19 پسر تجربی. =نمیتونم خوب رو موزوعات محیط حرف های. زندگی تمرکز درک احساس داشته باشم. احساس میکنم مغزم خوب کار نمیکنه. احساس و تمایل به ناامیدی دارم. و بی ارزشیو پوچی برا همینم 3 ماه لب به غذای گوشتی نزدم و آیندرو سیاهو تاریک میبینم. نمیتونم گاهی اوقات حرف بزنم. یاخوب حرف بزنم. تصمیمات درستی بگیر دچار وسواس فکری رفتاریم. از خانوادمم نفرت دارم ادمی تنها و بی کسیم هستم به دنبال راه برای خلاصی از این زندگیم چون دیگه نمیدونم چرا زندم هدفم چیه. نمیتون ذهنمو کنترل کنم. دیگه چیزیم منو خوشحال نمیکنه. زاویه دیدی ندارم. احساس اضطراب دارم همیشه اکثرا زمانی.که بی حسو حالو بی فکرو درکم احساس میکنم با بقیه انسان ها فرق میکنم نمیتونم مثله اوما باشم برا همینم نمیتونم با کثی ارتباط داشته باشم. درکل ذهنه من مثله حافظه موقت کامپقوتر میمونه. تو تنهاییام. زیاد فک میکنم. هدف مشخص میکنم اما کمی بعد هدفو گم.میکنم خوموهم همینطو. 1 روز درهفته من یه انسان نابغه بااحساهو فکرو عاقلم 6 روز بی ارادهو سستو مضطروبو...👆 میخوام بدونم این.مشکل طبیعه برترف میشه یا اختلال مغزیه. چیه دقیقا. دوسته صمیمیم ندارم مطالعم پایینه چون برام فایده نداره =فراموشی دارم ) گاهی عاشق رفتو امد با ادمام گاهی گریزون. یه روز درون گرام یه روز به شدت برون گرام. خودم دوس دارم ادم خوش مشربو خوش فکر باشم و با ارزش. میخوام به خودم ثابت کنم ادم باارزشیم. و توانایی هرکاری دارم برا همینم هرزو 8 ساعت تو خیابونا فقط راه میرم تا شاید ینفر پیداشه که بتونم ازتواناییاش استفاده کنم (ادم باتجربه عاقل) وای دوباره گنگ شدم باید دوباره برم از بالا تا پایین متنمو بخونم 3 دیقه. فک کنم بی فایدس چون من مغزم خوب کار نمیکنه یا شاید راه استفاده ازشو نمیدونم. لطفا کمکم کنین از این وضعیت گنگی فراموشی مضطربی بی شخصیتی در عین حال چن شخصبتب در بیام و ادم با ثباتی که خودم تصورشو میکنم و دوس دارم بشم. یادم رف بگم ازظاهر خومم متمرفرم.
تصویر برای شما قابل نمایش نیست