مریم باجلانی کارشناس ارشد روانشناس باليني ومشاور,روانشناس مرکز اعصاب و روان و آلزايمراراک ،شماره پروانه تخصصي۳۰۴۳۷
سلام
16 سالگي زمان استقلال طلبي نوجوان هست ،ولي اين دليل بر بي قانوني نيست
نکته اي که مهمه حفظ آرامش شماست
به عنوان والد پيامي که ميتونيد به ايشون بديد صحبت از احساس خودتون هست من از اينکه چند روز خونه نيومدي هم دلتنگتم و هم نگرانت هستم
ميدونم خيلي دوست داري در مراسم حضور داشته باشي ولي انتظار دارم شبها به خونه برگردي و در کنار خانواده باشي
لحن گفتگو مهمه از احساس خودتون صحبت کنيد و سعي کنيد خط قرمز هاي خودتون رو قاطعانه به فرزندتون يادآوري کنيد البته در زمان مناسب که هر دو آمادگي گفتگو رو داريد.
و حتما احساسش رو موقعي که در جمع اون دوستان هيئتي هست رو بپرسيد احتمالا نکته هاي مهمي دريافت خواهيد کرد که ميتونه به حمايت شما از فرزندتون کمک بکنه.
نرگس آذرمی کارشناس ارشد تراپيست ،خانواده روانشناس باليني درمانگر و زوج درماني و کودک و نوجوان براساس طرحواره
در 16سالگي طبيعي است که نوجوان به فعاليتهاي گروهي و مذهبي يا هيئتي علاقه نشان بدهد، اما چند روز خانه نماندن و بيخبر بودن قابل قبول نيست و نشاندهندهي نبود مرز و چارچوب مشخص است.
نکات علمي و کوتاه:
• نوجوان نياز به استقلال دارد، اما استقلال بدون مسئوليتپذيري = بينظمي و تنش.
• مشکل اصلي «هيئت رفتن» نيست؛ بيخبر بودن و ناديدهگرفتن قوانين خانه است.
• دخالت احساسي يا دعوا معمولاً او را پس ميزند و بدتر ميکند.
راهکار عملي:
• با آرامش و بدون سرزنش بگوييد: «ميتوني هيئت بري، اما بايد ساعت برگشت و اطلاعدادن رو رعايت کني.»
• يک قانون مشترک و مشخص تعيين کنيد (مثلاً هر روز يک ساعت معين بايد خانه باشد يا حتماً پيام بدهد).
• پيامد آرام اما ثابت بگذاريد: اگر خبر نداد → گوشي يا خروج روز بعد محدود شود (بدون دعوا، فقط قانون).
• رابطهي عاطفي را حفظ کنيد تا کنترلها به لجبازي تبديل نشود.
براي اطلاعات بيشتر و هماهنگي جلسات تراپي ميتوانيد با شماره
09162424700 تماس بگيريد يا از طريق کانال تلگرامي
https://t.me/Travista404
با بنده ارتباط بگيريد.
پاسخ هوش مصنوعی دکتریاب :
به عنوان یک والد، نگرانی شما کاملاً قابل درک است. در این سن نوجوانی، استقلالطلبی و تجربه فعالیتهای اجتماعی برای فرزندتان مهم است. با این حال، باید تعادلی بین این استقلال و مسئولیتپذیری وجود داشته باشد. بهتر است با پسرتان صحبت کنید و به او بگویید که نگرانش هستید. سعی کنید با همدلی به حرفهایش گوش دهید و دلیل این چند روز دوری از خانه را بپرسید. همچنین، انتظارات خود را به طور واضح برایش بیان کنید، مثلاً اینکه هر شب به خانه برگردد یا حداقل با شما تماس بگیرد. در نهایت، با توافق یکدیگر، قوانینی را تعیین کنید که هم استقلال او حفظ شود و هم شما از سلامتی و امنیتش اطمینان داشته باشید. برای دریافت مشاوره تخصصیتر در این زمینه، میتوانید از پزشکان متخصص اطفال و روانشناسان نوجوان در دکتریاب کمک بگیرید.
توجه: هوش مصنوعی کامل نیست و میتواند اشتباه کند. توصیهی ما، توجه به راهنمایی پزشکان است