با سلام و احترام خدمت خانم دکتر حبيبي انشالله که حالتون خوب باشه...
چه کنم خانم دکتر؟ تو رو به خدا کمکم کنيد... ببخشيد متنش کمي زياده شايد... اما ماجرا
بنده فعلا 28 سال دارم و مجرد. 6 سال قبل ازدواج دانشجويي داشتم که در طول دقيقا يک سال بعد نامزدي و حين تحصيل جدا شديم. بنده هنوز درگير اون ماجرا و آنچه که بر من گذشت هستم، و از لحاظ ذهني بسيار آشفته ام. چون با وجود اينکه دوستش داشتم حاضر به جدايي شدم. علي الحال بنده همچنان درگير گذشته ام و واقعا از اين وضعيت خسته و آزده ام. آيا براي فراموشي و گذشتن از اين حس پس از جدايي و... ميشه کاري کرد؟ با وجود اينکه 5 سال و چند ماه از اين موضوع ميگذره، هر روز و حين انجام هر کاري اين موضوعات از خاطرات خوب تا بدش و تا حس دوست داشتنم نسبت به همسر قبلي، در وجودم زنده ميشه و همه چيز مثل برق از مقابل ذهنم ميگذره. هميشه اين مسئله رو داشتم بعد اين همه مدت، هيچوقت به هيچ فردي در مورد اين مسئله اي که باهاش در گيرم چيزي نگفتم.همه در وجود دارمش و خيلي خيلي اذيت کننده ست. در طول اين سالها شايد در ماه دو سه روز شديدا افسرده ام ميکنه و من دوباره خودمو پيدا ميکردم. اما اين دوره اخر که حدودا 1 ماه ميشه شروع شده و هنوز تموم نشده.انگار شايد شايد عوارض سرکوب کرده و در خودم داشتن اين موضوع باشه نميدونم. بعد اون ماجرا، بنده کارشناسي رو تموم کردم چون دو ترم آخر بود.همزمان براي ارشد خوندم و يک سال قبل فارغ التحصيل شدم.پس از اون رفتم به خدمت سربازي، و يک ماه قبل خدمت هم تموم شد. اما در تمام اين مدت درگيري ذهني و خودخوري من هميشه هست. گاهي حس ميکنم با اينکه بر من سخت گرفت و شروطي گذاشت براي عشقمون که بنده از عهده اون مسائل نميشد بر بيام و واقعا منطقي نبود، مثلا با اينکه مسئله اي بين خانواده ها نبود، مطرح کرد که فرزند آينده ما بايد در شهر خودش (يک استان ديگر) و با والدين خودش بزرگ بشه. يا اينکه من حق هيچ گونه مراوده و ارتباطي نبايد با خانواده و بستگان داشته باشم. و..... حق طلاق محضري ميخواد و... با اينکه منطقي نبود، خودمو مقصر ميدونم. انگار کاش بيشتر براي زندگي تلاش ميکردم و ساده از دستش نمي دادم. خيلي ناراحتم و شايد بيشتر در افسردگي حاد...نميدونم اصلا چطوره حالم هيچ درکي از خودم و محيط ندارم و بشدت إهنم آشفته ست خانم دکتر. (مجردم هنوز؛ چون حال هيچ رابطه اي رو ندارم و ي جورايي توي گذشته متعهدم.خوشبختانه برخلاف بعضيا اصلا دنبال اعتياد و رابطه نامشروع و.... نرفتم، امااا بيشتر اوقات حس خودکشي دارم.بيشتر دوست دارم بخوابم و تنها باشم توي تاريکي اتاق. و چند وقتي هست اشتهام خيلي کم شده و گاهي غذا مي بينم حالم بد ميشه......)
لطفا کمکم کنيد.خواهش و استدعا ميکنم.....سپاسگذارم خانم دکتر