"ابتدا، ميخواهم از شما بابت شجاعتي که در بيان اين چالشها نشان داديد قدرداني کنم. مواجهه با سرطان و تأثيرات آن بر سلامت روان، تجربهاي دشوار است و طبيعي است که احساس کنيد بخشي از انرژي و نگرش مثبت گذشته را از دست دادهايد. اما خبر خوب اين است که روانشناسي باليني و پژوهشها نشان ميدهند که بازگشت به حالت قبلي يا حتي رشد پس از اين چالش، کاملاً امکانپذير است.
راهکارهاي مبتني بر رويکردهاي رواندرماني:
1. پردازش هيجاني (رويکرد شناختي-هيجاني)
- بيماريهاي جدي مانند سرطان ميتوانند باعث ايجاد هيجانهاي مختلط (ترس، خشم، اندوه) شوند. پيشنهاد ميکنم در يک فضاي امن (مثلاً در جلسات رواندرماني يا از طريق نوشتن) اين هيجانها را پردازش کنيد.
- **تمرين:** از تکنيک **«نامه درماني»** استفاده کنيد: نامهاي به بيماري خود بنويسيد و احساساتتان را بدون سانسور بيان کنيد، سپس پاسخ مهربانانهاي به خودتان بدهيد.
2. بازسازي شناختي (Cognitive Restructuring)
- افکار منفي مانند **«ديگر هرگز مثل قبل نخواهم شد»** ميتوانند انگيزه را کاهش دهند. اين افکار را شناسايي و با افکار واقعبينانهتر جايگزين کنيد.
- **مثال:**
- فکر منفي: *«انرژي من تمام شده و ديگر مثبتنگر نيستم.»*
- بازسازي شده: *«در حال حاضر احساس ضعف ميکنم، اما اين يک پاسخ طبيعي به شرايط سخت است. من ميتوانم کمکم با کمک راهکارهاي مؤثر، انرژي و نگرش مثبت را بازسازي کنم.»*
3. رفتاردرماني (فعالسازي رفتاري - Behavioral Activation)
- کاهش فعاليتهاي لذتبخش پس از بيماري، ميتواند روحيه را تضعيف کند. يک برنامهريزي ساختاريافته براي بازگشت تدريجي به فعاليتهاي معنادار قبلي طراحي کنيد.
- **تمرين:** فهرستي از فعاليتهايي که پيش از بيماري براي شما لذتبخش بود تهيه کنيد و آنها را به **وظايف بسيار کوچک** تقسيم کنيد (مثلاً اگر نقاشي ميکرديد، روزي 5 دقيقه مداد در دست بگيريد و خطوط ساده بکشيد).
4. تقويت تابآوري (Resilience Building)
- تحقيقات نشان ميدهند افرادي که از بحرانها عبور ميکنند، اغلب از **رشد پس از سانحه (Post-Traumatic Growth)** بهره ميبرند. ميتوانيد از اين فرصت براي کشف ارزشهاي جديد زندگي استفاده کنيد.
- **سؤال انعکاسي:** *«چه درسهايي از اين تجربه گرفتهام که امروز ميتواند به من کمک کند؟»*
5. ذهنآگاهي (Mindfulness-Based Interventions)
- تکنيکهاي مبتني بر ذهنآگاهي (مثل مديتيشن تنفسي يا بدناسکن) ميتوانند به شما کمک کنند بدون قضاوت، با احساسات فعلي مواجه شويد و استرس را کاهش دهيد.
6. حمايت اجتماعي هدفمند
- ارتباط با گروههاي حمايتي سرطان (مثل انجمن هاي تخصصي) ميتواند احساس تنهايي را کاهش دهد. گاهي صحبت با افرادي که تجربه مشابه داشتهاند، بسيار تسکيندهنده است.
**توصيه نهايي:**
اگرچه اين راهکارها ميتوانند مؤثر باشند، اما اگر احساس ميکنيد علائم افسردگي يا اضطراب پايدار داريد، مشورت با يک روانشناس باليني براي دريافت درمان تخصصيتر ميتواند بسيار کمککننده باشد.
به ياد داشته باشيد: بهبودي يک فرآيند خطي نيست و ممکن است روزهاي خوب و بد داشته باشيد. اما هر قدم کوچک به سمت بازيابي انرژي و نگرش مثبت، يک پيروزي است. شما اينجا تنها نيستيد."*
سلام بهترين راه قرارگرفتن در گروهي با افراد هم شرايط خودتون هست که در همين مسير هستند. مطالعه برخي زندگي نامه ها و کتابها در اين زمينه نيز مفيد هست.