اختلال افسردگي و...؟

از 2 سال پيش که قرنطينه کرونا شروع شد و مدارس غيرحضوري شدن، من بيخيال کلاس‌هاي آنلاين(و درس خوندن) شدم و تمام وقت مشغول بازي کردن يا فيلم نگاه کردن بودم و به هيچ چيزي (حتي گاهي غذا خوردن) اهميت نميدادم و از واقعيت فرار ميکردم، از اون جايي که آدم منزوي هستم و اضطراب اجتماعي دارم فقط براي شرايط خيلي ضروري از خونه خارج ميشدم، با خانواده زياد نزديک نيستم و باهاشون کم صحبت ميکنم(به همين دليل فن بيان افتضاحي دارم) و هيچ دوستي هم ندارم.

اين دو ماه گذشته رو به اجبار خانواده و مدرسه مجبور شدم سر کلاسا حاضر بشم(چون نمره امتحانات نوبت اول افتضاح شده بود و حتي سر بعضي از اونا حاضر نشدم!!!) خيلي اذيت شدم و اهمال‌کاري ميکردم تا الان که امتحانات پاياني شروع شدن، من از 11 تا امتحان تا الان هر 7 تاشون رو افتادم(قبل از کرونا نمره هاي خوبي ميگرفتم و جزو شاگردهاي ممتاز بودم).

درس خوندن برام خيلي سخت شده، نميتونم تمرکز کنم و تمايل خيلي شديد به فرار از واقعيت(بازي/فيلم) پيدا ميکنم، حافظه‌ام ضعيف شده و سخت چيزي ميره توي ذهنم، خيلي استرسم بيشتر شده و به آينده کاملا نااميدم، هيچ انگيزه‌ و انرژي براي انجام دادن کاري ندارم، به خودکشي زياد فکر ميکنم.

الان احساس ميکنم زندگي واقعا دردناک شده و فرار کردن از واقعيت هم تاثير قبل رو نداره

شنيدم که هزينه دارو و ويزيت روانپزشک زياده و درمان خيلي طول ميکشه، اميد چنداني به اين کار ندارم ولي انتخاب ديگه‌اي هم ندارم

مطمئن نيستم ولي فکر ميکنم اين مشکل خيلي قديمي باشه، چون تا جايي که يادم مياد از مهدکودک آدم گوشه گيري بودم و زياد تلويزيون نگاه ميکردم.