صرع با ریسک حملات متناوب بلند مدت شناخته میشود.. این حملات بسته به اینکه کدام بخش از مغز تحت تاثیر قرار گرفته و بسته به سن فرد، ممکن است به شیوههای مختلفی ظاهر شود.
رایجترین نوع حملات (60% موارد) تشنج است. از آنها، دو سوم به صورت حمله صرعی موضعی ظاهر میشوند که بعداً به حمله عمومی تبدیل میشوند در حالیکه یک سوم به صورت حمله عمومی ظاهر میشود. 40% حملات باقیمانده غیرتشنجی هستند. یک نمونه از این نوع حمله غایب که به صورت سطح پایین هوشیاری روی میدهد و معمولا 10 ثانیه طول میکشد.
حملات موضعی اغلب بعد از برخی تجربیات مشخص روی میدهد که با عنوان پیش درآمد شناخته میشوند. این تجربیات ممکن است شامل پدیدههای حسی (بصری، شنیداری یا بویایی)، روانی، ارادی، یا جنبشی باشد. پرش ممکن است در یک گروه ماهیچهای خاص شروع شده و به گروههای ماهیچهای اطراف گسترش یابد که در این مورد با عنوان مارس جکسون شناخته میشود. حرکت غیرارادی نیز ممکن است روی دهد؛ که منظور از آن فعالیتهای غیر ارادی و جنبشهای اغلب سادهای نظیر ملچ ملوچ لبها یا فعالیتهای پیچیده تری نظیر تلاش برای برداشتن چیزی است.
شش نوع مهم حمله عمومی وجود دارد: صرع همراه با تشنج و غش، تونیک، صرع تونیک، همراه با تشنج و غش، تنش ماهیچهای، پریشانی، و حملات ضعیف. تمامی این حملات شامل از دست رفتن هوشیاری بوده و معمولا بدون هشدار روی میدهند. حملات کششی-ارتجاعی همراه با انقباض اندامها و سپس کشیدگی آنها و قوس همزمان کمر است که 10 تا 30 ثانیه طول میکشد (فاز کششی). شاید در اثر انقباض ماهیچههای سینه صدای یک فریاد شنیده شود. سپس لرزش هماهنگ اندامها روی میدهد (فاز ارتجاعی). حملات کششی انقباضات یکنواخت ماهیچهها را موجب میشوند. فرد معمولا هنگامی که تنفسش قطع میشود، کبود میشود. در حملات ارتجاعی لرزش یکنواخت اندام روی میدهد. پس از اینکه لرزش متوقف شد، 10 تا 30 دقیقه طول میکشد تا فرد به حالت عادی برگردد. این دوره فاز پس از تشنج نام دارد.
از دست دادن کنترل روده یا مثانه شاید در طول حمله روی دهد. نوک یا گوشههای زبان ممکن است در طول حمله گاز گرفته شود. در حمله کششی-ارتجاعی گاز گرفتن لبههای زبان رایج تر است. گاز گرفتن زبان همچنین در حملههای غیر صرعی روان زاد نیز رایج است.
حملات ماهیچهای شامل گرفتگی ماهیچهها در برخی یا در همه نواحی است. حملات پریشانی میتوانند نامحسوس بوده و فقط شامل گردش ملایم سر یا چشمک زدن چشمها باشند. فرد نمیافتد و پس از پایان این دوره به حالت عادی باز میگردد. حملات ضعیف شامل از دست دادن فعالیت ماهیچه برای مدت بیش از یک ثانیه است. این مورد در هر دو طرف بدن روی میدهد.
حدود 6% از افرادی که صرع دارند حملاتی دارند که با رویدادهای خاصی تحریک میشوند و به حمله انعکاسی معروف هستند. افراد مبتلا به صرع انعکاسی حملاتی دارند که تنها با محرکهای خاصی تحریک میشوند. محرکهای معمول شامل درخشش چراغ و صداهای ناگهانی است. در انواع خاصی از صرع، حملات اغلب در طول خواب روی میدهند. و در دیگر انواع آن، حملات تنها در خواب روی میدهند.
پس از بخش فعال حمله، معمولا دورهای از گیجی وجود دارد که با عنوان دوره پس از حمله شناخته میشود که پیش از بازگشت سطح هوشیاری عادی است. این دوره معمولا 3 تا 15 دقیقه طول میکشد اما شاید تا چهار ساعت هم طول بکشد. دیگر علائم رایج عبارت است از: احساس خستگی،سردرد، صحبت کردن به سختی، و رفتار غیر عادی. روانپریشی بعد از یک حمله معمولا رایج است، که در 6 تا 10% افراد روی میدهد. افراد اغلب به خاطر نمیآورند در این مدت زمان چه اتفاقی افتاده است. ضعف موضعی، که با نام فلج تاد شناخته میشود، نیز ممکن است در یک حمله موضعی روی دهد. وقتی این حمله روی میدهد، معمولا از چند ثانیه تا چند دقیقه طول میکشد، اما به ندرت یک یا دو روز طول ادامه دارد.
صرع میتواند اثرات مضری روی رفاه روانی-اجتماعی داشته باشد. این اثرات احتمالا شامل انزوای اجتماعی، بدنام شدن، یا ناتوانی است. این اثرات ممکن است منجر به عملکرد تحصیلی ضعیفتر و مشکلات شغلی وخیمتر شود. سختیهای یادگیری در آنهایی که چنین شرایطی دارند رایج است، مخصوصا میان کودکان مبتلا به صرع. بدنامی صرع همچنین میتواند خانوادههای افراد مبتلا به صرع را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
اختلالات خاصی در افراد مبتلا به صرع بیشتر روی میدهد، که تا حدودی به سندرم صرع موجود دارد. این اختلالات شامل عبارتند از: اختلال افسردگی اساسی، اختلال اضطراب و میگرن. اختلال کمتوجهی - بیشفعالی کودکان مبتلا به صرع را سه تا پنج برابر بیشتر از کودکان عادی در جامعه عمومی تحت تاثیر قرار میدهد. ADHD و صرع پیامدهای قابل توجهی روی رشد رفتاری، یادگیری و اجتماعی کودک دارند. صرع همچنین در افراد مبتلا به درخودماندگی رایج تر است.