خانــم

چرا سختمه ابراز احساسات کنم؟

سلام
من درون گرا هستم
و خیلی رک و بی پرده حرف میزنم
مهارت کلامی زیاد ندارم
نسبت به خانواده م خیلی دلم میخواد ابراز احساسات کنم
بغل بوس با کلام محبت آمیز خطابشون کنم با لحن مهربان و عاشقانه

اما سختمه
چرا؟
فقط گاه گاهی در یک شرایطی میتونم
اما روزانه نه
چه جوری تغییر کنم و بتونم ؟

ممنون میشم راهنمایی بفرمایید
اما نسبت به دوستانم در بیرون برعکس راحت. ابراز احساسات میکنم
چرا اینطوریه؟
عجیب نیست؟!
خانم مجرد
38
سال

1 پـاسـخ


  • دوست عزيز سلام وقت شما بخير در وهله اول بايد عرض کنم من اطلاعات دقيق و مناسبي از شما ندارم،اينکه چند فرزند هستيد،شما فرزند چندم هستيد،ميزان تحصيلاتتون،اينکه شاغل هسايد يا نه،تحصيلات پدر و مادر و خواهر برادراتون،شغل پدرو مادر،در مورد ارتباط عاطفي بين شما و پدر و مادر و خواهر برادراتون و... ولي با توجه به سوالتون من جواب ميدم خدمتتون،اما اگر بخواييد مشکلتون برطرف بشه بايد با جزئيات موضوع بررسي بشه اينکه فرمودين درونگرا هستيد،لزوما نميتونه عامل اصلي و اساسي براي مشکل شما باشه.اين درسته که افرادي که درونگراييشون نسبت به برونگراييشون غالب هست در بروز احساسات نسبت به برونگراها ضعيف تر هستن ولي نه لزوما اينکه فرمودين رک و بي پرده صحبت ميکنيد،رک بودن اصلا ويژگي بدي نيست و اتفاقا خوب هم هست ولي به شرط اينکه رک بودن و صراحت رو با بي احترامي و جسارت هم رديف نکنيم.گاهي از مراجعام موضوعاتي رو ميشنوم که ميگن ما رکيم ولي وقتي بررسي ميکنيم ميبينم فرد با طرز صحبت و رفتارش داره جسورانه يا وقيحانه رفتار ميکنه ولي اسمشو ميذاره رک بودن.بايد دقت کنيد که رک و صريح بودن با بي احترامي هم معني نشه.چونکه گاهي افراد با رفتارشون موجب آزردگي اطرافيانشون ميشن بعد اسم رک بودن ميذارن روش که اشتباه هستش در مورد اينکه به لحاظ ابراز احساسات عاطفي و دروني نسبت به اعضاي خانواده دچار مشکل هستيد،شما به احتمال خيلي زياد خشم داريد نسبت به خانواده و اين موضوع بر ميگرده به دوران کودکي و نوجوانيتون.شايد در اون دوران رفتارهاي نا مناسبي با شما داشتن مثل سرکوب کردن،تنبيه،بي احترامي،مقايسه،تحقير،آزار کلامي و خيلي رفتارهاي ديگه ويا اينکه پدر و مادرتون ارتباط خوب و گرمي با هم نداشتن و يک فضاي گرم و صميمي رو براي بچه ها ايجاد نکردن و چون هيچ وقت احتمالا تلاشي براي جلب نظر شما نکردن و يا هيچ موقع ابراز پشيماني و دلجويي از شما نکردن به صورت تعارض حل نشده دروني تو ناهشيار شما باقي مونده و شما نتونستي ببخشيشون و اون خشم يا بي تفاوتي با شما رشد کرده و الان در بزرگسالي به اين شکل داره خودش رو نشون ميده و شما نميتوني احساساتتو بهشون بروز بدي ولي در مورد دوستانتون مشکلي نداريد چون از سمت اونها مثلا سرکوب نشديد يا قضاوت نشديد طا مقايسه نشديد... البته با پيام و تکست نميشه به همه موضوعات پرداخت چونکه مسائل ذهن و روان واقعا خيلي جزئيات داره که بابد بررسي بشه و شما هر شهري که هستيد بهتره که از يک روانشناس کمک بگيريد،ولي اميدوارم جوابتون رو گرفته باشيد شاد و سلامت باشيد

    پاسخ پزشک مناسب بود؟ (1)(0)
بازدید : 71 مرتبه
پـرسـش جــدیــد
متخصص روان درماني و روانشناس باليني در تهران

تخصص های پربازدید

دکتر گوارش در تهران
متخصص زنان و زایمان
متخصص ارتوپد
متخصص پوست، مو و زیبایی

سوالات مشابه