همش به چيز منفي يعني به مرگ فک ميکنم فک ميکنم الان يا چند دقيقه ديگه يا مثلا فردا ميميرم.مثلا پارسال که شرايط کرونا بود همش فک ميکردم منم کرونا ميگيرم ميميرم....باور کنيد نميتونستم تا 2,سالي که کرونا بود جلو ماشين پيش همسرم بشينم..همسرم اوايل عصباني ميشد من هيچي بهش نميگفتم همش شکممو ميگرفتم هر جا ميخواستيم بريم پشت ماشين ميشستم.خانم دکتر من يه پسر 5ساله دارم....پسر منم خيلي به من وابسته است يه لحظه از من جدا نميشه بهم چسبيده هر کاري داره هر چيزي ميخواد به من ميگه منم واقعا خسته ميشم باباشم هم اوايل که شرايط روحي منو نميدونست کاري نميکرد تا اينکه چند ماه قبل ديگه بهش گفتم من اينطوري شدم دست خودم نيست نميتونم جلو ماشين بشينم چون فک ميکنم الا ن تصادف ميکنيم از ماشين ميترسم از جاده ميترسم ديگه واقعا از خودم از رفتارم خسته شدم از نگاه شوهرم که نکنه فک کنه من مشکل رواني دارم....استرس دارم نميتونم چيزي بخورم حتي آب آب نميتونم بخورم.....تو رو خدا کمکم کنين....راهنمايي کنين