همسرم یک مرد 40 ساله اس.که ازدواجی نداسته و من با یه بچه از همسر سابقم جدا شدم و یه دختر 5 ساله دارم.از نظر خانوادگی.تحصیلات و ظاهری وووو.هیچ مشکلی ندارم..و انسانی هام که همه دوستم دارن.و مرتب مورد تحسین و تقدیر همه ام.و حتی گاهی توی مجلس بزرگا نشستم حرفی زدم و عمل شده بهش..کلا دختر خوش برخورد و خوش اخلاق و باسیاستی هستم..الان 2 سال با نامزدم هستم..که خیلی بهم توجه میکنه و دوستم داره و تقرببا میشه گعت یه مرد جذاب و رویایی هر زنیه..ولی مشکل بزرگی گه ماه هاس الان متوجهش شدم و گاهی شدید تر میشه و گاهی کمتر..این که این آقا حس میکنم وقیح.یعنی ناراحت باشه از من یا هرکس..تو جمع باشیم..توی صورت و زفتادش مشخص... جاهایی که ناراحتش میکنم..حرکات دست ووپاش خیلی تند تر میشه و عزق میکنه..وقتی میخاد یکی نصیحت کنه خیلی طول میکشه..صداش وقت حرف زدن به شدت بالاس و انگاری داره با ادم جنگ میکنه..وقت هایی که ناراحتی پیش،میاد و من میرم طرفش.خودشو میکشه کنار که بهم دست نزن.و خیلی راحت به اطرافیان فش میده و کفر میگه...بیش ازحد خوبی هم داره..اما این رفتارهاش منو می ترسونه..مثلا براش مهم نیست ما جلو بچه ام جنگ می کنیم