سلام
فرزند شما در سن بلوغ هست و اين سن اوج کشمکشهاي دروني و بيروني در فرد به حساب مياد. تغييرات هورموني، تغييرات ظاهري و فيزيکي از يک طرف و همچنين پيدا کردن خودش به عنوان يک فرد که من کي هستم و چي ميخوام. که خود اين موارد به اندازه کافي براي او گيجکننده هستن.
از طرفي فرزند شما نه اونقدر بچه به حساب مياد که نياز به بکن و نکن داشته باشه و نه اونقدر بزرگ که استقلال داشته باشه. بلوغ دوران گذر کردن از کودکي به بزرگسالي است.
پيشنهادم به شما به عنوان پدر مادري که دلسوز هستيد و دغدغه پسرتون رو داريد اينه که آموزش ببينيد که چطور توي اين دوران، شما هم رفتارتون رو با فرزندتون تغيير بديد. فراموش نکنيد اين دوران يکي از مهمترين دوران زندگي فرزندتون هست و زمينهساز هويت، اعتماد بهنفس، تعريف از خود و… . پس براي به حداقل رساندن آسيب و ايجاد بستري مناسب براي رشد فرزندتون و اينکه شما هم با آرامش بيشتري اين دوران رو طي کنيد پيشنهاد ميکنم با يک روانشناس کودک و نوجوان در ارتباط بمونيد.