ساسان
19
57
آقــا
گير کردن سخن در سينه و عدم توانايي بيان آن ؟
سلام عليکم و رحمةالله.
ببخشيد يک سوال: بنده وقتي توي خلوت؛ دارم يه مبحثي رو براي خودم به صورت لفظي تحليل ميکنم(مثلا شرح دادن درس آناتومي بدن براي خودم)؛ يا مثلا وقتي دارم با خودم حرف ميزنم که مثلا وقتي به فلاني رسيدم چي بگم؛ يا مثلا چرا فلان وقت فلان حرف رو زدم و ... وقتي چند جمله از شروع حرفم ميگذره؛ يکدفعه انگار حرف توي سينم حبس ميشه و بيرون نمياد. در حقيقت ميدونم که ميخوام چي بگم؛ و قادر به حرکت زبان و دهان هم هستم؛ ولي انگار يه چيزي نميزاره حرفم رو بزنم و حرف رو توي سينه گير انداخته. هر چقدر هم که زور ميزنم و سعي ميکنم جمله بعدي رو بگم انگار واقعا شدني نيست! يه لحضه آروم ميگيرم و يه نفس ميکشم و حرف زدن رو دوباره به آرومي از سر ميگيرم. چندين بار اين اتفاق ميافته و هر بار مجبورم به ناچار زور زدن رو متوقف کنم و به آرومي دوباره حرف زدن رو شروع کنم. اگر مقداري استرس هم داشته باشم ديگه اوضاع خيلي بدتر ميشه و شايد توي 20 ثانيه سه چهار بار اينطوري بشم. جالب اينکه به هيچ عنوان در مکالمه با ديگران اين اتفاق نميافته و فقط زماني اينطوري ميشم که در خلوت و براي خودم در حال حرف زدن هستم. از وقتي اينطوري شدم که براي چندين سال پياپي در اتاقم براي خودم درس هام رو به شکل گفتاري بازگو ميکردم... به نظر شما راه چاره چيه جناب دکتر؟ و اينکه چرا اينطوريم؟ در ضمن مبتلا به تيک عصبي هستم. حين استرس؛ انگشت کوچک دست چپ شروع به تيک زدن ميکنه و همچين تغييرات نيمه ارادي در حرکات چشم؛ لب؛ شانه و ايجاد ميشه...
جنسيت: پسر
سن: 19
وزن:57
قد:176
ببخشيد يک سوال: بنده وقتي توي خلوت؛ دارم يه مبحثي رو براي خودم به صورت لفظي تحليل ميکنم(مثلا شرح دادن درس آناتومي بدن براي خودم)؛ يا مثلا وقتي دارم با خودم حرف ميزنم که مثلا وقتي به فلاني رسيدم چي بگم؛ يا مثلا چرا فلان وقت فلان حرف رو زدم و ... وقتي چند جمله از شروع حرفم ميگذره؛ يکدفعه انگار حرف توي سينم حبس ميشه و بيرون نمياد. در حقيقت ميدونم که ميخوام چي بگم؛ و قادر به حرکت زبان و دهان هم هستم؛ ولي انگار يه چيزي نميزاره حرفم رو بزنم و حرف رو توي سينه گير انداخته. هر چقدر هم که زور ميزنم و سعي ميکنم جمله بعدي رو بگم انگار واقعا شدني نيست! يه لحضه آروم ميگيرم و يه نفس ميکشم و حرف زدن رو دوباره به آرومي از سر ميگيرم. چندين بار اين اتفاق ميافته و هر بار مجبورم به ناچار زور زدن رو متوقف کنم و به آرومي دوباره حرف زدن رو شروع کنم. اگر مقداري استرس هم داشته باشم ديگه اوضاع خيلي بدتر ميشه و شايد توي 20 ثانيه سه چهار بار اينطوري بشم. جالب اينکه به هيچ عنوان در مکالمه با ديگران اين اتفاق نميافته و فقط زماني اينطوري ميشم که در خلوت و براي خودم در حال حرف زدن هستم. از وقتي اينطوري شدم که براي چندين سال پياپي در اتاقم براي خودم درس هام رو به شکل گفتاري بازگو ميکردم... به نظر شما راه چاره چيه جناب دکتر؟ و اينکه چرا اينطوريم؟ در ضمن مبتلا به تيک عصبي هستم. حين استرس؛ انگشت کوچک دست چپ شروع به تيک زدن ميکنه و همچين تغييرات نيمه ارادي در حرکات چشم؛ لب؛ شانه و ايجاد ميشه...
جنسيت: پسر
سن: 19
وزن:57
قد:176
2 پـاسـخ
-
مسعود بابائی فرد کارشناس کاردرماني
با سلام
با توجه به شرح حالي که فرموديد احتمالا نياز داريد توسط يکي از همکاران گفتاردرمانگر ويزيت شويد. -
زینب فرمانی کارشناس کاردرماني
به نظرم بهتره قبل از ارزيابي گفتاردرمان با يک مشاوره و رفتاردرمان بزرگسال صحبت کنين ممکنه اين علائم علت پاتولوژيک نداشته باشه و صرفا جنبه رفتاري داشته باشه