با عرض سلام خدمت شما پزشک بزرگوار، من پسري 14 ساله دارم که در کودکي اختلال بيش فعالي داشت، در همان دوران او را در سنندج نزد يک روان پزشک برديم و ايشان قرص ريتالين برايش تجويز نمودند، امّا متأسفانه به دليل دلسوزي بي مورد خودمان و توصيه هاي اطرافيان مصرف دارو را از او قطع کرديم، امّا متأسفانه الآن به انجام رفتارهاي پر خطر مثل: کشيدن سيگار، دعوا کردن، پرخاشگري، خط انداختن روي شانه‌ها، دروغگويي و ... روي آورده، دو سه بار هم او را نزد مشاور برديم، امّا متأسفانه حاضر به ادامه جلسات مشاوره نشد و حتّي آن را کاري بي فايده و بي ارزش مي‌داند. آقاي دکتر، من به عنوان يک معلّم ديگر از اين وضع عاصي و نااميد شده‌ام و مي توانم عرض کنم که به بن بست رسيديم. چون کل زندگيمان را تحت الشعاع خود قرار داده است. ممنون خواهم شد اگر مرا راهنمايي فرماييد. خداوند به زندگي و دانش شما برکت عنايت کند.