سلام ببخشید من از بچگی اعتمادبه نفسم کمه خودکم بینی هم دارم احساس میکنم از درون پوچم همش وقتی تنهام افکار و خاطرات گدشته میاد ذهنم و همش آزارم میده احساس میکنم در برخورئ با دیگران عزت نفس یا اعتماد به نفس و غرور لازم رو ندارم هر کسی با هر جایگاهو شخصیتی برام قیافه میگیره و احساس میکنم خودشو در مقایسه بامن خودشو بزرگ میکنه با همه خوش اخلاقم با هر نقاط مثبت و منفی که دارم خیلی به خودم احساس خودکم بینی میکنم احساس میکنم همه با احساس حقارت و ترحم بهم نگاه میکنن خودمم قبلا زیاد اینطوری نبودم چون دوسه ساله پشت کنکوریم همش تو خونم تو یه هفته تقریبا با دو سه نفر درارتباطم حرف میزنم زیاد بیرون نمیرم در مواجحه بادیگران استرسم هم بیشترشده همش دوست دارم تنها باشم کسیو نبینم چون اینطوری راحترم و وقتی هم سنو سالای خودمو میبینم و یا ادمای دیگه رو ازخودم بدم میاد میگم چرا اینطورییم افراد نزدیک خانوادم هم همش ازم انتقاد میکنن و یا میگن تاکی میخوای اینطوری بمونی ویا دگران رو بامن مقایسه میکنن اصلا دیگه زندگیه عادیمو ندارم همش تو فکرم قلبم هم درد میگیره دیگه نمیتونم درسمو بخونم همه نسبت به من دید کم دارن چون خودم نمیدونم چجوری شخصیتمو داشته باشم دیگه نمیدونم چیکارکنم انگار زندگی یه چیزه سنگینیه حمل میکنم شرایط مراجعه به پزشک رو هم ندارم
درود بر شما موارد ذکر شده نشان از عدم اعتماد به نفس ، استرس و اضطراب بالا و نشانه هاي اوليه افسردگي هست.البته تشخيص صحيح حتما نياز به ارزيابي دارد. اگر به دنبال درمان و عبور از اين موارد هستين ، بايد به پزشک مراجعه داشته باشين.و حداقل درمان ، مشاوره آنلاين( تصويري) هست. توصيه به شما استفاده از روان درماني همراه با نوروفيدبک(بهترين راه درمان بدون دارو) هست. همکاران بنده ميتوانند شما را راهنمايي کنند 09100505091