اعصاب و روان؟
من از بچگیم انگار توی ذهنم با یکی زندگی میکنم . تو بچگی وقتایی که تنها بودم کلا میرفتم تو ذهنم و اون کارارو انجام می‌دادم
که تقریبا فکر شکنجه و خشونت بود مثلا تو ی فکرم این بود که الان دارم غذا میخورم . در واقعیت مث کسایی ک دارن غذا میخورن رفتار میکردم . الان هم تو ذهنم هستن و به صورت یه داستانه . یعنی اگه کسی وقت تنهاییم منو ببینه صد درصد فک میکنه دیوونه شدم . حتی با اون شخصیتای تو ذهنم حرف میزنم . و دقیقا مثل یه داستانه
بعضی موقه ها واقعا اذیتم میکنه
اینم بگم که تو گذشتم و الان هیچ خشونتی نبوده
تصویر برای شما قابل نمایش نیست
3 پـاسـخ
-
دکتر سید بابک میرمبینی دکترای تخصصی روانشناسي (روانکاو)
سما جان
اينکه کسي با خودش حرف بزند دليل بر ديوانگي او نيست بلکه در مواردي ميتواند نشانه اي از رشد شناختي هم باشد. ضمنا فاصله سني زياد بين والدين و فرزندان، فقدان توجه آنها به کودکان، يا حتي ترتيب تولد فرزندان در خانواده و تک فرزند بودن نيز ميتواند در اين امر موثر باشد. -
دکتر زیبا ایرانی دکتراي تخصصي روان درماني و روانشناس باليني سکس تراپ
سلام
براي مشاوره تلفني و يا مشاوره حضوري با روانشناسان و يا روانپزشکان کلينيک با شماره زير تماس بگيريد تا همکارانم شما را راهنمايي کنند
02177760350