر خواهید کرد. همچنین ممکن است روانپزشک یا روانشناس شما بخواهد سایر بیماری‌های زمینه‌ای پزشکی را که ممکن است به ایجاد فوبیا مرتبط باشد، مانند اسکیزوفرنی، اختلالات وحشت، اختلال وسواس فکری عملی یا اختلالات شخصیتی بررسی کند.

 

چه چشم اندازی برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا وجود دارد؟

چشم انداز درمان بیماری برای افراد مبتلایی که در حال کمک گرفتن از رواندرمانی هستند بسیار روشن خواهد بود. برای اینکه روند درمان به طور موثرتری انجام شود و در نهایت کاملا درمان شود فرد باید به طور کامل روند درمانی را به پایان برساند. اگر ترس شما از عروسک در کیفیت زندگی شما مشکلاتی بوجود آورده است و یا حتی موجب مختل شدن فعالیت‌های روزمره‌تان شده است بهتر است هرچه سریع‌تر با یک روانشناس یا روانپزشک تماس بگیرید. بسیاری از افرادی که از عروسک می‌ترسند می‌توانند با ترکیبی از رواندرمانی و مصرف دارو مشکل خود را برطرف کنند.

 

منابع

healthline

22 تیر 1400 - 10:42
بازدید ها: 48

حمام کردن می‌تواند یکی از کارهای مورد علاقه کودکان و خردسالان در طی روز باشد، اما برخی از کودکان هنگام حمام واکنش‌های غیرطبیعی از خود نشان می‌دهند، برخی جیغ می‌کشند و برخی دیگر گریه می‌کنند. در چنین مواقعی برای آرام کردن اوضاع ممکن است هر کاری بکنید. با کودک حمام بکنید، با او در حمام بازی کنید و یا حتی برای تشویق او به حمام به او جایزه دهید. اما ممکن است همه این کارها بی‌فایده باشد. خوشبختانه چندین تاکتیک و روش وجود دارند که ترس کودک از حمام کردن را کاهش می‌دهد. این تکنیک‌ها به دلپذیر کردن و بدون استرس کردن حمام کمک می‌کنند. با انجام یکسری راهکار خاص شما می‌توانید ترس از حمام در کودکان را از بین ببرید و حمام کردن نوزاد را بسیار خوشایند تر کنید. در این مقاله به یکسری روش و راهکار برای کاهش احساس ترس از حمام در کودکان و در نتیجه کاهش آن می‌پردازیم.

 

کودک خود را در یک وان خالی بگذارید

در بسیاری از موارد دیدن یک وان حمام پر از آب می‌تواند کودکان را مضطرب کند. به همین دلیل لازم است که قبل از ریختن آب در وان اول از همه کودک خود را در وان خالی بگذارید. هنگامی که کودک وان حمام را پر از آب می‌بیند ممکن است که از حمام کردن امتناع کند. فکر فرو بردن بدن او در یک وان پر از آب می‌تواند تا حد زیادی برای او ترسناک باشد، در حالی که یک وان تهی بسیار برای او امن‌تر بنظر می‌رسد. هنگامی که کودک داخل وان نشسته است، به آرامی درون وان را پر از آب کنید. لازم نیست که وان را به طور کامل پر از آب کنید چرا که به میزان زیادی آب احتیاج نخواهید داشت.

 

تا جایی که ممکن است تمام لباس‌های کودک را از تن او خارج نکنید

بسیاری از کودکان حتی قبل از اینکه لباس او را از تنش خارج کنید از رفتن به داخل وان و حمام اجتناب می‌کنند. حتی درآوردن لباس‌های کودک ممکن است باعث عصبانیت هر دوی شما شود. در عوض سعی نکنید تمام لباس او را تا زمانی که به داخل وان می‌رود از تن او خارج کنید. در مرحله بعد زمانی که کودک احساس راحتی بیشتری داشت و مقداری از اضطراب و عصبانیت او کاهش یافت، لباس‌های او را از تنش در بیاورید.

 

دمای محیط را در دمای مناسبی قرار دهید

تغییر از حالت خشک و دمای مناسب با لباس‌های معمولی به دمای مرطوب و درآوردن لباس‌ها می‌تواند تغییر بزرگی برای کودک نوپای شما باشد. از اینکه دمای هوا همچنان گرم مانده است و کودک شما سرما را احساس نمی‌کند اطمینان حاصل کنید چرا که این کار باعث احساس آرامش در کودک شما می‌شود و اضطراب او را کاهش می‌دهد. همچنین در فصول سرد سال حتما در حمام شوفاژ را روشن نگه دارید تا حمام محیط گرمی برای کودک باشد. همچنین سعی کنید در ماه‌های گرم‌تر سال مانند تابستان به خصوص در روزهای بسیار گرم تابستان درب حمام را نبندید و محیط را بیش از حد گرم نکنید تا کودک گرمازده شود.

 

سعی کنید محیط حمام را برای کودک سرگرم‌کننده کنید

بسیاری از کودکان شیفته تماشای فواره‌ها و آبشارها هستند. به عنوان مثال می‌توانید فواره کوچکی را برای کودکتان در حمام درست کنید و او را با اینکار سرگرم کنید. علایق کودکان خود را بدانید و از آن‌ها در زمان‌هایی که ممکن است برای آن‌ها خوشایند نباشد استفاده کنید. هنگام حمام با خود عروسکی را که مورد علاقه کودکتان است را ببرید و داخل حمام با آن بازی کنید. بعنوان مثال می‌توایند با کاغذ یک قایق بسازید و آن را داخل آب بیاندازید. هرچه بیشتر علایق کودک را بدانید بیشتر کودک شما از حمام رفتن خوشش می‌آید و حتی ممکن است حمام رفتن بعد از مدتی به یکی از فعالیت‌های مورد علاقه او تبدیل شود.

با او هنگام حمام بازی کنید

هیچ چیزی مانند داشتن یک اسباب بازی مخصوص حمام نمی‌تواند حمام کردن را برای کودکان خوشایند کند. یک مجموعه اسباب بازی مخصوص حمام می‌تواند توجه کودک را بیشتر به حس کنجکاوی او جلب کند و احساس ترس و اضطراب او را کاهش دهد. از اسباب بازی‌های امنی که برای حمام کودک طراحی شده‌اند استفاده کنید (اسباب بازی‌های معمولی می‌تواند برای زمان حمام کودک خطرناک باشند و باعث ایجاد آلرژی یا سایر مشکلات جدی برای کودک شوند.) هنگام حمام با کودک و اسباب بازی‌هایش بازی کنید و سعی کنید مقدار تعاملات با او را هنگام حمام افزایش دهید. با سرگرم کردن او هنگام حمام می‌توانید حمام را به یک تجربه سرگرم کننده و جذاب تبدیل کنید.

 

به جای لیف و اسفنج حمام از دستان خود استفاده کنید

بسیاری از کودکان از لیف و اسفنج حمام می ترسند و ممکن است به دلایلی از آن‌ها دوری کنند. شاید به این دلیل که لیف حمام ممکن است برای آن‌ها درداور باشد و یا اینکه تماس پوست به پوست با دست مادر ممکن است برای آن‌ها حس بهتری داشته باشد و حالت یک ماساژ آرامبخش را برای کودک داشته باشد.

 

ترس کودک نوپای خود را بپذیرید

احساس ترس کودک شما از حمام هرچند که نامعقول و ناامیدکننده باشد بالاخره موجب ناراحتی او می‌شود و واقعا از رفتن به حمام می‌ترسد. به علاوه کودکان نوپا در حال شناخت دنیای اطراف خود هستند و شناخت آن‌ها از دنیا محدود است و به همین دلیل ممکن است از چیزهای غیر معمول بسیاری بترسند. با برجسته کردن نکات مثبت، ترس او را برطرف کنید، مانند اینکه چگونه آب بدن ما را تمیز می‌کند و درصد بیمار شدن ما را تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهد.

 

حمام کردن را به یک تجربه مثبت تبدیل کنید

اگر هنگام حمام احساس ترس و عصبانیت داشته باشید این احساس می تواند به کودک شما منتقل شود. کودکان احساسات والدین خود را به راحتی می‌فهمند. سعی کنید هنگام حمام انرژی مثبتی داشته باشید، برای کودک خود آواز بخوانید، با او بازی کنید و لحظات خوشی را با او سپری کنید.

 

 

حمام کردن کودک نوپا حتی برای صبورترین مادران نیز می‌تواند چالش بزرگی باشد. اما همانطور که به آن اشاره کردیم راه‌حل‌های زیادی برای حل این مشکل وجود دارد. بعد از چندبار تجربه این راهکارها حمام کردن به یک تجربه مثبت و خوشایند برای کودکتان تبدیل می‌شود و احساس ترس او را از بین خواهد برد. اگر همچنان هنگام حمام کردن کودک با مشکل روبه‌رو شدید و کودک شما همچنان از حمام کردن می‌ترسد بهتر است هرچه سریع‌تر با یک روانشناس کودک در این باره مشورت کنید.

 

21 تیر 1400 - 14:24
بازدید ها: 61