روانشناسی کودک 4 تا 5 سالهراهنمای روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله شامل رشد زبانی، شناختی، هوش هیجانی، حرکتی و رفتاری کودک – زمان مطالعه 4 دقیقه.

کودک شما در حال بزرگ شدن است.

حواستان هست که کودک شما مستقل تر شده و اعتماد به نفس بیشتری دارد؟

اگر هم نه، نگران نباشید، کم کم خواهید دید.

نکات مهم تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله
اکثر کودکان در این سنین استقلال، خود کنترل گری و خلاقیت بیشتری را نشان می دهند.

از اینکه مدت زمان بیشتری را با اسباب بازی هایش بازی کند لذت می برد، مشتاق تجربه چیزهای جدید است، و هنگام خستگی هیجان هایش را بهتر می تواند ابراز کند.

اگرچه کودکان با سرعت مخصوص به خود رشد می کنند، اما اکثر کودکان نکات رشدی که در ادامه این مقاله خواهید خواند را تا قبل از شش سالگی نشان می دهند.

تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله-4 5years development stem-toys
رشد چهار تا پنج سالگی: نقاط عطف زبانی و شناختی
کودک کنجکاو شما بهتر از قبل می تواند یک مکالمه را اداره کند.

علاوه بر این، گنجینه لغات کودک همراه با رشد فرآیند تفکر وی در حال رشد و پیشرفت است.

نه تنها کودک می تواند سوال های ساده را به آسانی و با منطق پاسخ دهد، بلکه می تواند احساساتش را بهتر ابراز کند.

بیشتر کودکان در این سنین از آواز خواندن و ساختن کلمات لذت می برند. آنها پرانرژی، پر سر و صدا و گاهی باعث آزار و اذیت هستند.

تربیتی و روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله-4 5years development stem-toys

نقاط عطف شناختی و زبانی دیگر که ممکن است کودک به آنها دست یابد عبارتند از:
به وضوح با جملات پیچیده تر صحبت می کند.
ده شی یا بیشتر را می شمرد.
حداقل چهار رنگ و شکل هندسی را به درستی می نامد.
برخی حروف را می شناسد و احتمالا می تواند اسمش را بنویسد.
مفهوم زمان و همچنین ترتیب فعالیت های روزمره را بهتر می فهمد، مثل صبحانه در صبح، نهار هنگام ظهر و شام خوردن در شبانگاه.
حوزه توجه وسیعتر دارد
دستورات دو یا سه قسمتی را دنبال می کند. برای مثال، کتابت رو بذار سر جاش، دندانت رو مسواک بزن، و بعدش برو اتاقت بخواب.
علامت های کلامی آشنا را می شناسد، مانند “stop یا توقف”
اگر آموزش ببیند شماره تلفن و آدرس خودش را می داند.
نقاط عطف حرکتی مرتبط با مهارتهای دست و انگشت
کودکان از طریق بازی کردن یاد می گیرند، و این همان کاریست که باید در این سنین انجام دهند.

در این سن کودک باید:

به راحتی بدود،
لی لی کند،
به توپ ضربه بزند و یا آن را پرت کند،
از بلندی بالا برود و بپرد.
دیگر نقاط عطف حرکتی و مهارت های دست و انگشت برای کودک چهار تا پنج ساله عبارتند از:
بیشتر از 9 ثانیه روی یک پا ایستادن
کله ملق زدن را انجام می دهد.
بدون کمک گرفتن از پله ها بالا و پایین می رود.
به راحتی جلو و عقب قدم بر می دارد.
می تواند یک سه چرخه را براند.
می تواند اشکالی مانند مثلث، دایره، مربع و دیگر اشکال را کپی کند.
می تواند یک آدم را با بدنش بکشد.
دسته ای از بلوک های خانه سازی را روی هم می چیند.
قاشق و چنگال استفاده می کند.
لباسش را می پوشد و درمی آورد، دندانش را مسواک می زند، و دیگر مراقبت های شخصی را خودش انجام می دهد.
روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله
نقاط عطف رشد هیجانی و اجتماعی
کودک شما تازه متوجه می شود که در مرکز دنیا قرار ندارد و همه چیز معطوف به آنها نیست.

در این سن، کودکان شروع به فهمیدن احساسات دیگران می کنند.

کودک 4 یا 5 ساله شما بهتر می تواند اختلاف ها را درک کند و هیجان خود را کنترل کند.

نقاط عطف رشد هیجانی و اجتماعی که کودک 4- 5 ساله عبارتند از:
از بازی کردن با دیگر کودکان و وقت گذرانی با دوستانش لذت می برد.
اکثر اوقات با دیگران شریک می شود و نوبت را رعایت می کند، و قواعد بازی ها را می فهمد.
قوانین را می فهمد و گاها سرپیچی می کند، با این وجود، کودک گاها رفتارهای لجبازی و عدم همکاری را نشان خواهد داد.
مستقل تر می شود.
اکثر اوقات خشم را به صورت غیر کلامی ابراز می کند تا فیزیکی.
چه زمانی باید نگران بود؟
همه کودکان با سرعت خاص خود رشد می کنند.

اگر کودک شما به نقاط عطف مهم رشد خود در این سن نرسید نگران نباشید.

اما باید همواره تغییرات را زیر نظر داشته باشید و در مواقع لزوم اقدام لازم را انجام دهید.

اگر کودک یکی از تاخیرهای رشدی که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت را نشان داد، با متخصص کودک صحبت کنید.

روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله در این راه به شما کمک می کند.

روانشناسی کودک 4 تا 5 ساله language development 4-5 years
نشانه های احتمالی تاخیر رشدی در کودک چهار یا پنج ساله عبارتند از:
شدیدا ترسو، خجالتی یا پرخاشگر بودن
هنگام جدایی از والدین شدیدا مضطرب می شود.
به راحتی حواسش پرت می شود و نمی تواند بیشتر از 5 دقیقه روی یک تکلیف تمرکز کند.
نمی خواهد با دیگر کودکان بازی کند.
علائق محدودی دارد.
تماس چشمی برقرار نمی کند و یا با دیگران ارتباطی نمی گیرد.
نمی تواند نام کامل خود را بگوید.
به ندرت بازی های وانمودی دارد یا تخیل می کند
اغلب غمگین به نظر می رسد و طیف وسیعی از هیجانات را ابراز نمی کند.
نمی تواند یک برج را با تعداد زیادی بلوک بسازد.
نمی تواند مداد یا مداد شمعی را در دست بگیرد.
با خوابیدن، غذا خوردن و حمام رفتن مشکل دارد.
با دراوردن لباسش مشکل دارد، نمی تواند خودش مسواک بزند، یا دستهایش را بدون کمک بشوید و خشک کند.
هم چنین، اگر کودک در مقابل کارهایی که قبلا انجام می داده مقاومت می کند یا دیگر نمی تواند آنها را انجام دهد، با متخصص صحبت کنید.

این مسئله می تواند نشانه ای از اختلالات رشدی باشد. اگر کودک مقداری مشکلات رشدی دارد، درمانهایی برای غلبه و بهبود آنها در دسترس هستند.

8 شهریور 1400 - 8:40
بازدید ها: 41

 

علت و درمان لجبازی کودک چیست؟ چگونه می‌توان برخورد مناسبی با لجبازی کودکان داشت؟ کودکان در سنین مختلف رفتارهای مختلفی دارند و لجبازی کردن نیز یکی از رفتارهایی است که ممکن است کودکان در مراحل رشد خود داشته باشند. نحوه صحیح برخورد با کودکان لجباز نیاز به کسب مهارت و آگاهی در این زمینه دارد. برای اینکه بتوانید برخورد مناسبی داشته باشید باید علت این رفتار‌ها را بدانید و به صورت اصولی و صحیح با کودک خود رفتار کنید و در برابر لجبازی آن‌ها واکنش صحیح نشان دهید. در ادامه به علت لجبازی کودکان و شیوه‌های برخورد با آن‌ها را اشاره کرده‌ایم. همچنین یکی از موثرترین راه‌ها برای کاهش لجبازی کودکان شرکت در جلسات  مشاوره کودک و مشورت با روانشناسان متخصص و دریافت راهنمایی از آن‌ها است. در برخی جلسات می‌توانید کودک را نیز همراه خود بیاورید.

 

علت و درمان لجبازی کودکان | کودکان لجباز چه رفتارهایی دارند؟

در ابتدا با کمک روانشناس باید تشخیص داده شود که با اختلال نافرمانی مقابله‌ای کودک روبرو هستیم یا نه. کودکانی که لجبازی و نافرمانی می‌کنند، سعی می‌کنند از دستوراتی که از سوی بزرگترها صادر می‌شود سرپیچی کنند و نظر آن‌ها را نادیده بگیرند. آسیب رساندن به خود یا دیگران از طریق گاز گرفتن، ناسزا گفتن، گریه کردن و اینگونه رفتارها از جمله کارهایی است که کودکانی که لجبازی می‌کنند انجام می‌دهند، همچنین معمولا افرادی که لجبازی و نافرمانی می‌کنند افرادی با اعتماد به نفس پایین و دارای خلق افسرده هستند.

اگر کودک نشانه‌های بالا را داشت می‌توان گفت که لجبازی و نافرمانی می‌کند و توصیه می‌شود والدین برای درمان و کاهش لجبازی کودکان از راهکارهایی که در ادامه گفته می‌شود استفاده کنند. اگر همچنان لجبازی فرزندتان ادامه داشت می‌توانید از راهنمایی‌های روان‌شناسان متخصص برای کاهش نافرمانی‌های کودکانتان استفاده کنید.
 

علت لجبازی کودکان چیست؟

کودکان در سنین مختلف لجبازی‌هایی دارند ولی نوع این لجبازی‌ها متفاوت است، مثلا کودکانی که بچه اول خانواده هستند خصوصیات فرزند اول را دارند و به دلیل تربیت در بهترین شرایط و فراهم بودن بهترین امکانات رفاهی بیشتر از سایر فرزندان ممکن است لجبازی کنند و برای خواسته‌های خودش پافشاری کنند. اما فرزندان دیگر خانواده لجبازی کمتری نسبت به فرزند اول خانواده دارند و این مسئله گاهی مشکل ساز می‌شود و والدین از لجبازی کودک خود درمانده می‌گردد و نمی‌دانند چه برخوردی باید با فرزند خود داشته باشند.

همچنین عوامل زیستی نیز در بروز لجبازی کودکان موثر است و عوامل ژنتیکی، مصرف دارو، مبتلا بودن به بیماری خاص، خستگی، گرسنگی، تشنگی، کم خوابی و مبتلا بودن به اختلالات روانی مثل ‌adhd. عوامل محیطی و روانی نیز ممکن است در بروز لجبازی کودکان نقش داشته باشد که شامل آگاه نبودن کودک از درست یا نادرست بودن رفتار خود، داشتن والدین حساس و کمال گرا، کمبود محبت کودک، وابستگی شدید کودک به دیگران، ضعیف بودن والدین که باعث می‌شود کودکان در لجبازی و نافرمانی شدت بگیرند و برای رسیدن به خواسته‌های خود پافشاری کنند.

علت و درمان لجبازی در کودک ۲ تا ۳ ساله

کودکان در سن ۲ تا ۳ سالگی تقریبا کنجکاو و غیر قابل پیش‌بینی هستند، آن‌ها تمایل دارند از طریق مشاهده و تجربه درباره‌ برخی اتفاقات اطلاعات کسب کنند و ممکن است در این مسیر با مقاومت والدین و اطرافیان مواجه شوند و دست به لجبازی بزنند. از عوامل دیگری که باعث بروز لجبازی در کودکان می‌شود می‌توان به توقعات غیر منطقی والدین که باعث می‌شود از کودک خود فراتر از توانایی‌هایش انتظار داشته باشند و فرزندشان را تحت فشار قرار دهند. در واقع همه چیز بستگی به این دارد که والدین کدامیک از سبک‌ های فرزندپروری را انتخاب کرده‌اند.

علت لجبازی در کودکان ۴ تا ۵ ساله

کودکان ۴ تا ۵ ساله معمولا برای ‌اینکه بتوانند خودشان را ثابت کنند و تا حدودی به استقلال برسند ممکن است گاهی لجبازی‌هایی داشته باشند، البته این رفتارها جزئی از مراحل رشد کودکان است و طبیعی می‌باشد. جلب توجه اطرافیان به وسیله‌ لجبازی، یکی دیگر از کارهایی است که ممکن است کودکان انجام ‌دهند. گاهی اوقات نیز به دلیل نوع تربیت والدین ممکن است کودکان دست به لجبازی بزنند و نافرمانی کنند، زیرا برخی والدین تمایل دارند روی فرزند خود تسلط کامل داشته باشند و در تمام امور فرزند خود دخالت کنند. همچنین فرصت کافی به فرزند خود برای انجام دادن کارهایش نمی‌دهند که نتیجه‌ آن لجبازی کودکان و نافرمانی آن‌ها می‌شود.

همچنین خستگی و گرسنگی از دلایل دیگر لجبازی کودکان است و کودکان زمانی که خسته می‌شوند، بی‌حوصله شده و ممکن است برای موضوعات مختلفی لجبازی کنند. علاوه بر این داشتن بیماری‌های خاص مثل adhd نیز در بروز لجبازی کودکان موثر است. دلایل دیگر لجبازی در کودکان ۴ تا ۵ ساله کمبود توجه، تقلید از دیگران و تولد نوزاد جدید به گونه‌ای که کودک حسادت خود را به صورت لجبازی نشان می‌دهد، می‌باشد.

علت لجبازی در کودکان ۶ تا ۷ ساله

کودکانی که در سن ۶ تا ۷ سالگی قرار دارند معمولا برای دریافت محبت از سوی دیگران، یاری و کمک خواستن از دیگران، داشتن احساس قدرت و تسلط بر دیگران و حتی جلب توجه دیگران ممکن است در برخی موقعیت‌ها دست به پرخاشگری بزنند و لجبازی کنند. والدین و اطرافیان کودک می‌توانند با تشخیص علت پرخاشگری کودکان، واکنش مناسبی در برابر لجبازی کودکان داشته باشند.
 

چگونه لجبازی کودکم را کاهش دهم؟

لجبازی در کودکان از ۲ سالگی شروع می‌شود، در ۳ یا ۴ سالگی به اوج خود می‌رسد و در حدود ۷ سالگی کاهش پیدا می‌کند، چگونگی برخورد با لجبازی کودکان اهمیت زیادی دارد و برای اینکه بتوانید برخورد مناسبی با فرزند لجباز خود داشته باشید باید آگاهی کامل از علت لجبازی فرزند خود داشته باشید و بعد از اینکه دلیل لجبازی کودک خود را متوجه شدید، راهکارهای زیر را در برابر لجبازی فرزند خود داشته باشید. رفتار شما با او نیز اهمیت زیادی دارد،

درمان کودک ۲ تا ۳ ساله

برای درمان و کاهش لجبازی در کودکان ۲ تا ۳ ساله لازم است در ابتدا والدین با وظایف کودک ۳ ساله خود آشنایی داشته باشند. پدر و مادر نباید از کودک خود فراتر از توانایی‌هایش انتظار داشته‌ باشند زیرا با این کار باعث ایجاد استرس و بروز لجبازی در فرزند خود می‌شوند و باید طبق توانایی‌های فرزند خود از آن‌ها انتظار داشته باشند. یکی دیگر از روش‌های کاهش لجبازی در کودکان این است که زمانی که کودکتان شروع به لجبازی و نافرمانی کرد، به جای اینکه با او بحث و جدل کنید، بهتر است حواس کودک را به موضوعات دیگر معطوف کنید و به عبارت دیگر حواس او را از موضوع اصلی که باعث لجبازی کودک شده است منحرف کنید.

درمان کودک ۴ تا ۵ ساله

برای درمان لجبازی در کودکان ۴ تا ۵ ساله توصیه می‌شود به خواسته‌های آن‌ها گوش دهید و با آن‌ها مقابله نکنید، حتی بهتر است با کودکتان ارتباط برقرار کنید زیرا ممکن است علت لجبازی کودکتان را متوجه شوید و به صورت منطقی با یکدیگر کنار بیایید و دیگر نیازی به بحث و جدل نباشد. سعی کنید به کودک خود احترام بگذارید و در بعضی موارد به او حق انتخاب دهید تا از بروز لجبازی در کودکتان پیشگیری کنید و اگر با این وجود کودکتان پرخاشگری کرد، خونسردی خودتان را حفظ کنید و سعی کنید با صحبت و گفتگو مسئله را حل کنید.

درمان کودک ۶ تا ۷ ساله

لجبازی در کودکانی که در این سن هستند متفاوت‌تر از لجبازی کودکان در سنین پایین است و راهکارهای درمانی مختلفی دارد. لجبازی کودکان در این سن ممکن است برای انجام دادن کارهایی باشد که انجام آن در توانش است اما به دلیل تنبلی لجبازی می‌کند و تمایل دارد دیگران کارهای او را انجام دهند. مثلا بستن بند کفش یکی از کارهایی است که کودکان می‌توانند آن را انجام دهند اما به خاطر تنبلی سعی می‌کنند انجام این کار را از طریق لجبازی کردن به دیگران موکول کنند. اینطور وقت‌ها اطرافیان کودک نباید در برابر اینگونه خواسته‌های کودک تسلیم شوند و کار‌های او را انجام دهند زیرا اگر والدین کودک کارهای شخصی کودک را انجام دهند، باعث می‌شود کودک به این شرایط عادت کند و حتی در آینده نیز دیگران مجبور شوند کارهایی که مربوط به او هست را انجام دهند.

تهیه یک جدول مصور که تصاویری از کارهای روزانه‌ کودک در آن باشد نیز در کاهش لجبازی کودک و تشویق او به انجام کارهای روزانه موثر است. جدول مصور به این صورت است که کارهای روزانه کودک مثل مسواک زدن، لباس پوشیدن، غذا خوردن و ... به صورت تصویری در جدول نشان داده شود. 

درصورتی که کودک در طول روز آن‌ها را به درستی انجام داد تشویق می‌شود و ستاره دریافت می‌کند، اما اگر لجبازی کرد و کارهایش را انجام نداد ستاره‌ای دریافت نمی‌کند. این کار باعث می‌شود کودک با وظایف خود آشنا شود و برای انجام دادن کار‌های شخصی خود تشویق شود و لجبازی کمتری کند.
 

راهنمای برخورد عملی

- زمانی که با نافرمانی فرزندتان مواجه شدید خودتان را کنترل کنید زیرا اگر شما نیز پرخاشگری کنید نه تنها گامی برای کاهش نافرمانی کودکتان برنداشتید بلکه باعث وخیم تر شدن شرایط نیز می‌شوید.

- جویا شدن علت لجبازی اهمیت زیادی دارد و گاهی لجبازی کودکان علت خاصی دارد، مثلا امتناع کودکان از رفتن به مهدکودک یا مدرسه ممکن است به علت آزار و اذیت‌هایی باشد که در مدرسه اتفاق می‌افتد و با از بین بردن و حل کردن آن‌ها می‌توان لجبازی کودکان را کاهش داد.

- اجازه دهید کودکان حق انتخاب داشته باشند و بتوانند تصمیم گیری کنند زیرا در اینصورت آن‌ها لجبازی و نافرمانی کمتری دارند و بهتر می‌توانند با مسائل کنار بیایند.

- برای کاهش لجبازی کودکان رفتارهای خوب آن‌ها را تقویت کنید. برای این کار دادن پاداش گزینه‌ مناسبی است و باعث کاهش لجبازی کودکان می‌شود. به همین دلیل آموزش پدر و مادر اهمیت زیادی دارد.

نحوه برخورد با لجبازی کودک

- زمانی که با لجبازی کودک مواجه می‌شوید، سعی نکنید با بحث کردن او را متقاعد کنید و بهترین راه توجه نکردن به رفتارهای کودک و بی‌اعتنایی به او است، با این کار کودک به تدریج لجبازی کمتری ‌می‌کند. اما اگر والدین و اطرافیان کودک به صورت مداوم در برابر لجبازی کودک مقاومت کنند باعث می‌شود کودک برای اثبات حرف خودش لجبازی بیشتری کند.

- فراهم کردن شرایط محیطی ایمن برای رشد فرزندان لازم است و والدین باید محیطی دوستانه و بدون تنش و اضطراب برای فرزندان خود فراهم کنند. همچنین تنبیه کلامی و بدنی نه تنها باعث کاهش لجبازی کودکان نمی‌شود بلکه باعث پافشاری کودکان بر خواسته‌های خود می‌شود.

- والدین باید راهنمای مناسبی برای فرزندان خود باشند، تا فرزندان بتوانند به خوبی رشد کند و با چالش‌ها کنار بیایند.

اگر روش‌های فوق برای کاهش لجبازی کودکتان موثر نبود، توصیه می‌شود با روان‌شناس متخصص مشورت کنید تا بتوانید با راهنمایی‌های او لجبازی و نافرمانی کودکتان را کاهش دهید. در این راستا مرکز مشاوره حامی هنر زندگی با داشتن مشاورانی برجسته در زمینه کودک به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید با شناسایی علل لجبازی در فرزندتان آن را کاهش دهید و درمان کنید. این مرکز امکان مشاوره حضوری و تلفنی را برای افراد فرآهم کرده است.

برای اطلاع بیشتر درباره روند دریافت مشاوره حضوری و تلفنی رزرو کنید.


 

 

2 مرداد 1400 - 8:25
بازدید ها: 40

 

در علم روانشناسی نوعی اختلال وجود دارد که به آن “paranoid personality disorder” یا اختلال شخصیت پارانوئید گفته می‌شود. این اختلال همان شکاک بودن و بدبینی نسبت به چیزهای مختلف است. شخصی که به اختلال بدبینی (پارانویا) مبتلا است به هر چیزی که دچار شک او می‌شود احساس بدبینی دارند. این نوع افراد اصولا فکر می‌کنند که شک و بدگمانی آ‌ن‌ها برخاسته از عشق بیش از حد است. در حالی که این بدگمانی نشانه‌ای از شخصیتی بیمارگونه است که می‌تواند رابطه آن‌ها را به تباهی بکشاند. در این مقاله به بررسی شکاک بودن و اختلال پارانویا در روابط عاطفی و ازدواج می‌پردازیم.

فهرست مطالب

‌ررر

اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

اختلال شخصیت پارانوئید (ppd) یک بیماری چالش برانگیز روانی است که با بی‌اعتمادی و سوءظن بسیار شدید همراه است. این بدگمانی به قدری شدید است که با الگوهای فکری، رفتاری و عملکرد روزانه به شدت تداخل پیدا می‌کند. افراد مبتلا به اختلال پارانویا می‌توانند وفاداری، صداقت و امانتداری دیگران را بدون هیچ پایه و اساسی زیر سوال ببرند. این افراد اگر از سوی دیگران طرد شوند ممکن است رفتارشان را با طغیان عصبانیت بروز دهند. این اختلال معمولا از اوایل بزرگسالی خود را نشان می‌دهد و شواهد نشان می‌دهد که در مردان بیشتر از زنان شایع است.

تصورات ترسناک و بی‌اعتمادی که همراه با ppd است، ایجاد و حفظ روابط نزدیک را بسیار دشوار می‌کند و بر توانایی و عملکرد فرد در خانه، محل کار و مدرسه تأثیر می‌گذارد. اگر شما با کسی زندگی می‌کنید که به این اختلال مبتلا است، ممکن است از اتهامات مداوم او خسته شوید و ندانید که باید چکار کنید. به نظر می‌رسد که این افراد قادر هستند جنبه‌های منفی هر مکالمه و یا موقعیت را با اغراق بیشتری در نظر بگیرند. درمان حرفه‌ای می‌تواند به فرد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید در مدیریت علائم و بهبود عملکرد روزانه کمک کند. اما به دلیل ماهیت این اختلال، بیشتر افراد مبتلا به آن به دنبال یافتن کمک نیستند.

 

علائم اختلال شخصیت پارانوئید چیست؟

غالبا افراد مبتلا به اختلال پارانوئید باور ندارند که رفتار آن‌ها غیرطبیعی است. با این حال، ممکن است اطرافیان از این اتفاق ناراحت باشند و معتقد باشند که این بی‌اعتمادی بی‌دلیل و توهین آمیز است. فرد مبتلا به اختلال بدگمانی ممکن است در مقابل افراد رفتار خصمانه و یا سرسختانه داشته باشد. آن‌ها ممکن است با طعنه و کنایه با دیگران صحبت کنند. و این امر موجب عصبانیت و خستگی اطرافیان این افراد می‌شود. ممکن است فرد مبتلا به اختلال بدگمانی با اختلالات روانی دیگر نیز دست و پنجه نرم کند. به عنوان مثال افسردگی و اضطراب می‌توانند بر خلق فرد تاثیر بگذارند. تغییرات خلقی می‌تواند باعث شود فرد مبتلا به اختلال بدگمانی احساس گوشه گیری و غم و اندوه را تجربه کند.

از علائم اختلال بدگمانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • بر این باورند که دیگران انگیزه‌های پنهانی دارند یا قصد دارند به آن‌ها آسیب برسانند.
  • به وفاداری دیگران (به خصوص همسر) شک می‌کنند.
  • انتقاد پذیر نیستند و بسیار در این باره حساس هستند.
  • نمی‌توانند با دیگران کار کنند.
  • سریعا عصبانی می‌شوند.
  • منزوی می‌شوند و از اجتماع دوری می‌کنند.
  • همیشه حالت دفاعی دارند و با دیگران مشاجره می‌کنند.
  • این اختلال را کتمان می‌کنند.
  • آرام و قرار ندارند.

 

با همسر شکاک چگونه رفتار کنیم؟

زندگی با کسی که به اختلال شخصیت پارانوئید مبتلا است می‌تواند بسیار سخت باشد و نیاز به صبر، دلسوزی و کنترل احساسات دارد. نکات زیر می‌تواند به شما کمک کند تا پشتیبانی و مساعدت لازم را برای کمک به او در مبارزه برای غلبه بر پارانویا فراهم کنید.

  • سعی کنید او را به درمان تشویق کنید. عدم اعتماد وی ممکن است تمایل وی به مصرف داروهای تجویز شده یا شرکت در جلسات درمانی را از بین ببرد. این امر معمولا در افرادی که تحت درمان قرار دارند رخ می‌دهد و روند و فرایند درمان آن‌ها را تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهد.
  • سعی کنید واضح با او صحبت کنید. کلمات بدون ابهام میزان سوءظن و بدگمانی را از بین می‌برد.
  • سعی کنید با او وارد بحث و گفتگو نشوید. هذیان و توهم برای افراد مبتلا به اختلال بدگمانی امری طبیعی است با او در این باره بحث نکنید و سعی کنید همواره محکم باشید.
  • به او توضیحات لازم در برابر اتهاماتی که به شما زده است را بدهید.
  • با بیان افکار خود بدون داشتن حالت دفاعی و عصبانیت می‌توانید به او کمک کنید تا بدگمانی خود را از بین ببرد.
  • بر نقاط قوت او تاکید کنید. افراد مبتلا به اختلال بدگمانی اغلب از هوش بالایی برای برقراری روابط بین فردی برخوردار هستند. بر روی رفتارها و ویژگی‌های مثبت او تاکید کنید.

 

چگونه شکاک بودن به رابطه آسیب می‌رساند؟

اگر با فردی که مبتلا به اختلال پارانویا است ازدواج کرده‌اید، می‌دانید که زندگی با او چقدر می‌تواند استرس‌زا باشد. زندگی با کسی که دائما به شما اتهام می‌زند و کلمات را به معنای دیگری معنی می‌کنند می‌تواند واقعا آزار دهنده باشد و به شما خسارات سنگینی وارد کند. توهین‌های لفظی، عدم توجه به احساسات شما و اعتقاد سرسختانه به اینکه همیشه درست می‌گویند، می‌تواند به شما احساس اضطراب و ناراحتی شدیدی را بدهد.

همچنین حسادت و کنترل مداوم شما می‌تواند ادامه رابطه را برای شما دشوار کنند و باعث شود شما احساس تنهایی و انزوا را تجربه کنید. در روابط سالم، اعتماد به مرور زمان عمیق‌تر می‌شود، زیرا دو نفر به مرور زمان بیشتر یکدیگر را می‌شناسند. اما در رابطه با شخص مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، اغلب عکس این اتفاق می‌افتد. هرچه بیشتر در این رابطه بمانید، فرد مبتلا به بدگمانی به شما اعتماد کمتری دارد و نسبت به شما مشکوک می‌شود.

اگر می‌خواهید رابطه خود را ادامه دهید ناامید نشوید. همسرتان را به معالجه و مراجعه به روانشناس تشویق کنید و سعی کنید در مدت درمان همران آن‌ها باشید.

 

با شوهر شکاک چه کنیم؟

سعی کنید به یاد داشته باشید که هر چه که یک فرد مبتلا به اختلال پارانویا می‌تواند آزار دهنده باشد رفتارهای او به دلیل مشکل روانی است که با آن دست و پنجه نرم می‌کند و رفتارهای او ناشی از بیماری او است به همین دلیل باید حتما تحت نظر روانشناس قرار بگیرد. با وجود بی‌اساس بودن اتهامات او، احساس ترس، اضطراب و پریشانی که فرد مبتلا تجربه می‌کند امری کاملا طبیعی است. اقدامات زیر را برای کنار آمدن با آن‌ها انجام دهید.

 

درد و ترس آن‌ها را درک کنید.

گرچه نباید با اتهامات بی‌اساس همسر خود موافقت کنید، اما می‌توانید احساساتی را که باعث تقویت این باورها می‌شود را شناسایی کنید و به آن‌ها در این باره اطمینان خاطر دهید. تصدیق درد او می‌تواند به او کمک کند تا امنیت بیشتری داشته باشند و عصبانیت و خصومت خود را کنترل کند.

 

درباره باورهای غلط‌شان با آن‌ها مشاجره نکنید.

یک فرد مبتلا به اختلال بدگمانی رویدادها را به عنوان تهدید تعبیر می‌کند و سعی در بحث و گفتگو غیر منطقی با آن‌ها را دارد، این باور او را تقویت می‌کند که شما قصد فریب او را دارید. درعوض، به اعتقادات او احترام بگذارید اما بر ترس‌ها و  ادعاهای او تمرکز کنید. صحبت صریح در مورد آنچه احساس می‌کنند، بدون تأیید تفکر پارانویا، می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب او کمک کند.

 

محدودیت‌هایی تعیین کنید.

این قضیه که همسر شما چه دردی را احساس می‌کند باعث نمی‌شود که احساسات شما را نادیده در نظر بگیرد و این درد و ناراحتی را به شما انتقال دهد. تعیین مرزهای مشخص می‌تواند به فرد مبتلا به اختلال بدگمانی کمک کند تا اثرات مخرب رفتار خود را ببیند، که به نوبه خود ممکن است وی را ترغیب به درمان کند. به عنوان مثال، می‌توانید به او بگویید که اگر شما را به خیانت متهم کند یا رابطه شما با دوستانتان را محدود کند، تا زمانی که او درمان خود را شروع نکند، به خانه بر نخواهید گشت. قوانین و عواقب را مشخص کنید اما فقط در صورتی که آماده برای پیروی از آن‌ها هستید.

 

ورزش کردن را پیشنهاد دهید.

فعالیت بدنی منظم باعث ترشح اندورفین می‌شود که می‌تواند تنش را از بین ببرد، روحیه همسر شما را تقویت کند و به مدیریت علائم استرس، اضطراب و افسردگی کمک کند. ذهن آگاهی (مایندفولنس) با تمرکز بر بدن هنگام ورزش همچنین ممکن است به همسرتان کمک کند جریان افکار منفی را که از ذهن او عبور می‌کند قطع کند.

 

آرامش را در خانه داشته باشید.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید اغلب در رسیدن به آرامش مشکل دارند. می‌توانید با تشویق یک تمرین آرامش منظم مانند یوگا یا مدیتیشن را در خانه با همدیگر امتحان کنید.

 

درمان همسر شکاک

درمان اختلال شخصیت پارانوئید بیشتر بر روی روان درمانی متمرکز است. یک درمانگر می‌تواند به همسر شما کمک کند تا مهارت‌هایی برای ایجاد همدلی و اعتماد به نفس، بهبود ارتباطات و روابط و کنار آمدن بهتر با علائم اختلال بدگمانی ایجاد کند. از آنجا که حضور دیگران ممکن است به افکار پارانوئید و رفتار اضطراب آور دامن بزند، همسر شما  بیشتر از درمان فردی و گروهی بهره مند می‌شود.

  • درمان رفتاری شناختی (cbt): این نوع از روان درمانی می‌تواند به کسی که دارای اختلال شخصیت پارانوئید است، کمک کند تا باورهای مخرب و الگوهای فکری خود را شناسایی کند.
  • با تغییر چگونگی تأثیر این باورها بر رفتار آن‌ها، درمان رفتاری شناختی می‌تواند به کاهش پارانویا (بدگمانی) و تعامل همسر شما با دیگران کمک کند.
  • درمان رفتاری شناختی همچنین می‌تواند به او کمک کند تا روش‌های بهتری برای کنار آمدن با احساسات خود، فراتر از برخورد صحیح با دیگران را بیاموزند.

 

24 تیر 1400 - 8:54
بازدید ها: 50

ین مقاله توسط نغمه عثمانپور ترجمه شده است.

اگر تا به حال فیلم ترسناکی با مضمون عروسکی به نام چاکی دیده باشید، احتمالا دیگر به عروسک‌ها با همان دیده قبلی نگاه نخواهید کرد. در حالی که عروسک‌ها می توانند برای افرادی که فیلم‌های وحشتناک این چنینی می‌بینند بسیار ترسناک باشند، اما بیشتر افراد می‌دانند که در واقع عروسک‌ها آسیبی به آن‌ها نخواهند زد. با این حال تعداد کمی از افراد ترس شدید و غیرمنطقی نسبت به عروسک‌ها دارند. این ترس که پدیوفوبیا (pediophobia) نامیده می‌شود، می‌تواند ناشی از فرهنگ‌های عامه پسند، فیلم‌های ترسناک و یا حتی وقایع آسیب‌زایی باشند که به نوعی با عروسک‌ها در ارتباط است. در این مقاله به بررسی ترس از عروسک،علائم، علل و درمان آن می‌پردازیم.

 

 

فهرست مطالب

 

پدیوفوبیا چیست؟

پدیوفوبیا جزء فوبیاهای خاص قرار می‌گیرد. به این معنا که ترسی که محرک آن ایجاد می‌کند از مقدار خطری که آن شیء ایجاد می‌کند بسیار بیشتر و اغراق آمیزتر است. فوبیاهای خاص بیش از ۹٪ بزرگسالان ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می‌دهند. فکر کردن و یا دیدن عروسک برای افرادی که به پدیوفوبیا مبتلا هستند می‌تواند علائم شدید اضطراب را ایجاد کند. حتی با وجود اینکه بدانند ترس‌شان غیرمنطقی است.

فوبیاهای خاص جز اختلالات اضطرابی قرار می‌گیرند. برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا، دیدن یا فکر کردن در مورد عروسک‌ها می‌تواند اضطرابی ایجاد کند که آنقدر شدید باشد که ممکن است نتوانند از جایشان تکان بخورند. فوبیاهای خاصی مانند پدیوفوبیا می‌توانند بسیار ترسناک باشند و زندگی فرد را با مشکل مواجه کنند اما خبر خوشحال کننده این است که این نوع فوبیاها قابل درمان هستند. روانشناسان و روانپزشکان می‌توانند با رواندرمانی و مصرف دارو بسیاری از علائم فوبیاهای خاص را کاهش دهند و در نتیجه به درمان این نوع فوبیا کمک کنند.

 

 

علائم پدیوفوبیا

برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا، دیدن یا فکر کردن در مورد عروسک‌ها ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

  • احساس ترس شدید
  • مشکل در نفس کشیدن
  • درد یا گرفتگی قفسه سینه
  • افزایش ضربان قلب
  • تعریق
  • لرزیدن
  • حملات پانیک (وحشت)
  • پریشانی قابل توجه
  • جیغ کشیدن
  • تلاش برای فرار کردن از موقعیت
  • حالت تهوع
  • سبکی سر

کودکانی که از عروسک می‌ترسند ممکن است هنگام مواجه شدن با آن گریه کنند و یا به طرز عجیبی به والدین خود بچسبند و یا نق بزنند.

ترسی که هنگام مواجه شدن با عروسک ایجاد می‌شود با مقدار خطری که عروسک ایجاد می‌کند متناسب نیست. اگر فوبیا شدید شود ممکن است فرد مبتلا تمام عمر خود را به فرار کردن از عروسک‌ها بپردازد.

 

 

چگونه می‌توان پدیو فوبیا را درمان کرد؟

 

مواجهه درمانی

متداول‌ترین روش درمان فوبیا، مواجهه درمانی یا حساسیت‌زدایی سیستماتیک نامیده می‌شود. درمان شامل قرار گرفتن فرد مبتلا به پدیوفوبیا به طور تدریجی در معرض عروسک می‌باشد. همچنین تکنیک‌های مختلفی برای مقابله با اضطراب مانند تمرینات تنفسی و آرامش به فرد آموزش داده می‌شود. مواجهه درمانی ممکن است به آرامی صورت بگیرد و فرد کم کم در معرض ترس خود قرار گیرد. در حضور رواندرمانگر، شما عکس‌هایی از عروسک را مشاهده خواهید کرد و روش‌های آرام سازی را تمرین می‌کنید. سپس ممکن است با حضور رواندرمانگر یک فیلم کوتاه در مورد عروسک‌ها ببینید و در هنگام نگاه کردن تکنیک‌های آرام‌سازی و تنفس را انجام دهید. سرانجام ممکن است با رواندرمانگر خود در معرض دیدن یک عروسک واقعی قرار گیرید و تمرینات ریلکسیشن را نیز انجام دهید.

رواندرمانگران همچنین ممکن است برای درمان این اختلال انواع دیگر رواندرمانی را انجام دهند تا به از بین بردن این ترس غیرمنطقی از عروسک‌ها کمک کنند:

  • رفتار درمانی شناختی
  • هیپنوتراپی
  • خانواده درمانی
  • مواجهه درمانی مجازی: دیدن عروسک با دستگاه‌های واقعیت مجازی

 

مصرف دارو

اگرچه هیچ دارویی وجود ندارد که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان فوبیای خاص تأیید شود، اما برخی پزشکان برای کمک به علائم داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی تجویز می‌کنند. چند نمونه از داروهایی که ممکن است تجویز شوند عبارت‌اند از:

  • بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام (زاناکس)، کلونازپام (کلونوپین) و دیازپام (والیوم)
  • بوسپیرون
  • بتابلاکرها
  • مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (ssri) مانند اس سیتالوپرام (lexapro) و فلوکستین (prozac)
  • بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز (maoi) مانند ایزوکربوکسازید (مارپلان) و فنلزین (ناردیل)

از آنجا که بنزودیازپین‌ها می‌توانند اعتیادآور باشد، به همین دلیل فقط باید برای مدت زمان کوتاهی استفاده شوند. در هنگام مصرف هرگونه داروی تجویزی باید فرآیند مصرف تحت نظر پزشک باشد.

 

چه عواملی موجب پدیوفوبیا می‌شود؟

علت اصلی پدیوفوبیا مشخص نیست، پدیوفوبیا ممکن است در اثر یک واقعه آسیب‌زا مانند تماشای یک فیلم ترسناک مرتبط با عروسک‌ها یا حادثه‌ای که به گونه‌ای با عروسک‌ها مرتبط است، ایجاد شود.

فوبیاهای خاص می‌توانند در خانواده‌ها بوجود آیند به این معنی که ممکن است یک مولفه ژنتیکی برای آن‌ها وجود داشته باشد. همچنین ممکن است با مشاهده ترس والدین از عروسک‌ها یا پرهیز از عروسک‌ها در کودکان نیز ایجاد شوند. این نوع فوبیا در زنان بیشتر از مردان ایجاد می‌شود. همچنین افراد پس از تجربه آسیب مغزی (tbi) بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به پدیوفوبیا قرار می‌گیرند.

 

چگونه می‌توان پدیوفوبیا را تشخیص داد؟

برای تشخیص فوبیاهای خاص، پزشک یا روانشناس به بررسی مشخصات بالینی شما نیازمند است. روانشناسان از دفترچه راهنمایی تشخیصی آماری (dsm-5) برای تشخیص بهتر فوبیاهای خاص کمک خواهند گرفت. روانپزشک یا روانشناس چندین سوال درباره علائم و سابقه پزشکی شما می‌پرسد یا اینکه شما پرسشنامه‌هایی را در این باره پر خواهید کرد. همچنین ممکن است روانپزشک یا روانشناس شما بخواهد سایر بیماری‌های زمینه‌ای پزشکی را که ممکن است به ایجاد فوبیا مرتبط باشد، مانند اسکیزوفرنی، اختلالات وحشت، اختلال وسواس فکری عملی یا اختلالات شخصیتی بررسی کند.

 

چه چشم اندازی برای افراد مبتلا به پدیوفوبیا وجود دارد؟

چشم انداز درمان بیماری برای افراد مبتلایی که در حال کمک گرفتن از رواندرمانی هستند بسیار روشن خواهد بود. برای اینکه روند درمان به طور موثرتری انجام شود و در نهایت کاملا درمان شود فرد باید به طور کامل روند درمانی را به پایان برساند. اگر ترس شما از عروسک در کیفیت زندگی شما مشکلاتی بوجود آورده است و یا حتی موجب مختل شدن فعالیت‌های روزمره‌تان شده است بهتر است هرچه سریع‌تر با یک روانشناس یا روانپزشک تماس بگیرید. بسیاری از افرادی که از عروسک می‌ترسند می‌توانند با ترکیبی از رواندرمانی و مصرف دارو مشکل خود را برطرف کنند.

 

منابع

healthline

22 تیر 1400 - 10:42
بازدید ها: 48

حمام کردن می‌تواند یکی از کارهای مورد علاقه کودکان و خردسالان در طی روز باشد، اما برخی از کودکان هنگام حمام واکنش‌های غیرطبیعی از خود نشان می‌دهند، برخی جیغ می‌کشند و برخی دیگر گریه می‌کنند. در چنین مواقعی برای آرام کردن اوضاع ممکن است هر کاری بکنید. با کودک حمام بکنید، با او در حمام بازی کنید و یا حتی برای تشویق او به حمام به او جایزه دهید. اما ممکن است همه این کارها بی‌فایده باشد. خوشبختانه چندین تاکتیک و روش وجود دارند که ترس کودک از حمام کردن را کاهش می‌دهد. این تکنیک‌ها به دلپذیر کردن و بدون استرس کردن حمام کمک می‌کنند. با انجام یکسری راهکار خاص شما می‌توانید ترس از حمام در کودکان را از بین ببرید و حمام کردن نوزاد را بسیار خوشایند تر کنید. در این مقاله به یکسری روش و راهکار برای کاهش احساس ترس از حمام در کودکان و در نتیجه کاهش آن می‌پردازیم.

 

کودک خود را در یک وان خالی بگذارید

در بسیاری از موارد دیدن یک وان حمام پر از آب می‌تواند کودکان را مضطرب کند. به همین دلیل لازم است که قبل از ریختن آب در وان اول از همه کودک خود را در وان خالی بگذارید. هنگامی که کودک وان حمام را پر از آب می‌بیند ممکن است که از حمام کردن امتناع کند. فکر فرو بردن بدن او در یک وان پر از آب می‌تواند تا حد زیادی برای او ترسناک باشد، در حالی که یک وان تهی بسیار برای او امن‌تر بنظر می‌رسد. هنگامی که کودک داخل وان نشسته است، به آرامی درون وان را پر از آب کنید. لازم نیست که وان را به طور کامل پر از آب کنید چرا که به میزان زیادی آب احتیاج نخواهید داشت.

 

تا جایی که ممکن است تمام لباس‌های کودک را از تن او خارج نکنید

بسیاری از کودکان حتی قبل از اینکه لباس او را از تنش خارج کنید از رفتن به داخل وان و حمام اجتناب می‌کنند. حتی درآوردن لباس‌های کودک ممکن است باعث عصبانیت هر دوی شما شود. در عوض سعی نکنید تمام لباس او را تا زمانی که به داخل وان می‌رود از تن او خارج کنید. در مرحله بعد زمانی که کودک احساس راحتی بیشتری داشت و مقداری از اضطراب و عصبانیت او کاهش یافت، لباس‌های او را از تنش در بیاورید.

 

دمای محیط را در دمای مناسبی قرار دهید

تغییر از حالت خشک و دمای مناسب با لباس‌های معمولی به دمای مرطوب و درآوردن لباس‌ها می‌تواند تغییر بزرگی برای کودک نوپای شما باشد. از اینکه دمای هوا همچنان گرم مانده است و کودک شما سرما را احساس نمی‌کند اطمینان حاصل کنید چرا که این کار باعث احساس آرامش در کودک شما می‌شود و اضطراب او را کاهش می‌دهد. همچنین در فصول سرد سال حتما در حمام شوفاژ را روشن نگه دارید تا حمام محیط گرمی برای کودک باشد. همچنین سعی کنید در ماه‌های گرم‌تر سال مانند تابستان به خصوص در روزهای بسیار گرم تابستان درب حمام را نبندید و محیط را بیش از حد گرم نکنید تا کودک گرمازده شود.

 

سعی کنید محیط حمام را برای کودک سرگرم‌کننده کنید

بسیاری از کودکان شیفته تماشای فواره‌ها و آبشارها هستند. به عنوان مثال می‌توانید فواره کوچکی را برای کودکتان در حمام درست کنید و او را با اینکار سرگرم کنید. علایق کودکان خود را بدانید و از آن‌ها در زمان‌هایی که ممکن است برای آن‌ها خوشایند نباشد استفاده کنید. هنگام حمام با خود عروسکی را که مورد علاقه کودکتان است را ببرید و داخل حمام با آن بازی کنید. بعنوان مثال می‌توایند با کاغذ یک قایق بسازید و آن را داخل آب بیاندازید. هرچه بیشتر علایق کودک را بدانید بیشتر کودک شما از حمام رفتن خوشش می‌آید و حتی ممکن است حمام رفتن بعد از مدتی به یکی از فعالیت‌های مورد علاقه او تبدیل شود.

با او هنگام حمام بازی کنید

هیچ چیزی مانند داشتن یک اسباب بازی مخصوص حمام نمی‌تواند حمام کردن را برای کودکان خوشایند کند. یک مجموعه اسباب بازی مخصوص حمام می‌تواند توجه کودک را بیشتر به حس کنجکاوی او جلب کند و احساس ترس و اضطراب او را کاهش دهد. از اسباب بازی‌های امنی که برای حمام کودک طراحی شده‌اند استفاده کنید (اسباب بازی‌های معمولی می‌تواند برای زمان حمام کودک خطرناک باشند و باعث ایجاد آلرژی یا سایر مشکلات جدی برای کودک شوند.) هنگام حمام با کودک و اسباب بازی‌هایش بازی کنید و سعی کنید مقدار تعاملات با او را هنگام حمام افزایش دهید. با سرگرم کردن او هنگام حمام می‌توانید حمام را به یک تجربه سرگرم کننده و جذاب تبدیل کنید.

 

به جای لیف و اسفنج حمام از دستان خود استفاده کنید

بسیاری از کودکان از لیف و اسفنج حمام می ترسند و ممکن است به دلایلی از آن‌ها دوری کنند. شاید به این دلیل که لیف حمام ممکن است برای آن‌ها درداور باشد و یا اینکه تماس پوست به پوست با دست مادر ممکن است برای آن‌ها حس بهتری داشته باشد و حالت یک ماساژ آرامبخش را برای کودک داشته باشد.

 

ترس کودک نوپای خود را بپذیرید

احساس ترس کودک شما از حمام هرچند که نامعقول و ناامیدکننده باشد بالاخره موجب ناراحتی او می‌شود و واقعا از رفتن به حمام می‌ترسد. به علاوه کودکان نوپا در حال شناخت دنیای اطراف خود هستند و شناخت آن‌ها از دنیا محدود است و به همین دلیل ممکن است از چیزهای غیر معمول بسیاری بترسند. با برجسته کردن نکات مثبت، ترس او را برطرف کنید، مانند اینکه چگونه آب بدن ما را تمیز می‌کند و درصد بیمار شدن ما را تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهد.

 

حمام کردن را به یک تجربه مثبت تبدیل کنید

اگر هنگام حمام احساس ترس و عصبانیت داشته باشید این احساس می تواند به کودک شما منتقل شود. کودکان احساسات والدین خود را به راحتی می‌فهمند. سعی کنید هنگام حمام انرژی مثبتی داشته باشید، برای کودک خود آواز بخوانید، با او بازی کنید و لحظات خوشی را با او سپری کنید.

 

 

حمام کردن کودک نوپا حتی برای صبورترین مادران نیز می‌تواند چالش بزرگی باشد. اما همانطور که به آن اشاره کردیم راه‌حل‌های زیادی برای حل این مشکل وجود دارد. بعد از چندبار تجربه این راهکارها حمام کردن به یک تجربه مثبت و خوشایند برای کودکتان تبدیل می‌شود و احساس ترس او را از بین خواهد برد. اگر همچنان هنگام حمام کردن کودک با مشکل روبه‌رو شدید و کودک شما همچنان از حمام کردن می‌ترسد بهتر است هرچه سریع‌تر با یک روانشناس کودک در این باره مشورت کنید.

 

21 تیر 1400 - 14:24
بازدید ها: 61