بيمارم
30
60
آقــا
آيا اميدي به خوب شدنم هست؟
سلام،خواهش ميکنم راهنمايي بفرمائيد،پسري30ساله هستم،هيچ پيشرفتي تو زندگيم نکردم،بيکارم خودم رو باور ندارم که بتونم کوچکترين کاري انجام بدم،شکاکم،هيچ دوستي تو زندگيم ندارم،شب و روزم شده تو خونه موندن،روابط اجتماعيم صفره حتي نميتونم يه سلام و احوال ساده کنم زبونم ميگيره و... فقط زندم و نفس ميکشم،فکرهاي عجيب و غريب اذيتم ميکنه مثلا يه موردش اينکه من ديوونه م و اين ذهنيت برام شکل گرفته،خودم رو با بقيه قياس ميکنم و ميبينم هيچي نيستم و... وفکرهايي که روم نميشه بگم و موضوع مهمتر بارها خواستم به روانپزشک مراجعه کنم ولي خجالت ميکشم ،نه از رفتين پيش مشاور از گفتن ذهنياتم ،خيلي خستم دلم ميخاد يه زندگي حداقلي مثل بقيه داشته باشم ،در ادامه شرح احوالاتم لازم به ذکره هيچگونه حس خودکشي يا شنيدن نجوا يا... که در بعضي از بيماران نمود ميکند در بنده نيست،فقط مشکلم موارديه که در متن توضيح دادم،ميشه بفرماييد تشخيص شما از بيماري بنده چيه؟ و آيا نياز هست به روانپزشک مراجعه کنم يا چي؟ ممنون ميشم راهنمايي بفرماييد،با تشکر
2 پـاسـخ
-
دکتر زیبا ایرانی دکتراي تخصصي روان درماني و روانشناس باليني سکس تراپ
سلام
براي مشاوره تلفني و يا مشاوره حضوري با روانشناسان و يا روانپزشکان کلينيک با شماره زير تماس بگيريد تا همکارانم شما را راهنمايي کنند
02177760350 -
دکتر ندا فرزانه متخصص بورد تخصصي روانپزشکي (عضو انجمن آمريکا Rome Foundation)
با سلام
بله مراجعه به روانپزشک براي ارزيابي علايم و تشخيص دقيق مي تواند براي درمان شما کمک کننده باشد.