19
78
خانــم
من اعتماد به نفس ندارم و حتی اراده برای تصمیمهایی که میگیرم هم ندارم؟
سلام و خسته نباشید.
من دختر و نوزده سال دارم و دوسال هست که ازدواج کرده ام.از ازدواجم بسیار راضیم و همسرم رو دوست دارم.
ولی چیزی که توی این مدت منو عصبی کرده عدم اعتماد به نفسمه.اون قدری که نمیتونم یه تصمیم ساده رو بگیرم و نظر دیگران برام خیلی مهمه.دارم سعی میکنم بهتر شم و تا حدی هم موفق بودم.و چیزی که خیلی منو ناراحت میکنه اینه که نمیتونم معاشرت کنم.از آدمای جدید نمیترسم معاشرت هم بلدم.
ولی با آدمای آشنا نمیتونم ارتباطمو حفظ کنم به طوری که دوستام و بعد از یه مدتی از دست میدم اونا بهمن میگن تو بی معرفتی و اصلا سراغی ازشون نمیگیرم.من اونا رو خیلی دوستشون دارم و دلم میخواد باهاشون حرف بزنم و باهاشون باشن ولی حتی از یه پیام ساده فرستادن هم میترسم.نمیدونم چرا!!!!!!از زنگ زدن به اقوام حتی خانواده شوهرم هم میترسم.
نمیدونم چرا حتی از اونا.اصلا از تلفنی احوال پرسی کردن هم خوشم نمیاد.حتی وقتایی که همسرم با تلفن با کسی حرف میزنه من استرس میگرم و ترجیح میدم جلوی من با تلفن حرف نزنه.نمیدونم ترس از چیه.مثلا اگه کلاسی یا باشگاهی ثبت نام کنم بعد از مدتی که میرم و یه وقفه ای توش میفته دیگه نمیتونم برم اونو ادامه بدم.ترس از روبه رو شدن با اون آدما که مثلا ازم چه سوالایی رو میپرسن و دلیل من برای نیومدن به کلاس چی بوده.از جواب دادن یه جورایی میترسم.
نه که خوشم نیاد نه ولی استرس میگیرم که مسخره نشم و درست جواب بدم.من فک میکنم که از مسخره شدن میترسم.از بچگی همینجوری بودم.حتی وقتایی که مثلا معملم سرکلاس یه بچه ای رو دعوا میکرد و ازش ایراد میگرفت من خجالت میکشیدم و خیلی ناراحت میشدم.الانم همینطوریم نمیتونم مصاحبه های تلویزیون با مردم معمولی رو ببینم چون میترسم یه سوتی بدن و مجری ها بخندن بهشون واقعا نمیتونم ببینم چون نمیتونم خجالت کشیدن اونا رو ببینم ترجیح میدم اصلا نبینم.
نمیدونم شاید خودمو جای اونا میزارم و باعث میشه نتونم برنامه رو ببینم.ترس از مسخره شدن و خجالت کشیدن چه برای خودم چه برای دیگران.برای همینه که هیچ وقت از کسی گلایه نمیکنم و مسخره نمیکنم ادما چون واقعا حالم و بد میکنه یه دل آشوبه عجیبی میگیرم.امید وارم که شما بتونسد بهم کمک کنید که چطور از این معرکه نجات پیدا کنم چون متهم شدن به بی معرفتی و نداشتن ادب که یه احوالی از عزیزام بپرسم واقعا ناراحتم میکنه چون واقعا ته دلم اینطوری نیست من به فکرشون هستم....مرسی
من دختر و نوزده سال دارم و دوسال هست که ازدواج کرده ام.از ازدواجم بسیار راضیم و همسرم رو دوست دارم.
ولی چیزی که توی این مدت منو عصبی کرده عدم اعتماد به نفسمه.اون قدری که نمیتونم یه تصمیم ساده رو بگیرم و نظر دیگران برام خیلی مهمه.دارم سعی میکنم بهتر شم و تا حدی هم موفق بودم.و چیزی که خیلی منو ناراحت میکنه اینه که نمیتونم معاشرت کنم.از آدمای جدید نمیترسم معاشرت هم بلدم.
ولی با آدمای آشنا نمیتونم ارتباطمو حفظ کنم به طوری که دوستام و بعد از یه مدتی از دست میدم اونا بهمن میگن تو بی معرفتی و اصلا سراغی ازشون نمیگیرم.من اونا رو خیلی دوستشون دارم و دلم میخواد باهاشون حرف بزنم و باهاشون باشن ولی حتی از یه پیام ساده فرستادن هم میترسم.نمیدونم چرا!!!!!!از زنگ زدن به اقوام حتی خانواده شوهرم هم میترسم.
نمیدونم چرا حتی از اونا.اصلا از تلفنی احوال پرسی کردن هم خوشم نمیاد.حتی وقتایی که همسرم با تلفن با کسی حرف میزنه من استرس میگرم و ترجیح میدم جلوی من با تلفن حرف نزنه.نمیدونم ترس از چیه.مثلا اگه کلاسی یا باشگاهی ثبت نام کنم بعد از مدتی که میرم و یه وقفه ای توش میفته دیگه نمیتونم برم اونو ادامه بدم.ترس از روبه رو شدن با اون آدما که مثلا ازم چه سوالایی رو میپرسن و دلیل من برای نیومدن به کلاس چی بوده.از جواب دادن یه جورایی میترسم.
نه که خوشم نیاد نه ولی استرس میگیرم که مسخره نشم و درست جواب بدم.من فک میکنم که از مسخره شدن میترسم.از بچگی همینجوری بودم.حتی وقتایی که مثلا معملم سرکلاس یه بچه ای رو دعوا میکرد و ازش ایراد میگرفت من خجالت میکشیدم و خیلی ناراحت میشدم.الانم همینطوریم نمیتونم مصاحبه های تلویزیون با مردم معمولی رو ببینم چون میترسم یه سوتی بدن و مجری ها بخندن بهشون واقعا نمیتونم ببینم چون نمیتونم خجالت کشیدن اونا رو ببینم ترجیح میدم اصلا نبینم.
نمیدونم شاید خودمو جای اونا میزارم و باعث میشه نتونم برنامه رو ببینم.ترس از مسخره شدن و خجالت کشیدن چه برای خودم چه برای دیگران.برای همینه که هیچ وقت از کسی گلایه نمیکنم و مسخره نمیکنم ادما چون واقعا حالم و بد میکنه یه دل آشوبه عجیبی میگیرم.امید وارم که شما بتونسد بهم کمک کنید که چطور از این معرکه نجات پیدا کنم چون متهم شدن به بی معرفتی و نداشتن ادب که یه احوالی از عزیزام بپرسم واقعا ناراحتم میکنه چون واقعا ته دلم اینطوری نیست من به فکرشون هستم....مرسی
1 پـاسـخ
-
دکتر مژگان بهزادی پور متخصص روانپزشک (اعصاب و روان)
سلام..لازمه که به صورت حضوری مشاوره بگیرید.می توانید همزمان از درمان دارویی حدود شش ماه ومطالعه کتابهای مربوط به افزایش اعتماد به نفس هم کمک بگیرید.
دارودرمانی در این زمینه بسیارکمک کننده بوده است.