کودکان خلاق اغلب با آب  و تاب حرف می زنند. ذکر جزییات یک ماجرا  و به تفضیل سخن گفتن  می تواند نشانه قدرت  خیال و تصور زیاد باشد. دقت و توجه شدید در گوش  دادن، مشاهده کردن یا انجام دادن کاری دارند. شور و نشاط و مشغولیتهای  شدید جسمانی دارند. در صحبتهای خود از قیاس استفاده می کنند. عادت به وارسی منابع مختلف دارند. با دقت به اشیا و پیرامون خود می نگرند. اشتیاق به صحبت کردن درباره کشفیات با دیگران دارند. توانایی ابداع بازیهای جدید و تغییر در بازیها دارند. کنجکاوی زیادی برای سردرآوردن از امور دارند.در گفتار خود جسارت زیادی دارند و سئوالات عجیبی طرح می نمایند.
 
انگیزه و خلاقیت کودک تحت این شرایط از بین می رود:
1- تاکید بیش از حد والدین بر هوش و حافظه کودک 
2- ایجاد رقابت میان کودکان 
3- تاکید افراطی بر جنسیت کودک  
4- قرار دادن قوانین خشک و دست و پا گیر در منزل 
5- عدم آشنایی والدین با مفهوم واقعی خلاقیت
6- انتقاد مکرر از رفتارهای کودک 
7- بیهوده شمردن تخیلات کودک 
8- عدم شناسایی علائق درونی کودک 
9- عدم وجود حس شوخ طبعی در محیط منزل .
10- تحمیل نقش بزرگسال به کودک
 برای افزایش خلاقیت کودکان باید: 
1. هرگز کودک را تحقیر نکنیم. کودکی که احساس حقارت کند هرگز دست به خلاقیّت نمی‌زند.  
2. محیطی مناسب برای انجام کارهای خلاق آنها فراهم نمایید. 
3. امکانات و وسایلی در اختیار آنها قرار دهید تا به کمک آنها خلاقیت های خود را ابراز نمایند. به عنوان مثال وسایل موسیقی، نقاشی و طراحی و ...
4. کارهای خلاق کودکان را تشویق کنید و آنها را در معرض نمایش قرار داده و از ارزیابی بیش از حد آنان خودداری کنید. 
5. به عنوان بزرگسال، خود به انجام کارهای خلاق بپردازید و اجازه دهید کودکان شما شاهد کارهای خلاق تان باشند. 
6. به شیوه های آموزشی در خانواده خود توجه داشته باشید. 
7. برای کارهای خلاق دیگران ارزش قائل شوید. 
8. از تأکید بر تصورات قالبی در خصوص جنسیت کودکان شدیداً خودداری نمایید. ( به عنوان مثال دختر ماشین بازی نمی کند، پسر عروسک بازی نمی کند یا پسر گریه نمی کند.)
9. امکان شرکت در فعالیت ها و کلاسهای ویژه را برای آنان فراهم نمایید. 
10. اگر مشکلات یا گرفتاریهای در خانواده وجود دارد از آن مشکلات به شیوه مثبتی استفاده کنید و با تشویق به کودک خود اجازه ابراز احساسات و اظهار نظر بدهید. 
11. توجه داشته باشید که استعداد فقط سهم کوچکی از خلاقیت است و تمرین و نظم بخشیدن به آن از اهمیت بیشتری بر خوردار است.
12. اجازه بدهید کودک خودش باشد حتی اگر رفتارهای عجیب از او سر بزند و سعی کنید در حضور جمع کودک خود را خلاق معرفی نکنید؛ در غیر این صورت اطرافیان انتظارات بیش از حدی از کودک شما خواهند داشت. 
13. با کودک خود شوخ طبع و مهربان باشید.
.............................................................................

 

دکتر زیبا ایرانی
متخصص روانشناسی و روانسنج
عضو هیئت علمی دانشگاه
۲۸ مقاله علمی پژوهشی
۳۲ تالیف کتاب
مدیر مسئول و موسس مرکز تخصصی روانشناسی و مشاوره خانواده ایرانی

موسس و رئیس انجمن مطالعات سالمندی ایران

نایب رئیس و دبیر انجمن روانشناسی سلامت ایران

مشاور صدا و سیما

مشاور و روان شناس گروه صنعتی پلیمر و .........

25 بهمن 1396 - 11:56
بازدید ها: 963