عرض سلام و خسته نباشید دارم خدمت شما بنده دختری 22 ساله هستم که متاسفانه چند سالی درگیر خودارضایی بودم (تقریبا از 16 یا 17 سالگی) ولی این عمل را به گونه ای افراط و یا به اصطلاح وسواس گونه انجام نمیدادم یعنی حدودا 2 هفته یکبار یا ماهی حتی 2 ماه یکبار و برای انجام این عمل هیچ اجبار و کشش و تمایلی که کنترلش دست خودم نباشه نبوده. شکر خدا حدودا 4 ماه هست که این عمل رو به طور کامل کنار گذاشتم طی یکسری تحولاتی که اخیرا در زندگیم اتفاق افتاد و اطمینان دارم که دلیلش فقط خداوند میتونه باشه(من همیشه فردی بودم که به اعتقادات دینیم و مقدسات احترام میگذاشتم و هم اکنون حتی بیش از پیش به اونها عمل میکنم) فقط مشکلی که هست اینه که من بعد از ترک این عمل به طور کامل، دچار یکسری نگرانی ها ،یا شاید بهتر باشه بگم تلقین هایی شدم که تمرکزم را گرفته و اجازه نمیده طعم شیرین ترکو بچشم،من نگران آینده هستم که انجام این عمل در گذشته بتونه لذت زناشوییمو از من بگیره و چون ارضای من در دوران مجردی به صورت خارجی و کلیتورال بوده، از این بیم دارم که نتونم لذت ارگاسم و تحریک واژینال توسط همسرمو دریافت کنم یا نگرانم که رابطه واژینالم همیشه با درد و ناراحتی همراه باشه و این واقعا منو نسبت به ازدواج و رابطه زناشویی دچار تردید کرده و نمیتونم عاقلانه و منطقی تصمیم بگیرم. واقعا معذرت میخوام بابت طولانی شدن متن سوال و صحبت هام🙏🏻 من سعی کردم شرح حال کاملی از خودم و حالی که دارم رو بیان کنم . خوشحال میشم اگه این موضوع رو به شکل علمی برام روشن کنید و راه حلی ارائه بدید طوری که بدونم نگرانی هام به جاست یا واقعا تلقین هست و میتونم مثل تمامی زوج های موفق رابطه موفق داشته باشم. با سپاس