لام دکتر.اميدوارم حالتون خوب باشه .خانمم و 33 سالمه و يک دختر 1 ساله دارم .افسرده ام و احساس ميکنم ناکارامدم .شوهرم درکم نميکنه تنهام و اصلا کمکي ندارم .از اينکه خانواده شوهرم نزديک منن مضطرب هستم که نکنه يوقت سر زده بيان خونم و خونم بهم ريخته باشه .از اينکه راجب ب من بد برداشت کنن ميترسم.چون خانواده شوهرم از جاريم زياد تعريف ميکنن و اين مسئله من رو ازار ميده .دکتر ميترسم از اينده .از اينکه دچار بيماري بشم يا اطرافيانم.تا يک دردي مياد سراغم يا سراغم خانواده م بشدت مضطرب ميشم .همجوره در عذابم .دانشجو هم هستم خانه داري و بچه داري هم ميکنم ولي زندگيمو دوست دارم.احساس ميکنم شوهرم خانوادشو بيشتر در الويت قرار ميده تا من .و اين احساس رو دارم ک فکر ميکنم خانواده همسرم منو سبک ميشمارن و براي من ارزشي قائل نيستن .من هيچ جاي زندگي همسرم نيستم.2 ساله اصلا همبستر نشديم .و دليلش.اويل من بودم ب دليل دردي ک بعد عمل سزارين داشتم و همين دليل سردي اورد بينمون .البته من دوست دارم باهم بخوابيم ولي شوهرم جاشو جدا ميکنه ب دليل گرما يا اينکه ميترسه پاش يا دستش حين خواب بخوره به بچمون.عاشق شوهرمم دخترمم .ولي اعتماد بنفس خودم خيلي کم شده از اينکه انقدر خودمو مقايسه ميکنم .هميشه مضطربم که رفتار خانواده شوهرم با من بد بشه و منو مورد بي اهميتي قرار بدن و .....دکتر چيکار کنم من خيلي داغونمااااا